آشنایی با رگ و ریشه خانواده قهوه ها

قهوه چشم های آدم را باز می کند و خواب از سر می جهاند. البته قهوه ها با نگارنده همواره خصومت داشته اند و بگویید صدم میلی متری به باز شدن چشم ها کمک کرده، نکرده اما از آنجا که تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها، توصیه می شود وقت هایی قهوه بخورید که بخواهید هوشیار باشید. می گویند به خاطر کافئینی که دارد و خاصیت محرکش آدم را شارژ می کند و بیدار نگه می دارد. بنابراین اگر صبح ها به ضرب چوب، چماق، چک، لگد، کتری آب جوش و سرد هم از جاتان تکان نمی خورید.

این بار متمدنانه فنجان قهوه را امتحان کنید. یا بخواهید که امتحانتان کنند! ریختن یک فنجان قهوه در حلق به کنده شدن از تخت کمک می کند. اگر کلاس دارید و استاد شش دانگ حواسش به شماست که چشم هایتان مثل بای سیکل ران شده و با تنه درخت هم باز نمی ماند. یک شات قهوه را زیر صندلی تان امتحان کنید. از کجا می آورید دیگر به ما ربطی ندارد، فقط حواستان باشد در آن هاگیر واگیر، قهوه بدون کافئین ندهند دستتان. بازاری ها کافئین بعضی قهوه ها را با آب یا یک حلال دیگر می گیرند.

در این صورت مجبورید با همان چشمان نیمه بسته به خانه بروید و در خماری اش باقی بمانید. البته هر چیزی به اندازه اش خوب است. به تحقیقات علمی هم گوش نکردید نکردید. بگذارید دعواهاشان که بین خودشان تمام شد و ۱۰۰ سالی گذشت جدی بگیریدشان. اینها را گفتیم که بگوییم اینکه نوشیدن قهوه از بروز دریابت جلوگیری می کند را خیلی هم جدی نگیرید، بگیرید فقط خیلی جدی نگیرید. پارچ پارچ قهوه خوردن شما را تبدیل به یک معتاد به کافئین عصبی می کند که بیماری های قلبی در کمینش نشسته اند.

آشنایی با اصالت و رگ و ریشه خانواده قهوه ها

هر قهوه ای، قهوه نیست

همچنان که می دانید، دانه های قهوه دانه هایی ریز و بیضوی هستند که عین زبان وسطشان قاچ خورده و درختشان در مناطق گرمسیری می روید. دانه ها ابتدا به رنگ سبز هستند اما وقتی داغ شوند اول رویشان زرد و سپس قهوه ای و برشته می شود. خلاصه که نوشیدی محبوبی است.

اسپرسو و مافیای قهوه ای

این دانه ها که هواداران زیادی در جهان دارند، به دو نوع Arabica و Robusta تقسیم می شوند که اولی گران تر است و عطر و طعمش از باقی بهتر و دومی کافئینش بالاتر است و برای جوانه زدن و رشد قر و ناز اولی را ندارد. طعمش تلخ و ترش است و انواع بهترش در اسپرسو به کار می رود. یادتان باشد که گول اسم های مختلف قهوه هایی که در کافی شاپ ها سرو می شود را نخورید و مرعوب جناب کافی من با آن لبخند پیروزمندانه اش نشوید.

اصولا همه انواع قهوه، به جز قهوه ترک و فرانسه که خودشان اند، پایه شان اسپرسوست و فقط چهره عوض کرده اند و رد گم. بنابراین هر جا خواستید پشم و پیل سفارش گیرنده را بریزید، نگاهی به منو بیندازید و به رویش بیاورید که همه شان مادرزادی اسپرسو اند. طرف فکر می کند حرفه ای هستید و شاید برایتان قهوه بهتری بیاورد. کیفیت هم عوض نشود لااقل آن لبخند پیروزمندانه که می رود. نمی رود؟

اخیرا در راستای کشف خوراکی های جدید، نگارنده به یک محصول وطنی هم دست پیدا کرده که دور دانه های قهوه لایه نازکی از شکلات کشیده و به عنوان شکلات قهوه و با ظاهری بس زیبا عرضه می کردند. در یک آزمایش، این محصول را به هرکه عرضه کردیم. با اخ و تف گیرنده مواجه شد و تنها مشتری سالانه اش لابد خودش ماند و خودش. البته این تولیدات به ذات مهربان و برانگیزاننده قهوه لطمه ای وارد نمی کند.

