حل مشکل جیغ زدن طوطی

اگر شما هم یک طوطی در منزل دارید حتما با مشکل جیغ زدنهای گاه و بیگاه طوطی خود در گیر هستید دراین مقاله سعی شده شما را با انواع روشهای حل این مشکل آشنا کنیم. این مقاله درسایت وب شاد از سراسر دنیای اینترنت جمع آوری شده و کامل ترین توضیحات در آن قرار گرفته است.
ما نمی توانیم بطور کامل سروصدا های طوطی را متوقف کنیم چون بالا و پایین رفتن و صداهای عجیب دراوردن و جیغ زدن از نشانه های سلامت و شادابی پرنده می باشد و جزی از وجود طوطی که کاملا طبیعی و نرمال است.هدف ما متوقف کردن جیغ زدن هایی که نرمال نیست و ناهنجاری رفتاری نامیئه می شود می باشد.از نزدیک شدن و توجه به وسایلی که پر سر و صدا هستن نزد طوطی خووداری کنین هربار که چیزی صدای ناخوشایندی داشت نزدیکش نشوید شما نزدیک اجسام صدا دار می شوین و به آنها توجه می کنین این همان چیزیست که طوطی شما می خواد ( جلب توجه) پس با استفاده از جیغ و سر و صدا جلب توجه شما را می خواهد زمانیکه طوطی جیغ می زند بیتوجه باشین و پیشش نروید بعد۱۰بار جیغ زدن طوطی ساکت می شود در مواقعی اتاق جداگانه داشته باشین و زمانیکه پرنده جیغ زدن را متوقف نمی کند مدتی به آنجا ببرینش. از همه افراد بخواهین تنها زمانهایی که طوطی آرام است به او توجه کنن.طوطی ها با جیغ زدن به دنیا نمی یان بلکه عوامل اطراف جیغ زدن را به آنها یاد می دهد. همیشه توجه به پرنده در زمان مشادهده ناهنجاریهای رفتاریست. زمانیکه جیغ زدن متوقف شد و به آن توجه نکردین به طوطی سوت و صداهای مختلف یا حرف زدن یاد دهین و زمانیکه طوطی سوت می زند بهش توجه کنین و وقتی جیغ از پیشش بروین خواهین دید سوت جایگزین جیغ خواهد شد.طوطیها پرندگان اجتماعی هستن و شما چه علاقه داشته باشین چه نداشته باشین ساعاتی در روز صداهای مختلفی از خود در می آورن صدایی ره که به نظرتون بهتر است انتخاب کنین و بعد هربار تکرار به پرنده جایزه دهین.جایزه معمولا خوراکی و یا اسباب بازی می باشد و البته بهترین جایزه بیرون آمدن از قفس است. توجه داشته باشین یادگیری حرف زدن نیز در بین همین صداهای نامفهوم است. ( برای خواندن بقیه توضیحات روی کلمه ادامه مطلب که در زیر قرار گرفته است کلیک کنید)

متاسفانه طوطی ها ، همه اعضای خانه را به یک اندازه دوست ندارند و تمایل دارند که به یک شخص وابسته شوند و این شخص ممکن است لزوما کسی نباشد که از او مراقبت و پرستاری می کند . هنگامی که طوطی وارد خانه شما می شود باید به درستی اجتماعی گردد .اما اگر شما این کار را انجام نداده اید هنوز هم می توانید این وابستگی بیش از حد را کاهش دهید .

این رفتار ممکن است به یک مشکل خسته کننده تبدیل شود . غالبا طوطی برای اینکه با فرد مورد علاقه خود باشد، اشخاص دیگر را گاز می گیرد . طوطی فکر می کند که با اینکار توانسته آنها را از خود دور کند . شخص مورد علاقه طوطی تنها کسی خواهد بود که می تواند او را لمس یا نوازش کند .

خبر خوب این است که یک راه حل برای رفع این مشکل وجود دارد . در اینجا مراحلی وجود دارد که به کمک آنها شما می توانید این مشکل را کاهش داده یا به طور کامل رفع کنید .

