آدم های ساده را دوست دارم...

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند...

همان ها که برای همه لبخند دارند...

همان ها که همیشه هستند ، برای همه هستند...

آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد ؛

عمرشان کوتاه است...

بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوءاستفاده می کند ،

یا زمینشان می زند یا درس ساده نبودن بهشان می دهد...

آدم های ساده را دوست دارم . بوی ناب «آدم» می دهد