صدای رسا
2013-12-01, 12:09
http://img1.tebyan.net/big/1391/08/22996821210219724769272461387121513525050.jpg
چرا گریه بر سید‌الشهداء (علیه السلام) قلب را زنده می‌کند؟
حجت‌الاسلام والمسلمین میرباقری، رییس فرهنگستان علوم قم در چهارمین شب از ماه محرم‌الحرام در جمع زائران کریمه اهل‌بیت (سلام الله علیها) در شبستان امام خمینی (ره) گفت: «روایات متعددی درباره اشک ریختن در نیمه شب از خوف خدا وجود دارد که حسنات زیادی درباره آن بیان شده است، ولی بر اساس روایات معصومین(علیهم السلام) آثار و حسنات بیشتری برای گریه بر امام حسین(علیه السلام) بیان شده است.
آثار و برکات گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) در دنیا، برزخ و قیامت وجود دارد، شیطان تمام تلاش خود را برای آلوده کردن انسان‌ها به رذایل اخلاقی به کار می‌برد تا با خروج از چتر ولایت پیامبر(صلی الله علیه و آله ) و اهل‌بیت (علیهم السلام)، تمام وجود او ظلمانی می‌شود.
زمانی که انسان ولایت خدا، پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت (علیهم السلام) را بپذیرد، زبان و عمل او نشر دهنده معارف الهی است.
همان طور که شیطان ظلمات را به قلب انسان نفوذ می‌دهد، معصومین(علیهم السلام) نیز نور را به دل انسان تابانده و او را از ظلمت نجات می‌دهند.
شیطان برای به تاریکی کشاندن انسان، تلاش می‌کند تا ارتباط او را با منبع نور الهی قطع کند، اگر انسان به نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین(علیهم السلام) وصل شود، گرفتار ظلمت و قساوت قلب نمی شود.
حب نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت(علیهم السلام) را ریشه خوبی‌ها است. علت این که گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) قلب را زنده می‌کند، این است که چنین گریه‌ای انسان را به ولایت نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیه السلام) می‌رساند.»
این گریه ها و عزاداری ها ابراز ارادتی است خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ابراز این است که ما قدر خون امام حسین علیه السلام را می دانیم، ما در این مصیبت همدردیم، و برای به ثمر نشستن تلاش ایشان و فدا کردن جانشان برای هدایت جامعه بشری، خواهیم کوشید.
اگر لحظه ای با خودمان خلوت کنیم، در خواهیم یافت که چقدر محتاج این محرمیم، که چقدر محتاج اشک و عزاییم، که چقدر محتاج نفس حق امامی هستیم که محبوبترین هایش را در یک لحظه برای امثال من و شما می بازد تا بلکه هدایت شویم، تا بلکه گاهی هم وسوسه های شوم را خفه کنیم و آلوده نشویم
ماه محرم فرصت مناسبی است برای ما دلمردگان تا با اشک چشم بارانی بر دل غمدیده و مرده خودمان داشته باشیم، تا این دلگرفتگی ها را رها کنیم و با یاد وارستگی امام حسین علیه السلام از مال و جان و عیال، درس آزادگی بیاموزیم، و با این حرص و ولع با چنگ و دندان به این دنیای پست که به جیگر گوشه محبوبترین خلق خدا رحم نکرد، نچسبیم.
یادمان باشد در این حال و هوا و شور و نوایی که محرم در ما به پا می کند خودمان را به سیلاب اشک هایمان بسپاریم و آنقدر جاری شویم تا گل و لای و تیرگی هایمان برود و ما بمانیم و زلالی ، پاکی و وارستگی ، این روزها حال و هوای شهر و دلمان باید یکی باشد باید عزادار بود، برای خودمان که در لحظه لحظه زندگی در آزمون سخت بندگی قافیه را به شیطان باختیم، یادمان باشد یزیدیان هم در لحظه ای امتحان تسلیم هوی و هوس شدند و تا ابد روسیاهان و نفرین شدگان عالم شدند.
ما هم اکنون در این آزمون سخت هستیم، این دنیا را لختی کناری نهیم و به اوضاع دل های مرده خودمان برسیم، ما مردگان متحرکیم که می دویم و می دویم تا چرخ دنیا بچرخد و بچرخد و هر چه زودتر در سرازیری قبر رهایمان کند، و در آن شیب هرگز دستش را برای نجات ما دراز نخواهد کرد.