مرحله ۱ : زمان بودن در کنار طوطی خود را کاهش دهید . طوطی ها به توجه نیاز دارند و این توجه را درهر صورت خواهند پذیرفت . اگر شخصی که طوطی بیش از حد به او وابسته شده زمان کمتری در کنار طوطی حضور داشته باشد ، طوطی با این شرایط سازگار شده و اجتماعی تر خواهد شد . اینکار ممکن است برای شما سخت باشد چون شما دوست دارید زمان زیادی را با طوطی خود سپری کنید اما این مهمترین مرحله ای است که شما به وسیله آن می توانید جیغ زدن یا گاز گرفتن طوطی خود را کاهش دهید .

مرحله ۲ : هرگاه که طوطی شما در حضور دیگران جیغ می زند یا حمله می کند به هیچ وجه حتی به صورت ناخودآگاه به او جایزه ندهید . هیچ گاه نباید طوطی خود را از اشخاص دیگر دور کنید بلکه باید تلاش کنید که طوطی را به سمت آنها هدایت نمایید. هرگز نخندید یا واکنش نشان ندهید. طوطی ها عاشق دیدن واکنش هستند و عملی را که باعث بروز این حالت می شود را تکرار خواهند کرد .

مرحله ۳ : بهتر است جایزه یا غذاهای مورد علاقه طوطی ،توسط دیگران به او داده شود و شخص مورد علاقه طوطی در طول این آموزش هرگز نباید این غذاها را در اختیار طوطی خود قرار دهد .

مرحله ۴ : اجازه دهید که دیگران طوطی را از قفس خارج کنند .در این حالت این فکر در طوطی ایجاد می شود که افراد دیگر نیز می توانند خوب و سرگرم کننده باشند .

مرحله ۵ : در طی این آموزش ، بهتر است همه کارهایی که باید شخص مورد علاقه برای طوطی انجام دهد توسط اشخاص دیگر انجام شود. این باعث می شود که طوطی فکر کند شخص مورد علاقه اش به اندازه کافی سرگرم کننده نیست . هدف از این آموزش این است که طوطی اشخاص دیگر را نسبت به شخص مورد علاقه اش بیشتر دوست داشته باشد اما او همیشه در خانه عاشق یک فرد باقی خواهد ماند .

مرحله ۶ : وقتی طوطی در تعامل با شخص مورد علاقه خود است باید پایین تر از سطح چشم قرار بگیرد .این امر باعث تقویت این فکر در طوطی می شود که انسان رئیس گروه است . در واقع باید از همه بخواهید که طوطی را پایین تر از سطح چشم قرار دهند .

مرحله ۷: هنگامی که طوطی برای شخصی که بیش از حد به او وابسته شده جیغ می کشد ، به سادگی آن را نادیده بگیرید . زمانی که ساکت شد شخص دیگری باید به او جایزه دهد .زمان بین ساکت بودن و جایزه دادن را بیشتر و بیشتر کنید به طوریکه طوطی متوجه شود که “سکوت = جایزه “ و “سر و صدا = بی توجهی“ است. در زمان جایزه دادن شخص باید یک واکنش عالی و چشمگیر از خود نشان دهد و خوشحالی خود را به طوطی نشان دهد .

اگر شما برای مدتی این تمرین را انجام دهید ، مشکل حل شده و به احتمال زیاد پایان خوهد یافت . طوطی ها با استفاده از صدای خود با مردم ارتباط برقرار می کنند اما نباید بی وقفه جیغ بزنند . این چنین برقراری ارتباطی باید نادیده گرفته شود یا ا گر می خواهید به این سر و صداها جواب دهید، زمانی می توانید که آموزش تمام شده باشد ، تا آن زمان همه جیغ های طوطی را نادیده بگیرید . هنگامی که این مشکل حل شد سعی نکنید با برگشتن به عادات گذشته، مشکل را بار دیگر ایجاد کنید . طوطی باید با تمام اعضای خانواده و دوستان شما تعامل داشته باشد . به محض اینکه شما دوباره به شخص اصلی و مورد علاقه طوطی تبدیل شوید او تمامی عادات گذشته را تکرار خواهد کرد .

