زندگی حتی وقتی انکارش می کنی، حتی وقتی نادیده اش می گیری، حتی وقتی نمی خواهی اش از تو قوی تر است.. از هر چیز دیگری قوی تر است. آدم هایی که از بازداشتگاه های اجباری برگشته اند دوباره زاد ولد کردند. مردان و زنانی که شکنجه دیده بودند ، که مرگ نزدیکانشان و سوخته شدن خانه هاشان را دیده بودند، دوباره به دنبال اتوبوس ها دویدند، به پیش بینی هواشناسی با دقت گوش کردند و دخترهایشان را شوهر دادند. باور کردنی نیست اما همین گونه است. زندگی از هر چیز دیگری قوی تر است...
باید یک بار به خاطر همه چیز گریه کرد. آن قدر که اشک ها خشک شوند، باید این تن اندوهگین را چلاند و بعد دفتر زندگی را ورق زد. به چیز دیگری فکر کرد. باید پاها را حرکت داد و همه چیز را از نو شروع کرد.


بخشی از کتاب
"من او را دوست داشتم"
از آنا گاوالدا

هر روز همچنان آفتاب طلوع خواهد کرد،
هر روز غنچه ها باز هم شکفته خواهند شد.
همچون همیشه باد خواهد وزید
و قاصدک ها را خواهد آورد.
قاصدک ها خوش خبرانند و باز خواهند آمد…
فردا باز هم زمین خواهد چرخید،
و آسمان همچنان آبی خواهد بود.
ستاره ها مدام چشمک خواهند زد
پنجره ها رو به زیبایی باز خواهند شد.
حتی تو هم باز خواهی خندید؛
پس امیدوار باش و زندگی کن…​