سیده فاطیما
2013-08-03, 03:38
امام رضا(ع): به درستی که خداوند فرموده: از تو می‌پرسند: چگونه خرج کنیم؟ بگو: عفو(بقره 219) و عفو یعنی میانه.( الحیات ج2،ص240)
چند روز پیش به یک عروسی دعوت شده بودم. جای شما خالی! سر میز شام آنقدر غذاهای جور واجور و متنوعی چیده شده بود که مهمانها نمی‌دانستند از کجا شروع کنند. بعضیها از هول حلیم توی دیگ افتاده و آنقدر غذا کشیده بودند که از بشقابشان سرازیر شده بود و بعضیها از اینکه با خوردن آن همه غذا سیر می‌شدند و جایی برای دسر و سالاد نداشتند کم مانده بود اشکشان جاری شود! از همه اسفناک‌تر حال و روز کسانی بود که بر سر دو راهی سختی گیر کرده بودند...اینکه از چند مدل خورشت صرف‌نظر کنند یا به کلی قید دسر را بزنند! خلاصه اوضاعی بود.... موقع خداحافظی از یکی از اقوام شنیدم که برای هر نفر خدا تومان هزینه شده است! احتمالا با شرایط اقتصادی امروز خودتان می‌توانید حدس بزنید که خدا تومان تقریبا چقدر می‌شود!
آن شب با خودم فکر می‌کردم با هزینه‌ای که صرف برگزاری این جشن عروسی شده چند عروس و داماد جوان می‌توانستند به خانه بخت بروند؟
عروسی‌های ساده، پرهیز از تجملات، مهمانی‌های خودمانی و صمیمی به دور از تکلف و ریخت و پاش... همه ما زیاد از این شعارها می‌دهیم اما متاسفانه وقتی نوبت به خودمان می‌رسد حاضر نیستیم ذره‌ای کوتاه بیاییم و هزار آسمان و ریسمان را به هم می‌بافیم که مگر می‌شود لباس عروس کرایه‌ای پوشید؟ ... مگر می‌شود جشن عروسی را در یک تالار ساده برگزار کرد؟ مگر می‌شود فقط یک نوع غذا برای مهمان تدارک دید؟...مگر می‌شود...؟
متاسفانه اشکال اغلب ما این است که در هر کاری خصوصا مسایل مادی اهل افراط و تفریط هستیم. برای یک مهمانی ساده به اندازه در آمد دو ماهمان خرج می‌کنیم و وقتی قرار است یک پاک‌کن جدید برای فرزندمان - که به هر دلیلی - پاک‌کنش را گم کرده بخریم یک ساعت تمام برای کودک بینوا درباره مضرات اسراف و زیاده‌روی سخنرانی می‌کنیم! نصف در آمد یک سالمان را برای خرید یک گوشی تلفن همراه هزینه می‌کنیم اما حاضر نیستیم پول بدهیم و یک کتاب کمک درسی بخریم و به همه دوست و آشنا و فامیل رو می‌اندازیم که کتابشان را به ما قرض بدهند تا از صفحاتش کپی بگیریم! برخی افراد آنچنان به خود و خانواده شان سخت می‌گیرند که وقتی به خانه‌شان وارد می‌شوی احساس می‌کنی به مهمانی اسکروچ رفته‌ای و برخی‌ها آنقدر بریز و بپاش می‌کنند که به قول پدربزرگم وقتی سرشان را زمین می‌گذارند آه در بساط ندارند و فامیل باید با گلریزان برایشان کفن تهیه کنند!
گاهی اوقات بد نیست گذری در احادیث و روایاتی که از بزرگان دینمان به ما رسیده است، داشته باشیم. اگر خود را شیعه واقعی آنان می‌دانیم پس شکی نیست که آنها خیلی بهتر از ما خیر و صلاحمان را می‌دانستند و این همه تاکید برای پرهیز از افراط و تفریط و سفارش به ساده زیستی از جانب آن بزرگواران بی‌دلیل نبوده است.