طوطیها به دلایل متفاوتی سر و صدا می کنند ازجمله:برقراری ارتباط با جفت یادیگر اعضای گله ،ترس، پرخاشگری،خوشحالی،صداهای صبح و عصر،احساس بیحوصلگی و فریادهایی به منظور جلب توجه ،جیغهای عادت شده و الگو بردرای شده و تا حد کمتری نامگذاری(با برخی صدا ها روی جوجه خود نامگذاری می کنند)،میزان سر و صدا کردن طوطی ها به گونه آنها بستگی دارد و چثه آنه……ادراین موضوع اهمیتی ندارد کما اینکه طوطی های کوچکی می توانند اصوات بلند غیر قابل تصوری را ایجاد نمایند.
جیغ کشیدن یک رفتار غریزی است.
یکی از مهمترین مسائلی که باید به یاد داشت این است که جیغ کشیدن رفتاری همانند خوردن،بالارفتن و یا پرواز کردن است .متخصصین رفتار شناس ً ثابت کرده اند که این رفتارها از جمله جیغ کشیدن،تصادفی و بدون دلیل نیستند ،رفتارهایی مانندجیغ کشیدن وابسته به عوامل بیرونی هستند که باعث این رفتارها می شوند.این رفتار ها به پیامدهای مطلوبی منجر شده اند که موجب تکرار انها می گردد ،برخی رخدادها یا شرایطی که تاریخچه (سابقه و زندگی گذشته) نامیده می شوند،موجب بروز رفتارهای خاصی مانند جیغ کشیدن می شوندو این رفتارها مربوط به زندگی گذشته و پیامدهایی که از محیط زندگی طوطی می آیند هستند.
جیغ کشیدن را با توجه به آنچه که قبل از این رفتار می آید (زندگی گذشته) و با تغییر انچه که بعد این رفتار می آید (پیامد آن ) می توان اصلاح کرد و تغییر داد.
یک رفتار می تواند در اثر پیامدآن افزایش یابد و تکرار شود. برای مثال اگر،طوطی که به توجه انسان علاقه دارد جیغ بکشد(رفتار) وشما به عنوان پیامد رفتار بلافاصله به او توجه کنید این،رفتار تقویت می شود.بنابراین مادامی که شما توجه می کنید او یاد می گیرد که هر گاه که توجه شما رو می خواهد دوباره جیغ بکشد .از طرف دیگر اگر هنگامی که برای جلب توجه شما جیغ می کشد ،شما به او توجه نکنید ،یاد می گیرد که جیغ کشیدن برای گرفتن توجه از شما بی ثمر است بنابراین این رفتار کاهش می یابد.

دلایل جیغ زدن کاسکو در اسارت و راههای مقابله با آن:

