صدای رسا
2013-05-22, 23:25
رابطه اجتماعي زن و مرد
ازنظر اسلام زنان حق دارد استعدادهاي خدادادي خود را درجامعه شكوفا سازند, هم چنان كه مردان وارد جامعه مي شوند ومجاز است فعاليت فرهنگي,اجتماعي,سياسي واقتصادي داشته باشند ,زنان نيز اين اجازه را دارند منتهي با حفظ حجاب وعفت واجتناب از اختلاط زن ومرد . به تجربه ثابت شده است , زنان بي حجاب كه ساعتها وقت خود را صرف آرايش خود مينمايند وجلوي آيينه ميخكوب شده به رنگ وروغن مي پردازند, وقتي با آن وضع , وارد جامعه شوند , مسلماً موجبات تحريك مردان را فراهم نموده , آنان نيز با چشم چراني ذهن وفكرشان را مشوش مي سازند.
درنتيجه نه تنها استعدادهاي آنها وديگران شكوفا نمي شود كه فروغ كم آن , نيز ازبين مي رود.
رسول اكرم (ص) براي زنان اجازه مي دادند تا درمسجد واحياناً درتشييع جنازه وبالاتر ازآن در ميدان جنگ حاضر شوند اما درعين حال از اختلاط منع مي كرد ومي فرمود: زنان ومردان بايگديگر ودرحال اختلاط , ازيك درخارج و وارد نشوند(پاسخهاي استاد مطهري،7)
اسلام هرگز نمي خواهد زن بيكار بنشيند ووجود عاطل وباطل به بار, بيايد اگر اسلام پوشانيدن بدن به استثناء صورت ودستها, را لازم كرده اينها مانع هيچگونه فعاليت فرهنگي يا اقتصادي نيست, آنچه موجب فلج كردن نيروي اجتماع است آلوده كردن محيط كار به لذت جوئيهاي شهواني است . زن نبايد كاري بكند كه باعث آلوده شدن جامعه گردد(پاسخهاي استاد مطهري، ص 28) براي اينكه روابط اجتماعي زن و مرد در جامعه از نظر اسلام مشخص گردد در ذيل تلاش مي شود تا مرزهاي ارتباطي بين زن و مرد معين گردد.
محرم و نا محرم
زنان در جامعه به دو بخش تقسيم مي شود. بخش اول زنان محرم اند كه چند طايفه محدود است و شامل افراد مانند: مادر، مادر مادر، خواهر، دختر خواهر، مادر همسر, خواهر همسر, خاله، عمه، خواهر رضاعي، مادر رضاعي مي شود. اين طايفه هاي از زنان براي انسان حرام است و كسي نمي تواند با آنها ازدواج نمايد لذا به آنان محارم گفته مي شود و دست دادن، نگاه كردن به آنها اشكال ندارد. اما غير از اين چند طايفه از زنها كه در بالا بيان شد، حكم خاص خود را دارد، كه در آينده احكام چون نگاه كردن، صحبت كردن، دست دادن با آنها بيان مي شود.
مردان نيز مانند زنان به دو بخش محرم و نامحرم تقسيم مي شود. مردان محرم عبارتند از: پدر، جد(پدر بزرگ) برادر، پسر برادر، پدر همسر، عمو، برادر رضاعي، که اينها از جمله محارم اند.
سلام زن و مرد به همديگر
سلام مرد نامحرم به زن نامحرم و بالعكس جايز است مشروط بر اين كه با ريبه يا خوف فتنه نباشد. در سيره پيامبر اسلام آمده است كه حضرت به زنان سلام مي كرد و اگر زنان به حضرت سلام مي كردند، حضرت جواب سلام آنها را مي داد(كان رسول الله (ص) يسلم علي النساء و يرددن عليه السلام، اصول الكافي، باب التسليم، ح 1) اما در سيره حضرت على(ع) آمده است: كه حضرت، بر زنان سلام مىكرد ولى كراهت داشت كه بر زنان جوان سلام نمايد، و می فرمود:
نگران هستم از اين كه از صداى آنها تعجب نمايم و اين كار ضررش براى من بيش از ثواب آن باشد، (و كان اميرا لمومنين (ع) يسلم على النساء و كان يكره ان يسلم على الشابة منهن و يقول: اتخوف ان تعجبنى صوتها فيدخل على اكثر مما اطلب من الاجر، اصول الكافي، باب التسليم، ح 1). شايد علت اين تفاوت همان اختلاف سني پيامبر اسلام و حضرت علي بوده است.
مردها مي توانند با نا محرم با شرائط ذيل صحبت نمايند:
به قصد لذت نباشد.
با صحبت كردن به گناه آلوده نشوند.(احكام روابط زن و مرد، 153)
نگاه زن و مرد به همديگر
نگاه كردن به زنان كه با انسان محرم اند اشكال ندارد. اما نگاه كردن به زنان كه نامحرم اند، با رعايت شرايط زير جايز است.
نگاه فقط به صورت و دو كف دست، باشد.
صورت و دو كف دست زينت شده نباشد.
زنان حجاب كامل خود را رعايت كرده باشد، اما زني كه مقداري از مويش را نپوشانده، نگاه كردن به سمت او جايز نيست.