نوع مرغوب چه طوری است؟

قهوه باید روشن باشد. خوش عطر و بو باشد. همچنین دست که می بری تویش پودر یکدست و نرمی داشته باشد. هرچه بهتر پودر شده باشد عطر و طعمش را بیشتر نشان می دهد. ضمنا بسته به اینکه چطور پودر شده باشد، کیفیت بهتری پیدا می کند. مثلا در حالتی که آسیاب می شود چون حرارت بیشتری در زمان پودر شدن تولید می شود کیفیت پودر تولید شده هم بهتر است. بدیهی است که با هزار و یک امکان موجود از هاون گرفته تا دستگاه های قدیمی مادرهامان به نام «یک دو سه» با مارک مولینکس! و… می شود دانه ها را پودر کرد. ضمنا اگر قهوه خور قهارید یا علاقه مندید که باشید، بهتر است برای خودتان یک آسیاب بخرید و هربار که هوس قهوه کردید همان موقع قهوه تان را پودر کنید تا بوی بهتر و بیشتری بدهد. بودادن دانه ها هم فیل هوا کردن نیست. میتوانید خودتان دست به کار شوید. تف دادنش مثل تخمه است. هرچه بیشتر حرارت بدهید. طبیعتا رنگش تیره تر می شود و کافئینش بیشتر آزاد می شود. اسپرسو از همه قهوه ها تیره تر است و مزه اش هم تلخ تر. لاته و فرانسه روشن ترند. اگر کافئین بیشتر می خواهید راه به دست آوردنش سوزاندن قهوه های بی زبان نیست دوست عزیز. از آن دانه های کوچک بی زبان چه توقعی دارید؟

نکته: برای تشخیص کیفیت قهوه فرانسه این کار را بکنید: مقداری از پودر را روی آب بپاشید و منتظر بمانید. نه به اندازه مرور کردن یک فصل از سریال جدیدی که گرفته اید اما می توانید با این بهانه که دارید میزان مرغوبیت کالا را اندازه می گیرید، کمی خانواده را دو در کنید و ضمنا آنها هم احساس کنند مهندس تحویل جامعه داده اند. منتظر چه هستید؟ منتظر این که ببینید قهوه تان ته نشین یا حل می شود یا نه. قهوه فرانسه با کیفیت معقول باید برای مدت طولانی روی سطح آب بماند.

نکته: تفاله اش را دور نریزید

در ظرفی که قهوه را در آن نگه می دارید کیپ کنید که عطرش نپرد. اگر درش را باز گذاشتید و چندی بعد که برای مهمان عزیزتان قهوه مخصوصتان را سرو کردید، دیدید قهوه تان بو و طعم خاک اره می دهد تعجب نکنید. آدمیزاد چوب اعمالش را می خورد در قهوه ای با همین طعم. اگر مزه چوب بهتان نمی چسبد لطفا ظرف در بسته قهوه تان را در یک جای تاریک و خشک و خنک قرار بدهید که نم نکشد. بعضی قهوه ها با گذر زمان طعم و مزه بهتری پیدا می کنند. هرچه بیشتر بمانند ترشی شان کمتر می شود و عطر بهتری می گیرند. جای اینکه تفاله قهوه تان را بخورید یا دور بریزید، آن را بدهید گلدان هایتان بخورند و در لذت خودتان آنها را هم شریک کنید. میزان نیتروژنش بالاست و کود خوبی برایشان محسوب می شود. همین مهربانی ها و توجه نشان دادن هاست که هم آنها و هم شما را شکوفا می کند.

