ای کاش حرم بودم و مهمان تو بودم
مهمان تو و سفره احسان تو بودم

یک عمر گذشت و سر و سامان نگرفتم
ای کاش فقط بی ‏سر و سامان تو بودم

تا چشم گشودم به دلم مهر تو افتاد
زآن روز چو آهوی بیابان تو بودم

طوفان عجیبی است غم عاشقی تو
چون موج اسیر تو و طوفان تو بودم

ای گنبد تو عشق ، من خسته دل ای کاش
چون کفتر پر بسته ایوان تو بودم

یک پنجره فولاد دلم تنگ تو آقاست
ای کاش که زوار خراسان تو بودم