قبل از عیادت بیمار، به خاطر بسپاریم

[COLOR=#000000][FONT=tahoma]وقتی در روزهای طولانی مریضی گوشه‌‌خانه یا بیمارستان افتاده باشید دوست دارید کسی از دوستان و بستگانتان سراغتان را بگیرد. اگر بیماری طولانی و صعب‌العلاج باشد بیشتر این حس به شما دست می‌دهد که کاش کسی می‌آمد و حالم را عوض می‌کرد. این آرزو برای زمانی است که بیماری شما طولانی شده باشد و الا ازجمله ویژگی‌های ما ایرانی‌ها این است که در همان روزهای اول شیرینی و کمپوت و گل به‌دست به عیادت بیمار برویم و دین خود را به این سنت حسنه ادا کنیم اما همیشه اینطور نیست.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]عیادت از بیماران با توجه به‌شدت و ضعف بیماری و نوع بیماری متفاوت است. قاعدتا عیادت کردن از یک بیمار مبتلا به آنفلوآنزا [/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma]که 4روز است و بیمارحوصله‌ خود را هم ندارد کار شایسته‌ای نیست اما هستند کسانی که تا خبر دار می‌شوند کسی در خانه برای مداوای بیماری مانده، راهی خانه‌اش می‌شوند. بیماران مقیم در بیمارستان‌ها هم تقریبا همین وضع را دارند. کافی است در ساعت عیادت به یکی از بیمارستان‌های شهر تهران سر بزنید. از در و دیوار بزرگسال و خردسال با جعبه‌های شیرینی و کمپوت و گل با جدیت تمام پاشنه‌های خود را به زمین می‌کوبند و از هم سراغ فلان بخش و فلان اتاق را می‌گیرند. عیادت کننده‌ها مدت‌ها دور بیمار می‌ایستند و از هر دری سخنی به میان می‌آورند. بیمار اگر فامیل باشد که داستان چاق سلامتی و چه خبر از کجا تا راهروی بیمارستان ادامه خواهد داشت. آن وقت است که آن دسته از فامیل را که در عروسی و عزا فقط می‌بینید حالا در راهروی بیمارستان گیربیاورید و حال فامیل دور را بپرسید.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]هدف از عیادت بیمار ایجاد بار روانی مثبت در بیمار است تا با این روش کمی از فشارهای روانی او کاسته شود. در عیادت از بیمار رعایت نکاتی هر چند بدیهی ضروری است. اول از همه سراغ بیمار را از اطرافیانش بپرسید. ببینید بیمار حال و حوصله‌ عیادت‌کننده را دارد. شاید بیمارتان روزهای دردناکی را سپری می‌کند و طاقت و توان مصاحبت نداشته باشد. عیادت را فقط موکول به روزهای اول بیماری نکنید. تا زمانی که بهبودی حاصل شود جویای حال او باشید. از او نخواهید که در مورد جزئیات بیماری‌اش برایتان توضیح بدهد. همیشه چیز‌هایی هست که لزومی ندارد دیگران بدانند. در همین حد پرس و جو کنید که اگر بیماری قند خون و چربی خون دارد برایش شیرینی‌جات نبرید.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]یادتان باشد توصیه‌هایی از این دست ندهید که دارویی که مصرف می‌کنی عوارض جانبی خطرناکی دارد و یا اینکه من کسی را می‌شناسم که با فلان دارو بهتر شده است. قدر مسلم شما پزشک او نیستید و شرایط او و آزمایش‌های تشخیصی او را ندیده‌اید.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]نقش گل در سلامت روانی افراد بسیار مهم است و فرد با تماشا کردن به گل و لذت بردن از طراوت، رنگ و عطر زیبای آن می‌تواند حالت روانی نامتعادل خود را تغییر دهد. نتایج مطالعات زیادی رابطه میان هدیه‌دادن گل به بیماران و بهبود سلامت آنها را نشان داده است. اگر نمی‌دانید دوست و یا فامیل بیمارتان چه چیزی برایش بهتر است، می‌توانید به خرید گل فکر کنید.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]حتی اگر اصرار کردند برای ناهار و شام نمانید. پختن غذا برای تعداد زیادی میهمان توسط اهل خانه در شرایطی که باید از بیمار نیز مراقبت کنند کار دشواری است. تعارف را بگذارید کنار و به راحتی بگویید برای شام و ناهار نمی‌مانید. با بیمار همدلی کنید و به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش خواهید بود. شاد باشید و سعی کنید محتوای حرف هایتان نیز او را به یاد خاطرات خوب بیندازد. بی‌شک همدلی با بیمار در تخفیف رنج و ناراحتی‌های بیمار نقش مؤثری دارد.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]برای ارتباط‌های بعدی می‌توانید از راه‌های جدید ارتباطی استفاده کنید. در حال حاضر به جز برخی بیمارستان‌های دولتی در بیشتر مکان‌ها اینترنت WiFi وجود دارد و می‌توانید با این وسیله با دوست بیمارتان گفت‌وگو کنید. می‌توانید برای او مطالب خنده‌دار و امید بخش بفرستید.[/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma]

