نامه به کودکی که هرگز زاده نشد
نامه به کودکی که هرگز زاده نشد (به ایتالیایی: Lettera a un bambino mai nato) رمانی به زبان ایتالیایی از اوریانا فالاچی، نویسنده و خبرنگار ایتالیایی است که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد.
این کتاب با زاویه دید اول شخص و در قالب نامه‌ای از راوی داستان، یک زن جوان که گویا خود فالاچی است، با جنینی که در رحم خود باردار است نوشته شده که فرزند نازاده‌اش را از مصیبت‌های دنیا و بی‌رحمی آن می‌آگاهاند.
این کتاب تا ژانویه ۲۰۰۷ بیش از ۴ میلیون نسخه (بدون احتساب کپی‌ها) فروش داسته‌است .
این کتاب نخستین بار در سال ۲۵۳۶ شاهنشاهی با عنوان «به کودکی که هرگز زاده نشد» توسط مانی ارژنگی به فارسی ترجمه و توسط موسسه انتشارات امیر کبیر در ایران منتشر شد (شماره ثبت کتابخانه ملی: ۱۱۰۵-۳/۷/۳۶). دومین ترجمه کتاب با عنوان «نامه به کودکی که هرگز متولد نشد» توسط ویدا مشفق به فارسی ترجمه شد و انتشارات جاویدان آن را در سال ۱۳۵۵ منتشر کرد. در سال ۱۳۸۲ یغما گلرویی ترجمه چهارم این کتاب را انجام داد و انتشارات دارینوش آن را به چاپ رساند.
[B]قسمتی [/B][B]از کتاب : [/B]
راستش‌ُ بخوای من از مَرگ هم نمی‌ترسم! وقتی یه نفر می‌میره، معلومه که قبل از اون به دُنیا اومده بوده وُ همچین کسی یه روزی هیچ بوده!من از هیچ‌وقت وجود نداشتن‌ُ از گُفتن‌ِ این که هیچ وقت زنده نبودم می‌ترسم! بیشترِ زَن‌ها از خودشون می‌پُرسن: چرا بچّه‌داربِشم؟ تا گُرُسنه‌گی بِکشه؟ از سرما بِلَرزه وُ از خیانت‌ُ حقارت عذاب ببینه؟ یا از مریضی‌ُ تو میدونای جنگ نِفله بشه؟ این‌زَن‌ها اُمید ندارن که بچّه‌هاشون سیر بشن‌ُ جای گرمی واسه زنده‌گی پیدا کنن! اُمید ندارن کسی به حقوق‌ِ بچّه‌هاشون احترام بذاره وُ اونا بزرگ‌بشن‌ُ اون‌قدر زنده بمونن تا بتونن جنگ‌ُ مریضی رُ از دُنیا پاک کنن! شاید این مادرا حق داشته باشن، شاید هَم نه! ولی بگو هیچ بودن بهتره، یادرد کشیدن؟ من حتّا وقتی واسه شکستا وُ دَردایی که تو زنده‌گی داشته‌م گریه می‌کردم، بازم اعتقادم این بوده که درد کشیدن از هیچ بودن‌بهتره! اگه نظرم‌ُ درباره‌ی زنده‌گی کردن یا به دُنیا اومدن بخوای باید خیلی قاطع بِهِت بگم که: به دُنیا اومدن خیلی بهتر از هرگز به دنیا نیومدنه!ولی من حق دارم درباره‌ی تو هم همچین تصمیمی بگیرم؟ همچین کاری این معنی‌ُ نمی‌ده که من تو رُ فقط واسه خودم به دُنیا آوُردم؟ اصلاً دلم‌نمی‌خواد واسه خاطرِ من به دُنیا بیای چون هیچ احتیاجی بِهِت ندارم
