گفتم خدایا سوالی دارم
گفت بپرس :

گفتم چرا هر موقع من شادم ,,,, همه با من میخندن ,,,,,

ولی وقتی غمگینم كسی با من نمیگرید؟
گفت : خنده را برای جمع آوری دوست و

غم را برای انتخاب بهترین دوست آفریدم !!

گر از صدق آیی مهر بینی
و گر از مکر ایی مکر بینی
خدایی دیده ای از خود براند
همیشه مهربان و خوب دیدی

دل که تنگ است کجا باید رفت ؟
به در و دشت و دمن ؟
یا به باغ و گل و گلزار و چمن ؟
یا به یک خلوت تنهایی و امن ؟
دل که تنگ است کجا بابد رفت ؟
پیر فرزانه من بانگ بر آورد که این حرف نکوست
دل که تنگ است برو خانه دوست… شانه اش جایگه گریه تو ؛ سخنش راه گشا ؛
بوسه اش مرحم زخم دل توست….
عشق او چاره دلتنگی توست…
خانه اش خانه توست… .

و چه دوستی بهتر از خالق بی همتای زمین و آسمان