چي بود ... چي شد


804

جدا از اينكه درباره نقش تغييرات فرهنگي يا سليقه افراد درباره پوشش و ارايش بخواهيم صحبت بكنيم . من معتقدم درباره چهارچوب خانواده،نقش ها و البته گاهي در تكريم نسل جوان كوتاهي كرديم
يعني جاي براي ديده شدن، پسنديده شدن و ابراز وجود نگذاشته ايم كه چهره فرد بشود ويترين توجه و پسند چه دختر و چه پسر
فرصت زندگي را با ( با هم زندگي كردن) تجربه كنيم
شما هم نظر بديد لطفا؟

به نظر من

پسران بعد از هفت سالگی به سمت پدر تمایل دارند و دوست دارند بیشتر وقت خود را با پدرشان بگذرانند. به همین دلیل بیشتر الگوهای جنسیتی و رفتاری که متعلق به پدرشان است را می‌آموزند. ولی هنگامی که شرایط ارتباط پدر و پسر کاهش پیدا می‌کند و پدر وقت و فرصت کافی برای بودن با پسر را ندارد، الگوهای مادر جای الگوهای پدر را می‌گیرد. به همین دلیل پسران در برابر الگوهای زنانه قرار می‌گیرند و به الگوهای جنسیتی زنانه تمایل پیدا می‌کنند.

وقتی پدری با پسرش زمان نمی‌گذارد، فرزند به سمت مادر کشیده می‌شود و خواه ناخواه جذب الگوهای زنانه چون مهمانی‌های زنانه و آرایش‌های زنانه می‌شود.

وقتی که این الگوها را دید و با آنها آشنا شد می‌خواهد مثل آنها عمل کند و به سمت آرایش‌های زنانه می‌رود تا زیباتر جلوه کند. دلیل دیگر این کار این است که ما وقتی در جامعه‌ای با فضای باز ارتباطی زندگی می‌کنیم با الگوهای فرهنگی دیگر آشنا می‌شویم. این الگوهای فرهنگی که از دنیای غرب می‌آیند اینگونه رفتارها را تقویت و تشویق می‌کنند، زمینه‌های فکری را به وجود می‌آورند و توسط رسانه‌های‌شان مورد تبلیغ و تشویق قرار می‌دهند تا تابوی آن در یک فرهنگ دیگر شکسته شود.

یکی از راه‌های مۆثر برای مقابله با چنین پدیده‌هایی این است که پدران در ارتباط شان با فرزندان‌شان سرمایه‌گذاری کنند و وقت بیشتری با آنها بگذرانند و نقش تربیتی خود را به خوبی ایفا کنند. همچنین کودک باید با یکسری برنامه‌های فرهنگی مۆثر تربیت شود که تأکید روی تفاوت‌های جنس مذکر و مونث و کارکردهای هر جنس را داشته باشد.»

من هنوز دارم فکر می کنم تا اسم این رفتار رو چی بزارم و بیان کنم ما هم جوانی ها داریم که فقط خودشون خودشون رو می شناسن

سلام
به نظر من نقش خانواده ها در تربیت فرزندان چه دختر و چه پسر خیلی مفید است. هرچند در محیط بیرون با دوستان مختلف آشنا می شوند ولی اگر اصل تربیتشان درست باشد دچار مشکل و تذلذل نمی شوند و هم اینکه در آینده که ازدواج هم کردند باعث بدبختی و گرفتاری طرفشان هم نمی شوند. همانطور که گفتم پدر و مادر می توانند طوری (یعنی به نحو احسن) فرزندانشان را تربیت کنند که آنها در هر زمینه ای موفق باشند و باعث موفقیت دیگران هم باشند نه اینکه دیگران را هم دچار مشکل کنند. می توانند طرز رفتار و گفتار و کردار با مردم را به فرزندان خود بیاموزند تا در اجتماع سربلند باشند نه سرافکنده.