بهمن پور
2013-05-19, 08:28
http://s3.picofile.com/file/7954879458/inde%D8%A8x.jpg
سزاوار است مومنان برای دفع خطر دشمنان شخصی و دینی افزون بر تدبیر ، دعا کنند ، همچون دعایی که امام سجاد (ع) هنگام حمله مسرف – فرمانده سپاه یزید بن معاویه ( علیمها اللعنه ) به شهر مقدس مدینه – خوانده بود و آن دعا این است :
اللَّهُمَّ احرُسِنی بِعَیِنکَ الَّتِی لا تَنَامُ وَاکنُفنِی بِرُکنِکَ الَّذِی لایِرَامُ وَ اغفِر لِی بقُدرَتِکَ عَلیّ فلا اَهلک و اَنتَ رَجَلئِی. فَکَم مِن نِعمَةٍ اَنعَمتَ بِهَا عَلَیَّ لَکَ عِندَهَا شُکرِی وَکَم مُن بَلِیُّةٍ ابتَلَیتَنِی بهَا قَلَّ لَکَ عِندَهَا صَبرِی [ وَکَم مِن مَعصِیةٍ اَتَیتُهَا فَسَتَرتَهَا وَلَم تَفضَحنِی] (1) فَیا مَن قَلَّ عِندَ نِعمَتِهِ شُکرِی فَلَم یَحرِمنِی وَ یَا مَن قَلَّ عِندَ بَلائهِ صَبرِی فَلَم یَخذُلنِی وَ یَا مَن رَآنی عَلَی المعاصِی فَلَم یَفضَحنِی . یَا ذَا المُعرُوفِ الَّذی لا یَنقطعُ اَبَداً یَا ذَا النِّعماءِ الَّتِی لا تُحصَی عَدَداً ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآل مُحَمَّدٍ وَادفَع عَنِّی شَرَّهُ بِکَ ادفَعُ فِی نَحرِهِ وَاستَعِیذُ مِن شَرِّه وَاَستَعیذُ مین شَرِّه وَاستَعِینُ عَلَیهِ فَاکفِنِی شَرّهُ بِحَولِکَ وَقوّتِکَ یا اَرحَمَ الرَّاحِمِینَ ؛ (2) « خدایا با چشمانی که [ هرگز ] به خئاب نرود مرا پاس بدار؛ و با پایه و اساسیی که [ هرگز] تزلزل نیابد مرا نگه دار ؛ و با قدرت و سیطره ای که بر من داری از من درگذر . [ خدایا ] تا تو امید منی من به هلاکت نخواهم افتاد . [ خدایا ] چه نعمت ها که به من دادی و من کم سپاس گفتم ؛ و چه محنت ها که مرا بدان آزمودی من کم شکیبایی کردم ؛ و چه نافرمانی ها که کردم و تو آن را گوشاندی و رسوایم نساختی !
پس ای کسی که من در کقابل نعمت هایش کم سپاس گزاردم ولی او مرا محروم نساخت ؛ و ای کسی که در مواقع آزمون هایش من کم تحمل داشتم ولی او رهایم نکرد ؛ و ای کسی که مرا هنگام ارتکاب جرم دید ولی رسوا نساخت ؛ ای صاحب لطف همیشگی و ای صاحب کرامت های بی شمار ! بر محمد و آل محمد درود فرست و شر [ فلانی ] را از من دفع کن . [ خدایا [ به کمک تو من با او روبرو می شوم و از شرّش پناه می جویم و یاری می طلبم . گس با قدرت و قوّت خودت مرا از شرّ او رهایی بخش ، ای مهربان ترین مهربانان ! »
پاورقی ها
1- نسخه بدل (مناقب آل ابی طالب (ع) ، ابن شهر آشوی .ج4 .ص 164
2- الصحیفة السجادیة الجامعة . ص 367-368
سزاوار است مومنان برای دفع خطر دشمنان شخصی و دینی افزون بر تدبیر ، دعا کنند ، همچون دعایی که امام سجاد (ع) هنگام حمله مسرف – فرمانده سپاه یزید بن معاویه ( علیمها اللعنه ) به شهر مقدس مدینه – خوانده بود و آن دعا این است :
اللَّهُمَّ احرُسِنی بِعَیِنکَ الَّتِی لا تَنَامُ وَاکنُفنِی بِرُکنِکَ الَّذِی لایِرَامُ وَ اغفِر لِی بقُدرَتِکَ عَلیّ فلا اَهلک و اَنتَ رَجَلئِی. فَکَم مِن نِعمَةٍ اَنعَمتَ بِهَا عَلَیَّ لَکَ عِندَهَا شُکرِی وَکَم مُن بَلِیُّةٍ ابتَلَیتَنِی بهَا قَلَّ لَکَ عِندَهَا صَبرِی [ وَکَم مِن مَعصِیةٍ اَتَیتُهَا فَسَتَرتَهَا وَلَم تَفضَحنِی] (1) فَیا مَن قَلَّ عِندَ نِعمَتِهِ شُکرِی فَلَم یَحرِمنِی وَ یَا مَن قَلَّ عِندَ بَلائهِ صَبرِی فَلَم یَخذُلنِی وَ یَا مَن رَآنی عَلَی المعاصِی فَلَم یَفضَحنِی . یَا ذَا المُعرُوفِ الَّذی لا یَنقطعُ اَبَداً یَا ذَا النِّعماءِ الَّتِی لا تُحصَی عَدَداً ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآل مُحَمَّدٍ وَادفَع عَنِّی شَرَّهُ بِکَ ادفَعُ فِی نَحرِهِ وَاستَعِیذُ مِن شَرِّه وَاَستَعیذُ مین شَرِّه وَاستَعِینُ عَلَیهِ فَاکفِنِی شَرّهُ بِحَولِکَ وَقوّتِکَ یا اَرحَمَ الرَّاحِمِینَ ؛ (2) « خدایا با چشمانی که [ هرگز ] به خئاب نرود مرا پاس بدار؛ و با پایه و اساسیی که [ هرگز] تزلزل نیابد مرا نگه دار ؛ و با قدرت و سیطره ای که بر من داری از من درگذر . [ خدایا ] تا تو امید منی من به هلاکت نخواهم افتاد . [ خدایا ] چه نعمت ها که به من دادی و من کم سپاس گفتم ؛ و چه محنت ها که مرا بدان آزمودی من کم شکیبایی کردم ؛ و چه نافرمانی ها که کردم و تو آن را گوشاندی و رسوایم نساختی !
پس ای کسی که من در کقابل نعمت هایش کم سپاس گزاردم ولی او مرا محروم نساخت ؛ و ای کسی که در مواقع آزمون هایش من کم تحمل داشتم ولی او رهایم نکرد ؛ و ای کسی که مرا هنگام ارتکاب جرم دید ولی رسوا نساخت ؛ ای صاحب لطف همیشگی و ای صاحب کرامت های بی شمار ! بر محمد و آل محمد درود فرست و شر [ فلانی ] را از من دفع کن . [ خدایا [ به کمک تو من با او روبرو می شوم و از شرّش پناه می جویم و یاری می طلبم . گس با قدرت و قوّت خودت مرا از شرّ او رهایی بخش ، ای مهربان ترین مهربانان ! »
پاورقی ها
1- نسخه بدل (مناقب آل ابی طالب (ع) ، ابن شهر آشوی .ج4 .ص 164
2- الصحیفة السجادیة الجامعة . ص 367-368