انگار عادت كردم به گناه ساده

به همین كارای پیش پا افتاده

روزای تكراری ،خواب و دل مشغولی

غصه بی مورد،حرفای معمولی

گاهی وقتا گیرم،گاهی از خود بیخود

آخرم می پرسم كه چی بود و چی شد؟

تو دروغ و غیبت،تو ریا جا موندم

من چرا تو مرز دین و دنیا موندم؟

چه گناهی سادست ،چه دروغی خوبه؟

چه ریا كاری تو خلوتش محبوبه؟

از خودم می ترسم، از خود تكراری

اشرف مخلوقات،خواب تو بیداری

به همین كارای پیش پا افتاده انگار عادت كردم.