چند روزی بیشتر تا سال نو فاصله نداریم در جای جای ایران صدای پای بهار به گوش می رسد .
هر شهری رسم و رسوم خاص خود را دارد .
امروز به مازنداران نگین سرسبز ایران زمین سری می زنیم و یکی از آیین های سنی این دیار برای استقبال از نوروز را با هم بررسی می کنیم:






http://www.beytoote.com/images/stories/economic/en6365.jpg (http://www.beytoote.com/art/city-country/arvs-ritual-mazandaran.html)

نمایش عاروس گل ریشه در سنت‌های نمایشی اسطوره‌های کهن مربوط به آغاز بهار دارد


عاروس گل یکی از آیین های بسیار کهنی که در ایران اجرا می شد آیین عاروس گل بیشتر در غرب مازندران و شرق گیلان اجرا می شود و بازیگران اصلی آن غول ، پیر بابو و نازخانوم هستند این گروه در ایام نوروز و پیش از آن نمایش های جذابی برای عموم اجرا می کنند و البته این آیین هم مثل بسیاری از سنت های قدیمی ما متاسفانه در حال فراموشی است ریشه در سنت های نمایشی اسطوره های کهن مربوط به آغاز بهار دارد و نمادهای زمستان و بهار در آن دیده می شود و در واقع جنگی است بین سختی زمستان و لطافت بهار ، گروه حرکت می کنند در کوچه ها و عده ای هم به دنبالشانه راه می افتند در هر خونه ای که می رسند هدایایی مثل برنج ، تخم مرغ ، شیرینی و گاهی پول هم دریافت می کنند .


غول و پیربابو هر دو عاشق عاروس هستند غول مظهر زمستان و سیاهی است پیربابو مظهر باغبانی که می خواهد عروس گل یعنی در واقع بهار را به مردم هدیه دهد غول و پیربابو با هم می رقصند و بازی خیلی جذابی می باشد.



http://www.beytoote.com/images/stories/economic/en6366.jpg (http://www.beytoote.com/art/city-country/arvs-ritual-mazandaran.html)

عاروس گل یکی از آیین های بسیار کهنی که در ایران اجرا می شد

منبع:negahmedia.ir

http://www.beytoote.com/images/stories/economic/en6376.jpg (http://www.beytoote.com/art/city-country/ceremony-wednesday2-mazandaran.html)

گپ‌کِشی یا جشن فال گوش از رسوم مازندرانی‌ها در چهارشنبه آخر است


چهارشنبه سوری در مازندران و ایران به همراه 10 کشور که آیین نوروز را دارند، برگزار می‌شود که همه آن با تکیه بر افروختن آتش است و در آن برگزارکنندگان چوب‌های خشک و در مناطق که دامداری بیشتر بوده چرده‌های خشک یا همان فضولات دامی که خشک می‌کردند را آتش می‌زدند و از روی آن می‌پریدند و این پریدن از روی آتش را دارای شگون و خوشی می‌دانستند.


عدد هفت، عددی خوش یمن است و براساس این رسم هفت کپه آتش بر پا و غروب چهارشنبه آخر سال به صورت متفاوت برگزار می‌شد.


از شال اِنگِنی تا آش 40 گیاه
یکی از قدیمی‌ترین و بارزترین رسوم مازندرانی‌ها برای چهارشنبه آخر سال پختن آش چهل گیاه است که از گیاهان خشک شده قدیمی و برخی گیاهان جدید پخت می‌شود، البته آش ترش نیز به نشانه نهادن بر سرما و انزجار از آن به دلیل اینکه ترشی نشان انزجار است نیز پخت می‌شود.


به نظر می‌رسد جشن چهارشنبه سوری، جشن پایان زمستان و مراسم پیش از عید است و یک نقطه پایانی برای خانه‌تکانی و آماده شدن برای شب عید است و به نوعی با این جشن به استقبال بهار و نوروز می‌روند.



http://www.beytoote.com/images/stories/economic/en6377.jpg (http://www.beytoote.com/art/city-country/ceremony-wednesday2-mazandaran.html)


از قدیمی‌ترین رسوم مازندرانی‌ها برای چهارشنبه آخر سال پختن آش چهل گیاه است


با بیان اینکه این سال‌ها نیز جشن چهارشنبه سوری برگزار می‌شود اما رنگ و بوی دیگری گرفته و با مواد محترقه و آتش‌زا همراه است، ولی مردم مازندران همواره سادگی جشن چهارشنبه آخر سال خود را حفظ می‌کنند، گپ‌کِشی یا جشن فال گوش از دیگر رسوم مازندرانی‌ها در چهارشنبه آخر است که در آن افرادی بلند بلند حرف‌های خوب و مثبت می‌زنند و دیگران هم گوش می‌کنند.


جشن شال اِنگِنی یا افکندن شال نیز از دیگر مراسمی است که در مناطق کوهستانی وجود داشت و در آن شالی را از دیوار یا روزنه خانه می‌انداختند و صاحب‌خانه بر حسب بخشندگی خود انعام و شیرینی به فرد می‌دهد.


تمام آداب و رسوم چهارشنبه آخر سال نشان می‌دهد که یک مثبت‌اندیشی برای برگزاری این رسوم وجود دارد و همه آنها مانند قاشق‌زنی مقدمه‌ای برای یک اتفاق بزرگ و نو شدنی بزرگ است که باید با شناخت از خود و فرهنگ خود آن را با همدلی و دور هم بودن سپری کنیم.


منبع:bloghnews.com