•محیط نگهداری
طوطی شما موجود بسیا باهوشی است. توانایی بسیار زیاد و خارق العاده ای از قبیل صحبت کردن، شمردن اعداد تا حل معما و کار با پازل را دارد،.ساعتها قرار دادن طوطی درون یک قفس آن هم فقط با یک نوع اسباب بازی، محدود کردن پرنده به بودن در یک مکان خاص، نداشتن فرصتی برای گشتن،جستجو و کند وکاو کردن و فقدان تنوع در مناطق بازی مختلف،همگی باعث بی حوصلگی پرنده می شوند. از داشتن تنوع در محیط زندگی پرنده و اینکه آن محیط مناسب برای زندگی او می باشد مطمئن شوید. محیط زندگی او را با انواع مختلف اسباب بازی و جابجا کردن آنها در طول مدت زمان بخصوصی متنوع کنید.همچنین شاخه هایی برای جویدن در اختیارش بگذارید(به آلوده نبودن شاخه ها به سموم شیمیایی و آلاینده های هوا و نیز به آلودگی میکروبی توجه کنید). چندین مکان مختلف خارج از قفس را برای بازی و سرگرمی در اختیار پرنده بگذارید.
•رژیم غذایی
رژیم غذایی نامناسب برای پرنده باعث بروز ناراحتی جسمی و ناخوشی او می شود و اغلب پرنده را مستعد مشکلات رفتاری از جمله جیغ کشیدن می کند. برای پرنده خود انواع خوراکیهای مناسب که شامل میوه تازه و سبزیجات است تهیه کنید. مقداری حبوبات پخته شده،مقداری مشخص و کنترل شده ای از مغزها( آجیل ) و مقدار کمی بذر و دانه به عنوان پاداش و پذیرایی برای او در نظر بگیرید.اگر پرنده شما عادت زیادی به خوردن تخمه دارد، جهت اصلاح و تنظیم خورد وخوراک پرنده باید اقدام کنید.
•تنهایی
بعضی از طوطیها اغلب در مواقع تنهایی جیغ می کشند. طوطی ها نباید در طول روز به حال خود رها شوند.اگر شما ساعت ۸ صبح خانه را ترک می کنید و تا ساعت ۶ عصر به خانه بر نمی گردید و طوطیتان در این فاصله زمانی تنهاست، باید شخصی را به منظور سرزدن و معاشرت با پرنده در این فاصله زمانی در نظر بگیرید. راه دیگر اینکه،پرنده ایی را به عنوان همدم برای او انتخاب کنید.حتی پرنده هایی از نژادهای مختلف که در قفسهای جداگانه نگه داری می شوند و هرگز نیز همدم هم نبوده اند می توانند محیط دوستانه ای برای یکدیگر فراهم کنند.(البته کاسکو ها موجودات حسودی هستند و ممکن است نتیجه مطلوبی نگیرید )
• وجود آلودگی صوتی در محیط
جیغ کشیدن می تواند به راحتی تبدیل به یک عادت شود. بیشتر طوطیها سرو صدا و هیجان را دوست دارند و بشتر اوقات با تمام وجود مشغول آواز خواندن و ایجاد سرو صدا می شوند.. صدای آب،جارو برقی و سایر وسایل برقی می تواند تا حدودی توجه آنان را به خود جلب کند. اگر پرنده شما با چنین سرو صداهایی تحریک می شود و شروع به جیغ کشیدن می کند، آسانترین راه برای کاهش جیغ زدن،تشخیص علت شروع آن در پرنده و در صورت امکان حذف آن عامل از محیط پرنده می باشد.
شما می توانید یک چوب نشیمنگاه( استند) قابل حمل t شکل تهیه کنید . این وسیله به شما این امکان را می دهد که در هنگام سرو صدای لوازم خانه از قبیل خشک کن و غیره،طوطی خود را به اتاق دیگری ببرید تا از صدا دور باشد.
البته شما هر دفعه نمی توانید در هنگام استفاده از وسایل خانه که تولید سرو صدا می کنند ،طوطی خود را به اتاق دیگری ببرید،دراین مواقع اسباب بازی جدیدی مانند درب پلاستیکی و یا درب چوب پنبه ای یک بطری و یا تکه ای از یک لوگو را برای سرگرمی در اختیارش قرار بدهیدتا حواسش را از سرو صدا پرت کنید. این کار باعث می شود تا توجه اش به سرو صدای ناخواسته محیط کم شود و بیشتر علاقه اش به بازی جلب شود تا جیغ کشیدن؛گاهی صدایی از فضای خارج منزل طوطی را تحریک می کنند مانند صدای دزدگیر اتومبیلها که باز سر گرم کردن طوطی به روش مذکور توصیه میشود.
•جیغ زدن الگو برداری شده
یکی از راههای برخورد با رفتاری الگو برداری شده مانند جیغ زدن؛اموزش یک رفتار جایگزین است.برای مثال شکلی ازآواسازی که تحمل ان آسانتر و یا حتی گوش کردن به آن لذتبخش تر است می تواند جایگزین جیغ زدن شود.
دو روش آموزش چنین صدای آوازی وجود دارد،.انتخاب و تقویت یکی از صداهای دلخواهی که هم اکنون طوطی شما در می آورد و دیگری آموزش یک صدای جدید
-روش اول:به محض اینکه طوطی شما صدایی را که دوست دارید در می آورد، او را بی درنگ تحسین و تشویق کنید . در زمان آموزش،پاداش دادن به آن رفتارهایی که شما مایلید توسط طوطی تکرار شوند و افزایش یابند بسیار مهم است.طوطی در نظر دارد که شما به کدامیک از رفتارهای او پاداش بیشتری می دهیدپس آن را تکرار می کند،اکثر طوطیها عاشق نوازش سرشان و مورد توجه واقع شدن توسط صاحبشان هستندواز غذاهای مخصوصی لذت می برند،بنابراین هنگامی که طوطی صداهای دلخواه شما را در می آورد به او پاداش بدهید
-روش دوم:آموزش یک صدای جدید
آموزش یک صدای جدید زمانبر است و در این روش شما خودتان صدا را ایجاد می کنید،برای مثال،ممکن است شما انتخاب کنید که به طوطیتان یاد بدهید که چگونه آهنگ کوچکی را سوت بزند ،سوت زدن آهنگی را شروع کنید(این آهنگ می تواند به کوتاهی دو نت باشد) و به محض اینکه طوطی شروع به سوت زدن کرد حتی در صورتیکه هنوز کاملا قادر به کپی کردن اهنگ شما نیست,تلاشش را با پاداشی تقویت کنید.به مرور زمان با ادامه دادن سوت زدن همان آهنگ ،طوطی شما مهارتهای سوت زدنش را قدم به فدم بهبود می بخشد و اهنگی که شما آموزش دادید واضح تر می شود تا بالاخره می تواند آهنگ شما را کپی کند.
مطمئن باشید هر زمانیکه طوطی شما سوت می زند به او پاسخ مناسب دهید و برای پاسخ دادن به تلاشهایش منتظر زمانی نباشید که فراگیری آهنگ کامل شده است.یاد دادن رفتار جدید مانند سوت زدن یک آهنگ زمانبر است و هر قدمی که طوطی شما بر می دارد باید تشویق شود تا علاقه او به فراگیری و انجام رفتار جدید(دراینجا سوت زدن یک آهنگ) حفظ شود.هر چقدر یک رفتار جدید بیشتر تقویت شودطوطی شما بیشتر آن رفتار را ازخود نشان می دهد.مطمئن باشید صدایی را که برای آموزش به پرنده انتخاب کرده اید،صداییست که برای مدت زمانی طولانی می توانید با آن زندگی کنید و هنگامی که بارها و بارها تکرار می شود،خیلی آزار دهنده نگردد.

