شهرآمل بام ایران، و شهر عرفا و فیلسوفان، و شهر هزار سنگر و اولین شهر علویان معروف است. واژه آمل، حرف « آ » در زبان ایرانیان قدیم کاربرد «ضد » داشته و « مُل » به معنی مرگ و « آمل » ترکیبی از ضد مرگ مانند امرداد و مرداد است . آمل به معنی بی مرگ است یعنی تو را مرگ مباد.





http://www.irandeserts.com/file/imageSection/F1/cfd7c50f-9b9b-48d0-a165-2578e5944782.jpg


و اما آبشار نمار آمل:

آبشار نمار آمل در موقعیت جغرافیایی E520400 N360414 در استان مازندران واقع است. منطقه کوهستانی نمارستاق یکی از دهستان‌های ییلاقی بخش نور شهرستان آمل است. این دهستان از ۱۵ آبادی کوچک و بزرگ تشکیل شده‌است.

روستای نمار مرکز دهستان نمارستاق است با جمعیت بومی حدود ۲۰۰ نفر که در ۴۰ کیلومتری جنوب آمل و ۱۶ کیلومتری غرب پنجاب لاریجان قرار دارد. روستای نمار در فصل تابستان پذیرای حدوذ ۴۰۰ نفر ساکن غیر بومی در این منطقه ییلاقی می‌باشد.

در اطراف این روستا مناطق زیبا و خوش منظره وجود دارد که دسترسی به آنها با خودرو امکان پذیر نمیباشد و برای برای رسیدن به آنها کوهنوردی کرد که شامل: دشت دریوک، آبشار کوه اره، آب معدنی اشلک، آبشار آستانه کر، دشت لرا و کوه کاعون میباشد.آبشار زيباي اين منطقه در جنوب روستاي نمار و در ميان دره شرقي دريوک واقع است و حدود 100 متر ارتفاع دارد. مسير فرعي نمار، مابين روستاهاي هردورود و کهرود از قسمت غربي جاده هراز از محل سه راهي پنج آب جدا شده و از ميان دره اي به واقع ديدني و سرسبز به طول حدود 25 کيلومتر مي گذرد.

اين دره شرقي به غربي کشيده شده و پس از گذشتن از روستاهاي پنج آب، سوا، امره، اتاق سرا، شيخ محله و کلهري به نمار و دشت دريوک منتهي مي شود.

دشت زيباي دريوک در گذشته اي دور، درياچه اي بوده و اکنون مرتع وسيعي مي باشد که در آن چندين روخانه جريان دارد که پس از به هم پيوستن به رودخانه هراز مي ريزد. اين رودخانه ها محل زيست ماهي قزل آلاي خال قرمز مي باشند. طبيعت اين منطقه به واقع ديدني است و روح هر خسته اي را آرامش مي دهد. روستاي نمار مبدا صعود کوهنوردان به قلل زيباي منطقه از جمله کهستون است.

منابع:

هزار نو

کویرها و بیابانهای ایران

آمل در آیینه ی اشعار بزرگان

در ادبیات فارسی قدیمی اشعار بسیار زیادی وجود دارد که آمل در آنها ایفای نقش نماید،از اشعار اساطیری گرفته تا اشعار در وصف ایران و آمل،این شهر نقش بسزایی در تاریخ کهن فارسی در جهان داشته است.

از جمله این اشعار:

* فردوسی

بیاراست گیتی بسان بهشت.................... به جای گیا سرو گلبن بکشت

از آمل گذر سوی تمیشه کرد .............. نشست اندر آن نامور بیشه کرد

بپردازم آمل نیایم به جنگ

سرم را ز نام اندرآرم به ننگ

بزرگان ایران ز گفتار اوی

بروی زمین برنهادند روی

* فخرالدین اسعد گرگانی

از آن خوانند آرش را کمانگیر

که از آمل بمرو انداخت یک تیر

* طالب آملی

چو من فرزانه ای برخاست از آن بوم ........... طواف خاک آمل بایست کرد.

* راوی

رسیدم به آمل شهر هفت رنگ

همه عارف و شاعر و مرد جنگ

بزرگان ایران زمین و بزرگان شهیر

ز میر حیدر و فخر رازی و ابن جریر

چو باشد نگینی بروی رود هراز

در آنجا شدم با خدا راز و نیاز

منبع: هزار نو