منبع: همشهری آنلاین[/FONT][/COLOR]

[COLOR=#000000][FONT=tahoma]عیادت از بیماران از گذشته تا به امروز در بسیاری از فرهنگ‌ها و جوامع وجود داشته است. دوستان و اطرافیان بیمار خوراکی‌هایی را به صورت غذای آماده یا حتی انواع میوه‌ها برای کمک به خانواده بیمار می‌بردند تا بتوانند با خیال آسوده‌تری به نگهداری از بیمارشان بپردازند و دیگر نگران خورد و خوراک نباشند. در فرهنگ سنتی ما، خوراکی‌ها، بیشتر برای خانواده‌ی بیمار تهیه می‌شدند و نه فقط خود بیمار! متاسفانه و به مرور زمان، این باور در بین مردم جا افتاده که خوراکی‌هایی که برای عیادت یک بیمار می‌برند، مخصوص خود بیمار است.[/FONT][/COLOR]

[COLOR=#000000][FONT=tahoma]در مورد برخی از بیماران خاص در بیمارستان‌ها، بعد از این‌که مراحل اولیه درمان سپری می‌شود، پزشکان مصرف بعضی از خوراکی‌های خاص را تجویز و توصیه می‌کنند. مثلا بیماری که «لاپاراتومی» می‌شود یا عمل جراحی خاصی روی شکمش صورت می‌گیرد، معمولا تا یکی، دو روز نمی‌تواند از طریق دهان غذا بخورد و تمام مواد غذایی به شکل وریدی به بدن او می‌رسد. بعد از طی این مرحله، غذاهای مایع و نرم به بیمار می‌دهند تا بتواند به‌تدریج غذاهای ساده و معمولی بخورد. اگر گروه درمانی تشخیص بدهند بیمار باید تا مدتی غذاهای نرم بخورد، اطرافیان می‌توانند به جای گل و شیرینی، برای او انواع آبمیوه‌ها، کمپوت‌ها، میوه‌های پوره‌شده، انواع سوپ‌ها و آش‌های خانگی نرم و صاف‌شده ببرند.[/FONT][/COLOR]

[COLOR=#000000][FONT=tahoma]البته ناگفته نماند که خوراندن انواع خوراکی‌ها به بیمار، باید حتما با نظر و مشورت پزشک باشد تا مشکل و دردسری به وجود نیاید.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]انتخاب نوع خوراکی برای به عیادت رفتن بیمار، به فرهنگ‌های مختلف و بیماری‌های متفاوت بستگی دارد. گاهی برخی از اطرافیان، با علم به اینکه شیرینی می‌تواند برای بیمارشان ضرر داشته باشد، باز هم آن را به دلیل خوشحالی از بهبود وضعیت بیمارشان می‌خرند و ما نمی‌توانیم بگوییم که این کار نادرست است. چون همان‌طور که گفتم، قرار نیست که خود بیمار هم از تمام خوراکی‌هایی که برایش می‌آورند، بخورد![/FONT][/COLOR]



