شهر بندر عباس مرکز شهرستان بندر عباس است. وسعت این شهر که در ساحل خلیج فارس واقع شده حدود 45 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 10 متر می باشد. در تقسیمات فعلی کشوری، شهر بندر عباس مرکز استان هرمزگان و یکی از مهمترین مراکز استراتژیکی و تجاری ایران در جوار خلیج فارس و دریای عمان می باشد. این شهرستان از سمت شمال به شهرستان حاجی آباد و از سمت شرق به شهرستان های میناب و رودان، از غرب به شهرستان بندر لنگه و از جنوب به خلیج فارس و جزیره قشم محدود می باشد.

تا قبل از قرن چهارم هجری در حوالی بندرعباس فعلی بندر و روستای کوچکی به نام سورو وجود داشت. این بندر در 924 هجری قمری "بندر جرون" خوانده می‌شد و دهكده‌ای كوچك بود روبه‌روی سواحل شمالی جزیره پر اهمیت "هورموز" آن روزگار. در سال 1514 م. پرتغالی ها این دهکده کوچک را برای پیاده شدن و بارگیری اجناس از خشکی انتخاب کردند. به دلیل خرچنگ زیادی که در سواحل این بندر وجود داشت نام آن را بندر کامارااو یا گامارائو یعنی بندر خرچنگ گذاشتند. نام متداول بعدی یعنی گامبرون به احتمال زیاد از لغت پرتغالی گامارائو اقتباس شده است.

در سال 1622 م. شاه عباس توانست با کمک انگلیسی ها، دست پرتغالی ها را از این بندر کوتاه کند. به افتخار این پیروزی؛ بندر گمبرون به بندر عباس تغییر نام داد. هلندی‌ها در سال 1110 هجری قمری (1698 میلادی) با كسب اجازه از دولت ایران، شهر تازه‌ای با بافت و معماری ویژه در وسط شهر بندرعباس بنا نمودند (عمارت كلاه‌فرنگی در همین ایام بنا شده است). بافت و شكل ظاهری شهر جدید تا سال 1135 هجری قمری دوام یافت.

منابع:
anobanini
shatel-network (dot) com
icro (dot) ir