صدای رسا
2013-11-12, 11:52
نخستین ماه سال قمری، ماه محرم بیانگر، دلاوری، فداکاری و ایثار یاران با وفای امام حسین(ع)، شکیبایی، بردباری و صبوری حضرت زینب(س)، حضرت امام سجاد(ع) و همه اسرای کاروان امام علی(ع) است.
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTsldk139IhzRgfeOeXgLkfZwr5n0kfI GCg8h6XG4gAU_4DiO2x
ماه محرم، ماه خطبه ها، شعارهای آگاهی، بخش امام حسین(ع) نطق کوبنده حضرت زینب(س)، خطبه برنده امام زین العابدین(ع) و ماه پیروزی حق بر باطل است.
حضرت علی اکبر(ع) بزرگترین سپر امام حسین(ع)، از نظر صورت، سیرت، سخن گفتن، به حدی شبیه پیامبر اکرم(ص) بود که هر کس شوق دیدار پیامبر(ص) را داشت به ایشان می نگریست.
روز عاشورا سال 61 هجری قمری حضرت علی اکبر(ع) از خیمه بیرون آمد و از امام حسین(ع) اجازه نبرد خواست امام(ع) به ایشان اجازه نبرد دادند سپس مایوسانه به او نگریست، سرش را پایین انداخت و گریست.
امام(ع) فرمود: خدایا! گواه باش جوانی به نبرد آنها می رود که از نظر صورت، سیرت و سخن گفتن شبیه ترین مردم به پیامبر توست ما هر گاه مشتاق پیامبر(ص) می شویم، به او می نگریستیم.
سپس امام (ع) بلند فریاد زد: ای پسر سعد! خداوند رحمت را قطع کند، همان گونه که رحم مرا قطع کردی.
حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت و جنگ نمایانی کرد. آن گاه ده تن از آنان را کشت.
امام حسین(ع) خطاب به حضرت علی اکبر(ع) فرمود: شکیبایی کن، پسر عزیزم!
حضرت علی اکبر(ع) نزد پدرش بازگشت و گفت: ای پدر تشنه ام!
امام (ع) فرمود: جدت با کاسه ای پر به تو می نوشاند.
او بازگشت، جنگید و 44 نفر از دشمنان را کشت.
حضرت علی اکبر(ع) فرمود: ای پدر سلام بر تو! این جدم است که به تو سلام می رساند و می فرماید: زودتر به سوی ما بیا!
سپاه دشمن گرد حضرت علی اکبر(ع) را گرفتند و با شمشیرهایشان، ایشان را تکه تکه کردند.
امام حسین(ع) فرمودند: خدا، بکشد کسانی را که تو را کشتند، ای پسر عزیزم!
چه گستاخ بودند در برابر خدای رحمان و بر هتک حرمت پیامبر(ص)، دنیا پس از تو ویران باد.
بانوان اهل بیت(ع) گرد حضرت علی اکبر(ع) آمدند و سپس خود را بر روی پیکر ایشان رها کردند و ناله و فریاد زدند.
امام حسین(ع) آنها را از پیکر مبارک حضرت علی اکبر(ع) جدا نمودند و سپس فرمودند به خیمه ها بازگردید.
سپس امام(ع) به جوانان فرمودند: برادرتان را ببرید، آنها پیکر مبارک حضرت علی اکبر(ع) را در خیمه ای که جلوی آن می جنگیدند بردند.
حضرت علی اکبر(ع) در واقعه عاشورا و کربلا مسئولیت اذن گفتن برای اقامه جماعت به امامت امام حسین(ع)، مسئولیت رویارویی با سپاه حر در هنگام بستن راه به امام حسین(ع)، آب رسانی به خیمه ها در شب عاشورا، داوطلب شدن برای شهادت بیش از جوانان بنی هاشم را برعهده داشتند.
گفتنی است حضرت علی اکبر(ع) روز عاشورا سال 61 هجری قمری در کربلا به شهادت رسیدند و محل دفن ایشان کربلاست.