نگاه به قصد لذت و ريبه نباشد.(همان،42)
منبع:
askdin.com
ازنظر اسلام زنان حق دارد استعدادهاي خدادادي خود را درجامعه شكوفا سازند, هم چنان كه مردان وارد جامعه مي شوند ومجاز است فعاليت فرهنگي,اجتماعي,سياسي واقتصادي داشته باشند ,زنان نيز اين اجازه را دارند منتهي با حفظ حجاب وعفت واجتناب از اختلاط زن ومرد . به تجربه ثابت شده است , زنان بي حجاب كه ساعتها وقت خود را صرف آرايش خود مينمايند وجلوي آيينه ميخكوب شده به رنگ وروغن مي پردازند, وقتي با آن وضع , وارد جامعه شوند , مسلماً موجبات تحريك مردان را فراهم نموده , آنان نيز با چشم چراني ذهن وفكرشان را مشوش مي سازند.
درنتيجه نه تنها استعدادهاي آنها وديگران شكوفا نمي شود كه فروغ كم آن , نيز ازبين مي رود.
رسول اكرم (ص) براي زنان اجازه مي دادند تا درمسجد واحياناً درتشييع جنازه وبالاتر ازآن در ميدان جنگ حاضر شوند اما درعين حال از اختلاط منع مي كرد ومي فرمود: زنان ومردان بايگديگر ودرحال اختلاط , ازيك درخارج و وارد نشوند(پاسخهاي استاد مطهري،7)
اسلام هرگز نمي خواهد زن بيكار بنشيند ووجود عاطل وباطل به بار, بيايد اگر اسلام پوشانيدن بدن به استثناء صورت ودستها, را لازم كرده اينها مانع هيچگونه فعاليت فرهنگي يا اقتصادي نيست, آنچه موجب فلج كردن نيروي اجتماع است آلوده كردن محيط كار به لذت جوئيهاي شهواني است . زن نبايد كاري بكند كه باعث آلوده شدن جامعه گردد(پاسخهاي استاد مطهري، ص 28) براي اينكه روابط اجتماعي زن و مرد در جامعه از نظر اسلام مشخص گردد در ذيل تلاش مي شود تا مرزهاي ارتباطي بين زن و مرد معين گردد.
محرم و نا محرم
زنان در جامعه به دو بخش تقسيم مي شود. بخش اول زنان محرم اند كه چند طايفه محدود است و شامل افراد مانند: مادر، مادر مادر، خواهر، دختر خواهر، مادر همسر, خواهر همسر, خاله، عمه، خواهر رضاعي، مادر رضاعي مي شود. اين طايفه هاي از زنان براي انسان حرام است و كسي نمي تواند با آنها ازدواج نمايد لذا به آنان محارم گفته مي شود و دست دادن، نگاه كردن به آنها اشكال ندارد. اما غير از اين چند طايفه از زنها كه در بالا بيان شد، حكم خاص خود را دارد، كه در آينده احكام چون نگاه كردن، صحبت كردن، دست دادن با آنها بيان مي شود.
مردان نيز مانند زنان به دو بخش محرم و نامحرم تقسيم مي شود. مردان محرم عبارتند از: پدر، جد(پدر بزرگ) برادر، پسر برادر، پدر همسر، عمو، برادر رضاعي، که اينها از جمله محارم اند.
سلام زن و مرد به همديگر
سلام مرد نامحرم به زن نامحرم و بالعكس جايز است مشروط بر اين كه با ريبه يا خوف فتنه نباشد. در سيره پيامبر اسلام آمده است كه حضرت به زنان سلام مي كرد و اگر زنان به حضرت سلام مي كردند، حضرت جواب سلام آنها را مي داد(كان رسول الله (ص) يسلم علي النساء و يرددن عليه السلام، اصول الكافي، باب التسليم، ح 1) اما در سيره حضرت على(ع) آمده است: كه حضرت، بر زنان سلام مىكرد ولى كراهت داشت كه بر زنان جوان سلام نمايد، و می فرمود:
نگران هستم از اين كه از صداى آنها تعجب نمايم و اين كار ضررش براى من بيش از ثواب آن باشد، (و كان اميرا لمومنين (ع) يسلم على النساء و كان يكره ان يسلم على الشابة منهن و يقول: اتخوف ان تعجبنى صوتها فيدخل على اكثر مما اطلب من الاجر، اصول الكافي، باب التسليم، ح 1). شايد علت اين تفاوت همان اختلاف سني پيامبر اسلام و حضرت علي بوده است.
مردها مي توانند با نا محرم با شرائط ذيل صحبت نمايند:
به قصد لذت نباشد.
با صحبت كردن به گناه آلوده نشوند.(احكام روابط زن و مرد، 153)
نگاه زن و مرد به همديگر
نگاه كردن به زنان كه با انسان محرم اند اشكال ندارد. اما نگاه كردن به زنان كه نامحرم اند، با رعايت شرايط زير جايز است.
نگاه فقط به صورت و دو كف دست، باشد.
صورت و دو كف دست زينت شده نباشد.
زنان حجاب كامل خود را رعايت كرده باشد، اما زني كه مقداري از مويش را نپوشانده، نگاه كردن به سمت او جايز نيست.
نگاه به قصد لذت و ريبه نباشد.(همان،42)
منبع:
askdin.com