« انتظار فرج »

یعنی: آماده بودن، برای ظهور امام زمان(عجل الله) و تشکیل دولت حقه آل محمد(صلی الله علیه وآله) و حکومت جهانی آخرین سفیر الهی.
یعنی: مهیا ساختن روح وجسم خود برای روزی که با طلوع پیشوای غایب جهان، گشایشی در کلیه شوون زندگی بشر، پدید می آید. روزی که تمام بدبختیها،
ناکامیها، نابسامانیها، بیدادگریها از میان می رود. و فقر و تنگدستی ، بیکاری و بیماری و بالاخره تمام مصایب و ناراحتیها یکباره و برای همیشه از جهان
رخت برمی بندد.روزی که بر اثر اجرای صحیح دستورات دین جاویدانه اسلام و احکام حیات بخش و تعالیم قرآن مجید به امام زمان(ارواحناه فداه) دیگر کسی
برای مال و منال دنیا، برادر کشی نمی کند و خونریزی راه نمی اندازد. همه باهم متحد، برادر و برابرخواهند بود و بوسیله خود آن حضرت، حکومت واحد جهانی
در سرا گیتی بر قرارمی گردد. برای چنین روزی از هم اکنون باید انتظار کشید و امیدوار بود.


معنای واقعی انتظار یعنی :

در مقابل ظلم، باطل، بردگی و ذلت، مقاومت کردن و در برابر هر نا حقی ، ایستادگی کردن ودر طلب عدالت و آزادگی
وآزادی فعلیت کردن است. نه به معنای دستروی دست گذاشتن و خود را از حرکت های اصلاحی جامعه کنار کشیدن ونسبت به جریانات دینی و اجتماعی بی تفاوت ماندن.


منبع:
معماهای زندگانی چهارده معصوم(علیهم السلام)،ص200.