شاید قسمت عمده‌ای از مشکلات این روزها را خودمان با یک برنامه‌ریزی دقیق و کمی چاشنی تدبیر و دوراندیشی بتوانیم حل کنیم. مشکلات اقتصادی به هر حال وجود دارد. خوب است به جای اینکه مدام گوشه‌ای بنشینیم و به زمین و زمان بد و بیراه بگوییم کمی به خودمان بیاییم و ببینیم ما کجای کار هستیم؟
منبع:آستان مهر
چند روز پیش به یک عروسی دعوت شده بودم. جای شما خالی! سر میز شام آنقدر غذاهای جور واجور و متنوعی چیده شده بود که مهمانها نمی‌دانستند از کجا شروع کنند. بعضیها از هول حلیم توی دیگ افتاده و آنقدر غذا کشیده بودند که از بشقابشان سرازیر شده بود و بعضیها از اینکه با خوردن آن همه غذا سیر می‌شدند و جایی برای دسر و سالاد نداشتند کم مانده بود اشکشان جاری شود! از همه اسفناک‌تر حال و روز کسانی بود که بر سر دو راهی سختی گیر کرده بودند...اینکه از چند مدل خورشت صرف‌نظر کنند یا به کلی قید دسر را بزنند! خلاصه اوضاعی بود.... موقع خداحافظی از یکی از اقوام شنیدم که برای هر نفر خدا تومان هزینه شده است! احتمالا با شرایط اقتصادی امروز خودتان می‌توانید حدس بزنید که خدا تومان تقریبا چقدر می‌شود!
آن شب با خودم فکر می‌کردم با هزینه‌ای که صرف برگزاری این جشن عروسی شده چند عروس و داماد جوان می‌توانستند به خانه بخت بروند؟
عروسی‌های ساده، پرهیز از تجملات، مهمانی‌های خودمانی و صمیمی به دور از تکلف و ریخت و پاش... همه ما زیاد از این شعارها می‌دهیم اما متاسفانه وقتی نوبت به خودمان می‌رسد حاضر نیستیم ذره‌ای کوتاه بیاییم و هزار آسمان و ریسمان را به هم می‌بافیم که مگر می‌شود لباس عروس کرایه‌ای پوشید؟ ... مگر می‌شود جشن عروسی را در یک تالار ساده برگزار کرد؟ مگر می‌شود فقط یک نوع غذا برای مهمان تدارک دید؟...مگر می‌شود...؟
متاسفانه اشکال اغلب ما این است که در هر کاری خصوصا مسایل مادی اهل افراط و تفریط هستیم. برای یک مهمانی ساده به اندازه در آمد دو ماهمان خرج می‌کنیم و وقتی قرار است یک پاک‌کن جدید برای فرزندمان - که به هر دلیلی - پاک‌کنش را گم کرده بخریم یک ساعت تمام برای کودک بینوا درباره مضرات اسراف و زیاده‌روی سخنرانی می‌کنیم! نصف در آمد یک سالمان را برای خرید یک گوشی تلفن همراه هزینه می‌کنیم اما حاضر نیستیم پول بدهیم و یک کتاب کمک درسی بخریم و به همه دوست و آشنا و فامیل رو می‌اندازیم که کتابشان را به ما قرض بدهند تا از صفحاتش کپی بگیریم! برخی افراد آنچنان به خود و خانواده شان سخت می‌گیرند که وقتی به خانه‌شان وارد می‌شوی احساس می‌کنی به مهمانی اسکروچ رفته‌ای و برخی‌ها آنقدر بریز و بپاش می‌کنند که به قول پدربزرگم وقتی سرشان را زمین می‌گذارند آه در بساط ندارند و فامیل باید با گلریزان برایشان کفن تهیه کنند!
گاهی اوقات بد نیست گذری در احادیث و روایاتی که از بزرگان دینمان به ما رسیده است، داشته باشیم. اگر خود را شیعه واقعی آنان می‌دانیم پس شکی نیست که آنها خیلی بهتر از ما خیر و صلاحمان را می‌دانستند و این همه تاکید برای پرهیز از افراط و تفریط و سفارش به ساده زیستی از جانب آن بزرگواران بی‌دلیل نبوده است.
شاید قسمت عمده‌ای از مشکلات این روزها را خودمان با یک برنامه‌ریزی دقیق و کمی چاشنی تدبیر و دوراندیشی بتوانیم حل کنیم. مشکلات اقتصادی به هر حال وجود دارد. خوب است به جای اینکه مدام گوشه‌ای بنشینیم و به زمین و زمان بد و بیراه بگوییم کمی به خودمان بیاییم و ببینیم ما کجای کار هستیم؟
منبع:آستان مهر