PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : معلولان جسمی و ذهنی



بهمن پور
2013-04-12, 17:06
بر پایۀ آموزه های دین معلولان جسمی و ذهنی محترم اند و خدا نیز در برابر آن آسیب ها به آنان پاداش می دهد ، چنان که به نیکی کنندگان به آنان هم پاداشی می دهد و امام صادق (ع) فرمود: مومنی نیست مگر اینکه در هر چهل روز با بلایی در مالش یا در فرزندش یا در خودش به او تذکر داده می شود ، پس بر آن اجر داده می شود . (1)

ذکر مشاهدۀ مبتلایان
رسول خدا ( ص) فرمود: هرگاه مبتلایان را دیدید به گونه ای خدا را ستایش کنید که آن ها نشوند ، چون موجب اندوه آنان می شود . (2 )
امام صادق (ع) فرمود: هرگاه فردی را مشاده کردی که به آسیبی مبتلا شده و تو از نعت الهی [ سلامت از آن ] برخورداری پس بگو :« اللهُمَّ اِنِّی لااَسخَرُوَلا اَفخَرُ وَلَکِن اَحمَدُکَ عَلَی عَظیِمِ نَعمَائِکَ عَلَیَّ ؛ خدایا ! نه مسخره می کنم نه افتخار ؛ ولی تو را بر نعمت های بزرگت ب رمن ، می ستایم . (3)

ادب برخورد با معلولان
رسول خدا (ص) فرمود: به گرفتاران بلا و جذامیان ، خیلی نگاه نکنید که موجب اندوه آنان می شود . (4)

پاداش نیکی به معلولان
رسول خدا (ص) فرمود: هر کس ، نابینایی را رد رزمین هموار به اندازه چهل گام راهبری کند ، آنچه خورشید بر آن می تابد [ اگر] طلا باشد ، به قدر سر سوزنی از کارش جبران نمی کند و اگر آن نابینا را از گذرگاهی خطرناک گذرانده باشد آن را در قیامت در ترازوی نیکی هایش خواد یافت که صد هزار برابر وسیع تر از دنیاست . (5)
نیز فرمود: هر کس یکی از نیازهای دنیوی نابینایی را برآورد و در راه آن گامی بردارد تا خدا نیازهایش را تامین کند ، خدا برائت ازنفاق و رهایی از آتش را به وی عطا فرماید و هفتاد نیاز دنیوی او را بر آورده سازد و پیوسته تا پایان آن کار ، رحمت الهی سراسر وجودش را فرا گیرد . (6)
نیز فرمود: هر کس نابینایی را به مسجد یا خانه اش یا برای تامین نیازش همراهی کند ، خدا برای هر گامی که برداشته و بر زمین نهاده پادش آزاد کردن برده ای را می نویسد و فرشتگان بر او درود می فرستند تا از وی جدا شود . (7)


پاورقی ها
1-بحار الانوار .ج78.ص 198-199
2-الکافی .ج2.ص 98
3-الکافی.ج2.ص 98
4-طب الائمه.ص 106؛ بحارالانوار .ج72.ص 15
5-بحارالانوار.ج72.ص 15-16
6-الفقیه .ج4.ص 16
7-وسائل الشیعة.ج16.ص 343