برخیزیم از خواب عمیق ‌‌‌‌


باصداقت آغاز کنیم


چند قدمی برداریم


ازتاریکی شب تاسپیده صبح راهی نیست


بنشینیم به تماشای طلوع


پاره کنیم زنجیرهایی که از عادت خود ساخته ایم برروی هرچه پوچ یست خطی بکشیم بگذریم از احساسی که ما را می برد تا مرز جنون روبه خورشید رویم


شکر گوییم که نفسی هست هنوز ...