یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند
یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند
یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم
که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد
یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم
چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باش

http://cfu.ac.ir/file/2/attach201403254923539825401.jpg

سالی خوش و زندگی با ارامش نصیبتان باد
زندگی فصل خوش شکفتن ماست اگر ان را دریابیم

نوروز سرآغاز زندگی نو
..... نوروز که قرنهای دراز است بر همه جشنهای جهان فخر می فروشد، از آن رو "هست" که یک قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست ؛ جشن جهان است و روز شادمانی زمین ، آسمان و آفتاب و جوش شکفتن ها و شور زادن ها و سرشار از هیجان هر "آغاز" ؛ جهان گرم از بهار ، روشن از آفتاب ، لرزان از هیجانِ آفرینش و آفریدن ، زیبا از هنرمندی باد و باران ، آراسته با شکوفه ، جوانه ، سبزه و معطر از بوی باران ، بوی پونه ، بوی خاک
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک چه افسانه زیبایی ؛ زیباتر از واقعیت ! راستی مگر هر کسی احساس نمی کند که نخستین روز بهار گویی نخستین روز آفرینش است .
اگر روزی خدا جهان را آغاز کرده است ، مسلما آن روز ، این نوروز بوده است ، مسلما بهار نخستین فصل و فروردین نخستین ماه و نوروز نخستین روز آفرینش است . هرگز خدا جهان را و طبیعت را با پاییز یا زمستان یا تابستان آغاز نکرده است . مسلما اولین روز بهار ، سبزه ها روئیدن آغاز کرده اند و رودها رفتن و شکوفه ها سر زدن و جوانه ها شکفتن ، یعنی نوروز .
بی شک روح در این فصل زاده است و عشق در این روز سر زده است و نخستین بار آفتاب در نخستین نوروز طلوع کرده است و زمان با وی آغاز شده است

سال 1394 هم آمد !
آمدنش خجسته و فرخنده باد .
از صمیم دل آرزو میکنیم ، سالی که پیش رو داریم ، سرشار باشد از سلامتی ، صلح ، خوشبختی ، پیروزی ، آزادی ، عدالت ، امید ، زندگی برای شما ، برای خانواده ی محترم شما ، برای همه ی ملت شریف ایران برای همه ی مردم خوب دنیا .


سال نو آمدنش زیباست ، همه ما آمدنش را جشن می گیریم ، اما روی دیگر ماجرا اینست که یکسال دیگر هم از عمر ما گذشته است ، با همه ی خوبی ها و بدی هایش ، با همه ی خاطراتش و با همه ی آنچه برای ما بجا گذاشته است ، یکسال از عمر ما یعنی ، یکسال از فرصت کوتاه زندگی تمام شد!


راستی در سالی که گذشت چه کردیم ؟
چقدر به آنچه می خواستیم باشیم نزدیک شدیم ؟
چقدر برای آنچه می خواستیم داشته باشیم تلاش کردیم و چقدر برای آنچه می خواستیم باشیم ؟!
چقدر به آنچه به دیگران "امر " میکنیم عمل کردیم ؟
چقدر از آنچه دیگران را "نهی " می کنیم در عمل دور بودیم ؟
چقدر حالمان تغییر کرد ؟

نکند یکسال گذشته باشد و ما کردارمان به زیبایی گفتارمان نشده باشد .
نکند یکسال گذشته باشد و ما اندیشه مان از حالمان غافل مانده باشد .
نکند میز ها و سمت ها به ما اجازه داده باشند ، رفتارهای اشتباهی کرده باشیم و آنها را توجیه کنیم .
نکند "قدرت" های بی دوام دنیایی ما را دچار توهم برتری کند .
نکند "حقی " را نا حق کرده باشیم .
نکند "نا حلالی" را به بهانه و توجیهی به داشته هایمان اضافه کرده باشیم .
...
خدا نکند که چنین باشد ، اما این تعطیلات فرصت خوبی است که به "حساب " خودمان برسیم ... قبل ازآنکه دیر شود ...

خوش به حال آنها که این "حسابرسی " را جدی میگیرند و یادشان می ماند که حتی اگر برای خودشان " حساب سازی" کرده باشند آنکه باید بفهمد ، می فهمد ....و
آنکه داور اصلی است ، توجیه و بهانه و حساب سازی را حتی از پیامبرانش نمی پذیرد !

خوش به حال آنها که "حقیقت " را فدای مصلحت نکرده اند .
خوش به حال آنها که برای پرداخت حق دیگران به خودشان تخفیف نداده اند .
خوش به حال آنها که تعادل را در همه امورشان رعایت کردند .
خوش به حال آنها که رفتارشان تایید گفتارشان است .
خوش به حال آنها که "صداقت" را فدای "سیاست" نمی کنند .
خوش به حال آنها که حق خانواده شان را ، حق همسایه شان ، حق همکارانشان را ، حق پرسنلشان را،حق شهروندانشان ، حق نسل های بعد را فدای بی توجهی خود نکردند .

چقدر ساده است بی توجهی به حقوق انسانی اعضای خانواده وقتی حتی نگذاشتن وقت کافی برای آنها ، نشنیدن حرف آنها ، نشناختن روح آنها می تواند ظلمی بزرگ محسوب شود .

چقدر ساده است پایمال کردن حقوق همسایه ها وقتی حتی بلند کردن صدای تلویزیون و ضبط ، رعایت نکردن حقوق هم ، نظافت ، بی توجهی به امکانات مشترک یا احوال هم می تواند ظلمی بزرگ محسوب شود .

چقدر ساده است با نداشتن وقت کمی برای تامل در خود ، به خود هم ظلم می کنیم !!

چقدر ساده است وقتی با ایجاد هر نوع آلودگی صوتی ،فیزیکی ، آب - هوا و خاک شهر مان را ناپاک میکنیم ، وقتی با نا مهربان بودن باهم ، سلامت روان همه ی هم شهری هامان را آسیب می زنیم و نه فقط به نسل خود که به نسل بعد از خود نیز ظلمی بزرگ می کنیم .

چقدر ساده با قضاوت های سطحی حق الناس بر گردن خود قرار میدهیم .
چقدر ساده حق الناسی که بر گردن داریم را فراموش می کنیم.

به قول دوستی که می گفت :
به تقویم ها ؛ اعتباری نیست ، هروقت خودت متحول شدی نوروزت فرخنده باد ... !!!
به امید آنکه حال همه ما و همه ی ملت ایران و همه مردم دنیا به بهترین حال تغییر یابد

نوروز این رفاقت را نگاهبانی می کند که باور کنیم
قلبهامان جای حضور دوستانمان هستند