قهوه محبوب ایرانی؟

نه ترک است و نه یونانی. در مالزی و سنگاپور و اندونزی تولید می شود. اما چون ترک ها طرز تهیه اش را کشف کردند، به قهوه ترک معروف شده! وگرنه این بی پدر و مادر اصلیت دیگری دارد. این قهوه، چون غلیظ است و به غلظت ما ایرانی ها می خورد، قهوه مورد علاقه ما ایرانی هاست. ضمنا هموطنان ارامنه مان هم در تهیه این قهوه حرف های زیادی برای گرفتن دارند. ضمن اینکه جاذبه های توریستی هم مانند فال بعد از نوشیدن دارد که کم کم به حرفه تبدیل و همین روزهاست که از مشاغل پردرآمد اعلام شود. این قهوه در فنجان های کوچک سرو می شود و چون موقع سرو یا دم کردن از صافی استفاده نمی شود، ته این مایع غلیظ یک لا یه لرد مانند می نشیند که بهتر است از خیر خوردن آن بگذرید. چون ۷ هزار تومان بابت یک قلپ قهوه داده اید ته آن را لیس نزنید، خوبیت ندارد. این ته مانده، تفاله قهوه است و آدم با شخصیت تفاله نمی خورد. البته ما همواره به خوردن این نوع تفاله اصرار می ورزیم ولی اگر سعی در شیک بودن دارید بدانید و آگاه باشید که این تفاله خوری از میزان شیکی شما می کاهد.

طرز تهیه: هر شی مخروطی بی کله ای ارلن نیست. بعضی از آنها که معمولا مسی اند یا استیل و شبیه شیر جوش، ایبریک نام دارند. چهره شان آشناست و زیاد زیارتشان کرده اید و فقط اسمشان را نمی دانستید. حالا که آشنا شدید، یک فنجان کوچک آب داخل ایشان بریزد. یک قاشق (که به روایت های مختلف، سر پر و سر خالی، مرباخوری و چای خوری عنوان شده) قهوه ترک به آن اضافه کنید. اگر قهوه شیرین می خورید همین الان هرچقدر که شکر می خواهید به آن اضافه کنید. این طوری دمای جوش آب بالاتر می رود و قهوه تان بهتر عمل می آید. حالا هم بزنید تا شکر حل شود. اگر هم کلا پیرو شعار زندگی تلخ، قهوه تلخ هستید که فبها. حالا شعله گاز را روشن کنید و شعله را کم کنید. دستتان را بکنید میزان سنجش حرارت و بگیریدش روی آتش. یادتان باشد کباب دست نمی خواهید درست کنید. پس آن را در فاصله ای که ایبریک یا قهوه جوش را قرار است بگذارید بگیرید و از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ بشمرید. حرارت باید این قدر باشد که تا این حد دستتان طاقت بیاورد. حالا با دست کباب شده بایستید بالای سر قهوه جوش و منتظر باشید که کف قهوه بالا بیاید. اولین قل را که زد قهوه جوش را بردارید. قرار نیست عین کتری آب جوش قل قل بجوشد. برش دارید دیگر تا کفش از بین نرفته! قهوه ترک خوب باید رویش کف داشته باشد. حالا اگر قرار است برای چند نفر سرو شود کف را تقسیم کنید، بعد خود قهوه را بریزید.

قهوه را به روش های زیادی می شود نوش کرد، هرچقدر خلاقیت جواب بدهد

آفوگاتو، کاپولاته، موکالیزا…

می گویند برای اولین بار چوپان های اتیوپی قهوه را کشف کردند. می دیدند دام هاشان با خوردن دانه های این گیاه شنگول و سرحال می شوند. ظاهرا هی نگاه گوسفندها کردند و با دیدن حال خوش آنها به حال خودشان افسوس خوردند و بالاخره حسادت کار خودش را کرد و آنها هم آن دانه معجزه آسا را چشیدند و پس از آن دیگر با دام ها بر سر خوردن دانه ها دعوا داشتند. بخش دوم این روایت تخیلی است و هیچ ارزشی ندارد. اما اینکه تا سال ها این دانه ها خام خام خورده می شد واقعی است و عاری از تخیل. چون پوسته اطراف دانه قند دارد و شیرین است احساس نمی کردند.

