در آموزه های دینی و اندیشه اسلامی اوقات فراغت نه تنها با بیهودگی و معطلی و روزمرگی همسو نیست بلکه فرصت مجددی برای تلاش و کوشش بی پایان زندگی جهت رسیدن به کمالات و سلامت روح و روان است از این روست که ائمه (ع) در دعاهای خود از خداوند متعال این چنین طلب فراغت می کردند:

«اللهم صل علی محمد وآل محمد وارزقنی فیه الصحه و الفراغ...»(الاقبال بالاعمال الحسنه سید بن طاووس ج1 ص 83)
خدایا درود فرست بر محمد و خاندان او و روزیم فرما در این ماه(مبارک رمضان) سلامت و فراغت.

و امام حسین (ع) در دعای شریف عرفه از خداوند متعال این درخواست را دارد:
«وارزقنی طعم الفراغ لما تحب بسعه من...»( الاقبال بالاعمال الحسنه سید بن طاووس ج2 ص100)

اما همین اوقات فراغت که می تواند موجب رشد و شکوفایی و کمالات انسان شود نیز می تواند انسان را به بیهودگی و روزمرگی و گناه سوق داده و زمینه سقوط وی را فراهم نماید لذا در روایتی شریف پیامبر(ص) می فرماید: «خلتان کثیر من الناس فیهما مفتون: الصحه والفراغ»(فروع کافی ج2 ص 652)
دو همراه صمیمی هستند که بسیاری از مردم با آن امتحان شده اند و فریب خورده اند صحت و فراغت.

و عاقبت تن دادن به بیهودگی و خوشگذرانی های کاذب و هدردادن اوقات فراغت حسرت و پشیمانی است که امام علی(ع) این چنین توصیف می فرماید:

آگاه باشید که دنیا سرای بلا و امتحان است که ساکنان آن زمانی را به فراغت و بیکاری و بیهودگی سپری نمی کنند مگر آنکه حسرت و پشیمانی بسیاری بر آن در روز قیامت خواهد بود.(شرح نهج البلاغه ج17 ص 145)

آنچه استفاده صحیح از اوقات فراغت را برای نوجوانان و جوانان با اهمیت تر می کند روحیه تنوع طلبی، نوگرایی، عشق خواهی، رویای ثروتمند شدن و گاه ساختارشکنی و بیخیال بازی و ولش گویی آنان می باشد که می تواند زمینه سقوط و حسرت آنان را فراهم نماید.

والدین ، مربیان و مسئولین باید با توجه به روحیات خاص جوانان و شناخت آن و فراهم نمودن امکانات لازم و برنامه ریزی های مناسب اوقات فراغت آنان طوری رقم بزنند که جوانان مایه افتخار خانواده ها و موجب عزت و سربلندی جامعه اسلامی شوند.