•جیغ کشیدن برای جلب توجه
آسان است که از همان زمانیکه طوطی وارد منزل می شود به او یاد بدهیم که برای جلب توجه جیغ نکشد.روزی که طوطی فرا گرفت که برای جلب توجه و نیازهایش جیغ بکشد وبه صورت تکراردرآمد،تغییر این رفتار خیلی مشکل و زمانبر است.
بیشتر طوطی ها به طور طبیعی در هفته های اول ورود به یک منزل و حتی هنگامی که برای مدتی در قفسشان رها می شوند ،تقریبا ساکت می مانندکه تا حدوی به خاطر عصبی بودن پرنده و عدم اطمینان از محیط اطرافش می باشد.با گذشت زمان پرنده شهامت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند.اکنون ممکن است که نیاز داشته باشد که بیرون از قفس باشد ؛برای مثال ممکن است هم اکنون دریافته باشدکه بودن در بیرون از قفس خوشایند است،ممکن است سر و صدا کند تا با او باز ی شود یا نوازش شود.نیاز به گفتن نیست که هر پرنده خانگی به دریافت مقدار معینی توجه مستقیم به طور روزانه نیاز دارد.غیر منطقیست که انتظار داشته باشیم که یک طوطی ،تمام طول روز را ساکت بنشیند و صبورانه با خودش بازی کند.به هر حال اگرشما توجه زیادی به طوطی خود می کنید ولی او با جیغ زدن توجه بیشتر و بیشتری را مطالبه می کند ،چه کار باید کرد؟
در ابتدا به پرنده خود نشانه ی صدا زدن(یک سوت دلنشین؛یک کلمه،یک هوم گفتن و غیره) یاد بدهید که کوتاه باشد .دوباره یاد آوری می شود با اولین پاسخ پرنده به این نشانه ی صدا کردن،باید هر تلاش پرنده تحسین و تقویت شود .
در ثانی جیغ زدنها را نادیده بگیرید و از حالا فقط به نشانه صدازدن (یا تلاشهایی که برا ی فرا گرفتن آن می کند)پاسخ دهید،.بیشتر طوطی ها چیزی را بیش از مصاحبت و همراهی دوست ندارند و اگر اتاق را ترک کنید و زمانیکه ساکت است به سرعت به عنوان پاداش برگردید (در مورد طوطی هایی که پیوسته جیغ می زنند ،می تواند چند ثانیه باشد) ،طوطی به سرعت یاد می گیرد با ساکت بودن بیش از پر سر و صدا بودن،پاداش می گیرد.
در مورد طوطی هایی که خیلی جیغ می کشند،محل را ترک کنید و هر وقت که پرنده شما جیغ زدن را متوقف کرد،حدود ده ثانیه صبر کنید و به نزد طوطی برگردید و او را تحسین کنید و به او توجه زیادی بدهید،پس از این حرکت اولیه،دفعه بعد که طوطی جیغ زدن را متوقف کرد ،چند ثانیه بیشتر صبر کنید وسپس با پاداشی از جمله توجه و تحسین و غذای مورد علاقه به سوی او باز گردید.این کار را ادامه دهید تا زمانیکه چند دقیقه بعد از توقف جیغ زدن بتوانید دور بمانید.برای.رسیدن به این مدت زمان، این آموزش ممکن است چند هفته طول بکشد اما طوطی شما خواهد آموخت که سکوت برابر است با توجه گرفتن و جیغ زدن برابر است با عدم توجه شما.
هنگام جیع زدن طوطی؛ هرگز سر پرنده داد نزنید و سر و دست خود را تکان ندهید زیرا پرنده آن را به عنوان توجه شما تلقی می کند و به جیغ زدن مبادرت می ورزد.