اگر لحظه ای با خودمان خلوت کنیم، در خواهیم یافت که چقدر محتاج این محرمیم، که چقدر محتاج اشک و عزاییم، که چقدر محتاج نفس حق امامی هستیم که محبوبترین هایش را در یک لحظه برای امثال من و شما می بازد تا بلکه هدایت شویم ، تا بلکه گاهی هم وسوسه های شوم را خفه کنیم و آلوده نشویم .
این محرم نیز چون بقیه عمر ما به رفتن شتاب دارد و مشخص نیست به محرم بعدی برسیم یا نه؟ معلوم نیست اجل ما را مهلت دهد تا از گنجینه اشک های عزای حسینی توشه برداریم، ما بی بزاعت و فقیر در راه قبریم، ما «غرق بحر گناهیم و یک حسین داریم» بیاییم محرم را در یابیم این ایام سوگ و عزا را دانه دانه بباریم و برای تاریکی قبر چراغ کنیم .
دل بیقرار، دیده زدل بیقرارتربهتر ز تو کجاست درعالم نگارتر؟روز ازل خمار شرابی شدیم و عشقما را حواله داد به چشمی خمارترمجبورمان نکرده کسی عاشقت شویمماخود شدیم نزد تو بی اختیار تردل دل نمی کنیم که دلداده ات شویمما را اگر کند به غمت دل دچارتروقتی که تربت توشده مهر سجده هاصورت چه بهتراست شود پرغبارترداراترین دخیل گداخانه توأندآن دستهای خالی با تو ندارترمحشور با فرات شود آخرعاقبتاشکی که شد به روضه تو پابکارترهرکس که با حسین نباشد جهنمی استهرگز ز او ندیده کسی بد بیار ترشکر خدا که میگذرد عمر و می شویمدیوانه تر، شکسته تر و روضه دارتردستش به شاهراه حقیقت نمی رسدهرکس در این مسیر بیفتد کنارتر(شاعر: رضا دین پرور)
منبع:تبیان
برگرفته از: خبرگزاری شبستانوبلاگ حدیث اشک
چرا گریه بر سید‌الشهداء (علیه السلام) قلب را زنده می‌کند؟
حجت‌الاسلام والمسلمین میرباقری، رییس فرهنگستان علوم قم در چهارمین شب از ماه محرم‌الحرام در جمع زائران کریمه اهل‌بیت (سلام الله علیها) در شبستان امام خمینی (ره) گفت: «روایات متعددی درباره اشک ریختن در نیمه شب از خوف خدا وجود دارد که حسنات زیادی درباره آن بیان شده است، ولی بر اساس روایات معصومین(علیهم السلام) آثار و حسنات بیشتری برای گریه بر امام حسین(علیه السلام) بیان شده است.
آثار و برکات گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) در دنیا، برزخ و قیامت وجود دارد، شیطان تمام تلاش خود را برای آلوده کردن انسان‌ها به رذایل اخلاقی به کار می‌برد تا با خروج از چتر ولایت پیامبر(صلی الله علیه و آله ) و اهل‌بیت (علیهم السلام)، تمام وجود او ظلمانی می‌شود.
زمانی که انسان ولایت خدا، پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت (علیهم السلام) را بپذیرد، زبان و عمل او نشر دهنده معارف الهی است.
همان طور که شیطان ظلمات را به قلب انسان نفوذ می‌دهد، معصومین(علیهم السلام) نیز نور را به دل انسان تابانده و او را از ظلمت نجات می‌دهند.
شیطان برای به تاریکی کشاندن انسان، تلاش می‌کند تا ارتباط او را با منبع نور الهی قطع کند، اگر انسان به نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین(علیهم السلام) وصل شود، گرفتار ظلمت و قساوت قلب نمی شود.
حب نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت(علیهم السلام) را ریشه خوبی‌ها است. علت این که گریه بر سیدالشهدا(علیه السلام) قلب را زنده می‌کند، این است که چنین گریه‌ای انسان را به ولایت نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیه السلام) می‌رساند.»