[B]آبمیوه خانگی بهتر است![/B]
[COLOR=#000000][FONT=tahoma]یکی از بهترین خوراکی‌ها، انواع آبمیوه ها [/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma]است. حالا اگر امکان گرفتن آب میوه به صورت تازه و در منزل برای ما وجود داشته باشد، بهتر است آبمیوه تازه خانگی که افزودنی خاصی مانند کمی شکر یا نمک به آن اضافه شده است، برای بیمار ببریم. این آبمیوه‌های خانگی حتی از انواع آبمیوه‌های صنعتی که کنسانتره و پوره کامل میوه هستند و هیچ افزودنی یا شکری هم ندارند، بهتر هستند.[/FONT][/COLOR]
[COLOR=#000000][FONT=tahoma]یک خوراکی یا میوه‌ی تازه هرچقدر که بیشتر در معرض انواع فرآیندهای صنعتی قرار بگیرد، مواد مغذی‌اش کمتر می‌شود. مثلا مقدار ویتامین C در آبمیوه‌های صنعتی، خیلی کمتر از میوه‌های تازه است و با صنعتی شدن خوراکی‌ها، تراکم کالری آن‌ها هم نسبت به واحد وزنی‌شان افزایش می‌یابد. اگر فاصله و زمان رسیدن آبمیوه تازه و خانگی به بیمار طولانی و امکان از بین رفتن مواد مغذی آن وجود دارد، می‌توانید یک آبمیوه مناسب بدون مواد افزودنی و شکر یا با حداقل این مواد که تکه‌های میوه هم درون آن وجود دارد، برای بیمار تهیه کنید.[/FONT][/COLOR]



[B]سیب و آناناس، دوست بیماران[/B]
[COLOR=#000000][FONT=tahoma]به‌طور کلی، تفاوت زیاد و معناداری بین انواع میوه‌هایی که قرار است برای بیماران ببریم، وجود ندارد و می‌توانیم هنگام انتخاب نوع میوه، بیشتر به عادت‌ها و ترجیح‌های خود بیمار توجه کنیم. مثلا این‌که از چه میوه‌ای بیشتر خوشش می‌آید یا چه میوه‌ای را اصلا دوست ندارد یا نسبت به آن حساسیت دارد.[/FONT][/COLOR]


[COLOR=#000000][FONT=tahoma]برخی از آبمیوه ها [/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma]و میوه‌ها، اسیدیته‌ی بالاتری دارند و دستگاه گوارش بعضی از بیماران کمتر می‌تواند آن‌ها را تحمل کند. مثلا دستگاه گوارش برخی از بیماران نمی‌تواند میوه‌ها و آبمیوه‌هایی مانند پرتقال را به خوبی تحمل کند و باید هنگام انتخاب نوع میوه به این موارد هم توجه داشته باشیم. بد نیست این را هم بدانید که تحمل سیب و آب سیب و آناناس و آب آناناس معمولا برای بیماران ساده‌تر است و شاید این میوه‌ها گزینه‌های بهتری باشند.[/FONT][/COLOR]



[B]بیماران خاص، خوراکی‌های خاص[/B]
[COLOR=#000000][FONT=tahoma]در برنامه‌غذایی بیماران قلبی و کلیوی، تنظیم برخی الکترولیت‌ها، سدیم، پتاسیم، بی‌کربنات و املاح دیگری مانند فسفر و کلسیم برای این‌که بتوانند فشارخون و تعادل بین مایعات درون و بیرون سلول را کنترل کنند، بسیار مهم است بنابراین، میزان کلسیم، سدیم، پتاسیم و بی‌کربنات خوراکی‌هایی که قرار است این بیماران مصرف کنند، باید حتما تنظیم‌شده و تحت نظر پزشک باشد. مثلا میزان سدیم شیر، بسیار بالاست و مصرف آن در برخی شرایط و برای بعضی از بیماران کلیوی اصلا مناسب نیست یا ممکن است خوردن میوه‌هایی با میزان پتاسیم بالا در شرایط خاصی برای بیماران قلبی اصلا مناسب نباشد.[/FONT][/COLOR]



[COLOR=#000000][FONT=tahoma]اگر قرار است برای بیماران خاصی خوراکی ببریم تا مصرف کند، حتما باید این موضوع را با پزشک معالج اصلی بیمار در میان بگذاریم چون در برخی از موارد، این کار مانند دوستی خاله‌خرسه است و می‌تواند برای بیمار بسیار خطرناک باشد. مصرف خوراکی‌های مختلف در بیماران دیابتی با توجه به‌ شدت و ضعف بیماری، متفاوت است؛ مثلا اگر یک بیمار دیابتی، نفروپاتی داشته باشد و بیماری دیابت او به کلیه‌هایش آسیب زده باشد، محاسبه‌ی دریافت املاح در او بسیار مهم می‌شود و شاید بتوان گفت صیفی‌جاتی مانند خیار که سدیم و پتاسیم بالایی ندارند، می‌توانند انتخاب ساده و مناسبی برای این بیماران باشند.


[/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma]منبع : aftabir.com[/FONT][/COLOR]