حضرت علی اکبر(ع) موذن، ستمهای ثانی واقعه عاشورا و روز هشتم محرم روز بزرگذاشت ایشان است.
منبع: باشگاه خبرنگاران
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTsldk139IhzRgfeOeXgLkfZwr5n0kfI GCg8h6XG4gAU_4DiO2x
ماه محرم، ماه خطبه ها، شعارهای آگاهی، بخش امام حسین(ع) نطق کوبنده حضرت زینب(س)، خطبه برنده امام زین العابدین(ع) و ماه پیروزی حق بر باطل است.
حضرت علی اکبر(ع) بزرگترین سپر امام حسین(ع)، از نظر صورت، سیرت، سخن گفتن، به حدی شبیه پیامبر اکرم(ص) بود که هر کس شوق دیدار پیامبر(ص) را داشت به ایشان می نگریست.
روز عاشورا سال 61 هجری قمری حضرت علی اکبر(ع) از خیمه بیرون آمد و از امام حسین(ع) اجازه نبرد خواست امام(ع) به ایشان اجازه نبرد دادند سپس مایوسانه به او نگریست، سرش را پایین انداخت و گریست.
امام(ع) فرمود: خدایا! گواه باش جوانی به نبرد آنها می رود که از نظر صورت، سیرت و سخن گفتن شبیه ترین مردم به پیامبر توست ما هر گاه مشتاق پیامبر(ص) می شویم، به او می نگریستیم.
سپس امام (ع) بلند فریاد زد: ای پسر سعد! خداوند رحمت را قطع کند، همان گونه که رحم مرا قطع کردی.
حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت و جنگ نمایانی کرد. آن گاه ده تن از آنان را کشت.
امام حسین(ع) خطاب به حضرت علی اکبر(ع) فرمود: شکیبایی کن، پسر عزیزم!
حضرت علی اکبر(ع) نزد پدرش بازگشت و گفت: ای پدر تشنه ام!
امام (ع) فرمود: جدت با کاسه ای پر به تو می نوشاند.
او بازگشت، جنگید و 44 نفر از دشمنان را کشت.
حضرت علی اکبر(ع) فرمود: ای پدر سلام بر تو! این جدم است که به تو سلام می رساند و می فرماید: زودتر به سوی ما بیا!
سپاه دشمن گرد حضرت علی اکبر(ع) را گرفتند و با شمشیرهایشان، ایشان را تکه تکه کردند.
امام حسین(ع) فرمودند: خدا، بکشد کسانی را که تو را کشتند، ای پسر عزیزم!
چه گستاخ بودند در برابر خدای رحمان و بر هتک حرمت پیامبر(ص)، دنیا پس از تو ویران باد.
بانوان اهل بیت(ع) گرد حضرت علی اکبر(ع) آمدند و سپس خود را بر روی پیکر ایشان رها کردند و ناله و فریاد زدند.
امام حسین(ع) آنها را از پیکر مبارک حضرت علی اکبر(ع) جدا نمودند و سپس فرمودند به خیمه ها بازگردید.
سپس امام(ع) به جوانان فرمودند: برادرتان را ببرید، آنها پیکر مبارک حضرت علی اکبر(ع) را در خیمه ای که جلوی آن می جنگیدند بردند.
حضرت علی اکبر(ع) در واقعه عاشورا و کربلا مسئولیت اذن گفتن برای اقامه جماعت به امامت امام حسین(ع)، مسئولیت رویارویی با سپاه حر در هنگام بستن راه به امام حسین(ع)، آب رسانی به خیمه ها در شب عاشورا، داوطلب شدن برای شهادت بیش از جوانان بنی هاشم را برعهده داشتند.
گفتنی است حضرت علی اکبر(ع) روز عاشورا سال 61 هجری قمری در کربلا به شهادت رسیدند و محل دفن ایشان کربلاست.
حضرت علی اکبر(ع) موذن، ستمهای ثانی واقعه عاشورا و روز هشتم محرم روز بزرگذاشت ایشان است.
منبع: باشگاه خبرنگاران