خدایا خسته ام ،

از بد بودن هایم ...

از اینهمه تظاهر به خوب بودن هایی که نیستم .

از آفرینش کوهها و آسمانها و هستی که سخت تر نیست ...

خوبم کن ؛

فقط همین.

668

بعضی از آیات هستند

که وقتی اونا رو می خونم،

شرمنده ی خدا میشم..

مثل همین آیه ی

" الیس الله بکاف عبده " (الزمر، آیه ۳۶)

آیا خدا، برای بندگانش کافی نیست؟

ازهمین درختی که دوباره سبز شده است
از همین خورشیدی که مهربان تر شده
و از همین بارانی که گاه و بیگاه می بارد
می شود فهمید ،
خدا هنوز هم حواسش به ما هست... .

خدایا ...

به من زیستنی عطا کن که درلحظه مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم ...

و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم ...

بگذار آن را من خود انتخاب کنم اما آنچنان که تو دوست داری ...