•جیغ‌های ارتباطی
بسیاری از گونه‌های طوطی در دسته‌های بزرگ زندگی می‌کنند و در بیشتر آنها پیوندهای محکمی بین دو جفت برقرار می‌شود. این نشان می‌دهد که یک طوطی هیچگاه تنها از آن خود نیست. به عنوان حیوانی که همیشه مورد توجه شکارچیان است, طوطی همیشه باید در حال آماده‌باش باشد, چنان هوشیار که از چنگ یکی فرار نکرده به چنگ شکارچی بعدی نیفتدو این تقریبا برای یک طوطی تنها غیرممکن است. بنابراین زندگی در کنار جفت یا در یک دسته چیزی بیش از یک همراهی ساده است.
تقریبا کسی نیست که بتواند همه اوقات روز را در کنار پرنده خود باشد. با این حال طوطی‌ها می‌توانند بیاموزند چطور زمان قابل توجهی را با سرگرم‌کردن خود سپری کنند. البته این زمان نباید خیلی طولانی باشد و بهتر این است که این زمانها چرخشی و نامنظم باشند. در خلال این زمانها طوطی‌ها اغلب صداهایی برای ارتباط با دسته (یا خانواده‌) یا جفت دلخواه خود در‌می‌آورند.شناخت این جنس صداها بسیار اهمیت دارد, چراکه پاسخ به این صداها, در حکم این است که او تنها نیست و شما در همین نزدیکی هستید و به این ترتیب طوطی را به آرامش خواهد رساند.شما خیلی ساده می‌توانید با جملاتی مثل “من همینجام” یا با سوت زدن اعلام حضور کنید. بسیاری از طوطی‌داران برای اینکار یک بازی کوچک بامزه اختراع کرده‌اند, به این نحو که سوت‌هایی آهنگین استفاده می‌کنند که در هر بار که تکرار می‌شوند, آهنگشان پیچیده‌تر می‌شود.
گاه طوطی یک صدای ساده در‌می‌آورد که به معنای “کجایی؟” است و گاهی جیغ می‌کشد تا توجه شما را جلب کند. به تفاوت این دو توجه داشته باشید. اگر طوطی شما جایی است که نمی‌تواند پاسخ شما را بشنود و مدام جیغ می‌زند, به احتمال زیاد برای توجه شما نیست که جیغ می‌زند. در چنین مواردی صبر کنید تا آرام شود, بعد پیش او بروید.