این گریه ها و عزاداری ها ابراز ارادتی است خدمت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و ابراز این است که ما قدر خون امام حسین علیه السلام را می دانیم، ما در این مصیبت همدردیم، و برای به ثمر نشستن تلاش ایشان و فدا کردن جانشان برای هدایت جامعه بشری، خواهیم کوشید.
اگر لحظه ای با خودمان خلوت کنیم، در خواهیم یافت که چقدر محتاج این محرمیم، که چقدر محتاج اشک و عزاییم، که چقدر محتاج نفس حق امامی هستیم که محبوبترین هایش را در یک لحظه برای امثال من و شما می بازد تا بلکه هدایت شویم، تا بلکه گاهی هم وسوسه های شوم را خفه کنیم و آلوده نشویم
ماه محرم فرصت مناسبی است برای ما دلمردگان تا با اشک چشم بارانی بر دل غمدیده و مرده خودمان داشته باشیم، تا این دلگرفتگی ها را رها کنیم و با یاد وارستگی امام حسین علیه السلام از مال و جان و عیال، درس آزادگی بیاموزیم، و با این حرص و ولع با چنگ و دندان به این دنیای پست که به جیگر گوشه محبوبترین خلق خدا رحم نکرد، نچسبیم.
یادمان باشد در این حال و هوا و شور و نوایی که محرم در ما به پا می کند خودمان را به سیلاب اشک هایمان بسپاریم و آنقدر جاری شویم تا گل و لای و تیرگی هایمان برود و ما بمانیم و زلالی ، پاکی و وارستگی ، این روزها حال و هوای شهر و دلمان باید یکی باشد باید عزادار بود، برای خودمان که در لحظه لحظه زندگی در آزمون سخت بندگی قافیه را به شیطان باختیم، یادمان باشد یزیدیان هم در لحظه ای امتحان تسلیم هوی و هوس شدند و تا ابد روسیاهان و نفرین شدگان عالم شدند.
ما هم اکنون در این آزمون سخت هستیم، این دنیا را لختی کناری نهیم و به اوضاع دل های مرده خودمان برسیم، ما مردگان متحرکیم که می دویم و می دویم تا چرخ دنیا بچرخد و بچرخد و هر چه زودتر در سرازیری قبر رهایمان کند، و در آن شیب هرگز دستش را برای نجات ما دراز نخواهد کرد.
اگر لحظه ای با خودمان خلوت کنیم، در خواهیم یافت که چقدر محتاج این محرمیم، که چقدر محتاج اشک و عزاییم، که چقدر محتاج نفس حق امامی هستیم که محبوبترین هایش را در یک لحظه برای امثال من و شما می بازد تا بلکه هدایت شویم ، تا بلکه گاهی هم وسوسه های شوم را خفه کنیم و آلوده نشویم .
این محرم نیز چون بقیه عمر ما به رفتن شتاب دارد و مشخص نیست به محرم بعدی برسیم یا نه؟ معلوم نیست اجل ما را مهلت دهد تا از گنجینه اشک های عزای حسینی توشه برداریم، ما بی بزاعت و فقیر در راه قبریم، ما «غرق بحر گناهیم و یک حسین داریم» بیاییم محرم را در یابیم این ایام سوگ و عزا را دانه دانه بباریم و برای تاریکی قبر چراغ کنیم .
دل بیقرار، دیده زدل بیقرارتربهتر ز تو کجاست درعالم نگارتر؟روز ازل خمار شرابی شدیم و عشقما را حواله داد به چشمی خمارترمجبورمان نکرده کسی عاشقت شویمماخود شدیم نزد تو بی اختیار تردل دل نمی کنیم که دلداده ات شویمما را اگر کند به غمت دل دچارتروقتی که تربت توشده مهر سجده هاصورت چه بهتراست شود پرغبارترداراترین دخیل گداخانه توأندآن دستهای خالی با تو ندارترمحشور با فرات شود آخرعاقبتاشکی که شد به روضه تو پابکارترهرکس که با حسین نباشد جهنمی استهرگز ز او ندیده کسی بد بیار ترشکر خدا که میگذرد عمر و می شویمدیوانه تر، شکسته تر و روضه دارتردستش به شاهراه حقیقت نمی رسدهرکس در این مسیر بیفتد کنارتر(شاعر: رضا دین پرور)
منبع:تبیان
برگرفته از: خبرگزاری شبستانوبلاگ حدیث اشک