•ترس
جیغ‌های از روی ترس اکثرا با عواملی بیشتر از جیغ‌های عادی سروکار دارند. چرا که به محض رفع موضوع ترس این جیغ‌ها نیز تمام می‌شوند. اکثر طوطی‌های دست‌آموز به ندرت به دلیل عاملی غیر از ترس جیغ می‌کشند. اگر غیر از این است, شما باید محیط زندگی ‌آنها را بررسی کنید و یا موضوع را با تمام کسانی که با طوطی به نحوی مرتبطند در میان بگذارید. در واقع وضعیت او را دقیقا کنترل کنید. این بسیار مهم است که بفهمید چه عاملی غیر از ترس باعث جیغ اوست. عامل می‌تواند یک شیء جدید در محیط او باشد. یا خودِ محیط که مدام تغییر می‌کند, یا یک شخص که می‌تواند باعث آزار او باشد.
طوطی‌ها اکثرا به سبب وجود اشیاء بی‌خطر مثل یک عکس جدید, گلدان, اسباب بازی جدید یا یک دست لباس جدید به وحشت می‌افتند. اغلب دور نگه‌داشتن این اشیاء از طوطی می‌تواند راه حل مشکل باشد. مثلا, بهتر است اسباب‌بازی جدید طوطی اینگونه به او معرفی شود که ابتدا اسباب‌بازی را در فاصله چند متری و طوری که در دید او باشد بگذاریم و سپس به تدریج در طول روز آن را به قفس نزدیکتر کرده, رفتار پرنده و حرکات بدن او را زیر نظر داشته باشیم. اگر او هیچ حالتی از ترس از خود بروز نداد, نهایتا می‌توانید اسباب‌بازی را ابتدا بیرون قفس آویزان کنید و به محض اینکه دیدید او برای بازی با آن از خود اشتیاق نشان می‌دهد, می‌توانید آن را از میله داخلی قفس آویزان کنید.
طوطی‌ها اغلب از غریبه‌ها ترس دارند, بنابراین افراد غریبه باید با احتیاط و آرام به آنها نزدیک شوند, نه اینکه از همان اول کاملا درکنار طوطی قرار گیرند. هر چه یک طوطی با مراقبت بهتر به یک غریبه معرفی شود, ترس او از آن غریبه هم زودتر خواهد ریخت. اگر می‌بینید کسی بارها باعث برانگیختن ترس در طوطی می‌شود, اما این ترس بعد از مدتها باز هم رفع نمی‌شود, شاید دلیلش این باشد که آن شخص چیز خاصی با خود دارد. این چیز می‌تواند یک لباس, عینک, آرایش خاص, لاک ناخن, یا یک کلاه باشد. باز هم به سادگی با برطرف کردن این چیزها مشکل حل می‌شود.
گاهی اوقات بی هیچ دلیل مشخصی طوطی‌ها از یک شخص خاص می‌ترسند. چنین شخصی باز هم می‌تواند با حوصله و تمرین اعتماد طوطی را جلب کند. می‌توان مانند یک ” یخ شکن” عمل کرد, یعنی آرام و باحوصله به سمت قفس حرکت کرد, در حالی که سرپایین و غذای مورد علاقه‌ی طوطی در پشت پنهان است,غذا را به درون ظرف غذا انداخت و زود به عقب برگشت. بعد از مدتی طوطی بجای ترس از این شخص احتمالا انتظار او را هم خواهد ‌کشید.

•صداهای صبح زود و عصر
اکثر پرنده‌ها صبح و باز هنگام عصر صداهایی از خود در‌می‌آورند. این مطلب هم در مورد طوطی‌هایی که در دسته‌های بزرگ زندگی می‌کنند صادق است, هم در مورد طوطیهای خانگی.بااینکه ما می‌توانیم تقریبا همه رفتارهای آنها را با تکنیک‌هایآموزشی مناسب تعدیل کنیم یا تغییر دهیم, مهم است که به طوطی خود اجازه دهیم خارج از روند طبیعی رسیدن به آن سطح, برای خودرفتارهای آزادی هم داشته باشد. مدت “زمانهای سروصدا”ی صبح معمولا بلند نیستند و خیلی از طوطی‌هایی که می‌توانند چند کلمه‌ای صحبت کنند, معمولا با هیجان این کلمات را بارها و بارها بجای جیغ کشیدن تکرار می‌کنند.به هر حال, اگر طوطی شما از آن گونه‌هایی است که می‌تواند مقدار زیادی صداهای بلند و مختلف تولید کند, مانند ماکائوهایا کاکادو‌ها ممکن است جیغ‌های صبحش باعث آزار همسایه‌های شما شو د،در چنین مواردی بهتر است که کلا توجه طوطیتان رابه چیز دیگری جلب کنید. برای مثال یک صندوقچه گنج کوچک درست کنید (مثلا یک جعبه کوچک مقوایی می تواند این کار را بکند) که داخل آن را با اسباب‌بازی و غذاهای خوشمزه پر می‌کنید و آن را کف قفس می‌گذارید تا طوطی به سراغش برود. جستجو در این صندوقچه‌ها شاید همان رفتار کنجکاوانه‌ی طوطی باشد. با قراردادن کمی اسباب‌بازی جالب و مهمتر از آن غذاهای خوشمزه می‌توان طوطی را برای ساعاتی متمادی مشغول نگه داشت. برای جذاب ماندنِ صندوقچه البته باید هر روز صبح محتویاتش را تغییر داد.
سروصداهای محیطی و ترغیب به سکوت
اگر صداهای محیط اطراف طوطی به قدر کافی قابل شنیدن باشند, آنها هم ترغیب می‌شوند صداهای مختلفی تولید کنند. این صداها می‌تواند از هر کدام از وسایل منزل باشد, یک تلوزیون یا رادیو که با صدای بلند برنامه‌ای پخش می‌کند یا آدمهایی که با صدای بلند با هم حرف می‌زنند.اگر شما می‌خواهید با صدای بلند موزیک گوش کنید ولی هنگام پخش موزیک طوطیتان سروصدا راه می‌اندازد, همانطور که گفته شد, توجه طوطیتان را به یک چیز که قبلا با آن سرگرم شده بود, جلب کنید.یک مشغولیت که سروصدایی در آن نباشد, در اینجا ایده آل است. مثلا جویدن می‌تواند چنین مشغولیتی باشد. یک جویدنی سالم می‌تواند طوطی را ساعت‌ها مشغول کند. نکته اینجاست که همیشه باید دید خود طوطی چه مشغولیتی را دوست دارد, نه اینکه ما برای او تصمیم بگیریم.
باید در توقعاتمان از طوطیمان واقع‌گرا باشیم. اگر می‌بینید طوطی شما مشتاق است با موزیکی که شما می‌نوازید همراهی کند و سروصدا راه بیاندازد, نباید فکر کنید او می‌تواند کل سمفونی را ساکت بنشیند و گوش کند, حتی اگر اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را هم به او داده باشید. اگر شما “زمانهای سر و صداکردنِ” طوطی را با جایزه و غذاهای خوشمزه محدود کنیدتا او کمتر سروصدا کند و شما بتوانید مثلا تمرین موسیقی کنید,یا اطاق را جارو کنید, آنگاه امکان دارد که طوطی شما یاد بگیرد که بیش از حد در طول روز ساکت بماند!
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که طوطی‌داران انجام می‌دهند این است که وقتی طوطیشان اشتباهی می‌کند یا سروصدا می‌کند, سر او داد می‌زنند و با او دعوا می‌کنند.دادزدن و دعواکردن با طوطی روی بسیاری طوطی‌ها نتیجه معکوس دارد و آن رفتار را تقویت می‌کند.وقتی که شما شروع به فریاد می‌کنید, طوطی شما هم احتمالا با شما همراهی خواهد کرد! بنابراین “زمانهای سروصداکردن” او به جای کوتاه شدن افزایش خواهند یافت.

نتیجه‌گیری
اگر تلاش دارید که رفتارهای طوطیتان را بهتر کرده یا تعدیل کنید, بسیار مهم است که به یادداشته باشید که با حیوان وحشی‌ای سروکار دارید که ویژگی‌ها و نمونه‌های رفتاری خاص خودش را دارد که این خصوصیات بخشی از وجود او هستند. قطعا تلاش در حذف این خصوصیات و رفتارها باعث می‌شود این خصوصیات از کل هویت او محو شوند. ما باید در برابر آنچه دوست داریم طوطیمان بیاموزد و چگونگی رفتار او واقع‌گرا باشیم. برخی گونه‌ها مثلاطوطی های خورشیدی دوست دارند بیش از یک طوطی سنگالی سروصدا کنند. همه طوطی‌ها باید گهگاهی بتوانند در “زمانهای سروصدا” آزاد باشند (به هرحال آنها طوطی هستند نه آدمیزاد). به جای فشار آوردن به او, با انجام پیشنهادهایی که در بالا آمد شما طوطیتان را وادار می‌کنید خودش جیغ‌نزدن را انتخاب کند.
هنگام آموزش طوطی باید صبور باشید و توقع نداشته باشید, خیلی چیزها را یاد بگیرد, آن هم خیلی زود. بهبود رفتارهایی مثل جیغ‌کشیدنهای دائمی زمان می‌برد, اما با روش صحیح و کمی تلاش صبر شما مطمئنا به ثمر خواهد نشست

برچسب ها درباره : از بین بردن جیغهای صبحگاهی طوطی جیغ زدن طوطی ریشه یابی جیغ زدن کاسکو درمان جیغ کشیدن سبزه قبا جیغ کشیدن ملنگو جیغهای بلند طوطی درمان جیغهای طوطی

انتخاب بجا و مطلب جالبی است و خوب هم بازدید داشته . حیف جناب فرهاد دیگر خودشان حضور ندارند