موکا

گول اسمش را نخورید. یک قهوه قاطی پرافاده است که می خواهد با اسم خفنش ملت را گیج و گنگ کند. می توانید به دوستتان که زنگ زده بگویید دارید در کافه موکا می خورید تا کیفش ببرد و رویش هم نشود بپرسد اینکه می گویید یعنی چه. خودتان هم نمی دانید یعنی چه وگرنه پزش را نمی دادید.

طرز تهیه: یک قاشق قهوه را در قهوه ساز برقی بریزید و بگذارید قهوه ساز آماده اش کند. یک لیوان بردارید و دیواره اش را با سس شکلات تزئین یا به قولی آغشته کنید. حالا قهوه را به آن اضافه نموده و یک ترکیب قهوه کاکائو درست کنید. حالا لازم نیست طرز تهیه اش را به همه بگویید. در این صورت زن نمونه و عروس با سلیقه تلقی نخواهید شد بلکه اسامی دیگری برایتان در نظر می گیرند که شما هرگز از آنها مطلع نخواهید شد. حالا که کسی نمی داند شما چه هستید، می توانید روی قهوه را هم با کافی میت یا پودر شکلات یا کاکائو تزئین کنید. و اینک یک اجی مجی که شما را دو، سه لول با کلاس تر می کند. روی لیوان موکاتان کف شیر بریزد و حالا موکا تبدیل به موکاپینو می شود. اگر کف خامه و جای کف شیر بریزید که دیگر مکش مرگ ما تر هم خواهد بود و وسوسه انگیزتر. عجب باکلاس شیادی هستید شما!

اسپرسو

این نوع قهوه را آقای «لوییجی بتزرا»ی ایتالیایی در سال ۱۹۰۳ معرفی کرد. در این روش دم کردن، دوسوم قهوه ای که در فرانسه استفاده می شود را با مقدار کمی آب دم می کنند. البته نه در قهوه جوش که در دستگاه. دستگاه زود قهوه را دم می آورد و فرصت نمی دهد ترکیبات نامطلوب هم از آن استخراج شوند. حالا اگر دستگاهش را دارید در خانه و می خواهید آن را درست کنید یادتان باشد آبی که استفاده می کنید سرد و تازه باشد.

فنجان ها را هم قبل اینکه در شان اسپرسو بریزید گرم کنید. فنجان ها سرد باشند آن یک لقمه اسپرسو فوری سرد می شود. باید روی اسپرسوتان خامه قهوه یا یک رویه کاراملی رنگ باشد. اگر احتمال می دهید که رویه کاراملی رنگ باشد. اگر احتمال می دهید نیست، تا می توانید قهوه را از بالا بریزید تا حسابی کف کند و کسی متوجه دستپخت تان نشود. گرم کردن فنجان ها هم در این صورت بی معنی خواهد بود. از آن فاصله که شما گرفته اید از دوش هم بیاید یخ می کند تا به زمین برسد.

کاپوچینو

بعد از این همه سال زندگی با آبرو آیا درست است که سر یک فنجان قهوه بی آبرویی به خرج دهید و کاپوچینو را در فنجان معمولی سرو کنید؟ این استاد معظم کف و خون، ببخشید کف و شیر باید در فنجان های پهن سرو شود که یک جور رهاشدگی را در خود دارند. حالا که فنجان آماده است با ترکیب یک سوم اسپرسو، یک سوم شیر داغ و یک سوم کف شیر یک کاپوچینو بسازید. می توانید برای غلیظ تر شدن، یک اسپرسوی دیگر هم به آن اضافه کنید. کمی پودر نسکافه روی کف بریزید. شکر هم اگر خواستید یا باید اول به اسپرسو اضافه کنید یا بگذارید به عهده خورنده. حالا همین طور که دارید کاپوچ می خورید به این فکر کنید که چرا روی کاپوچ لکه لکه است؟ پاسخ: روایت است که کاپوها دوره گردهای ایتالیایی بودن که آفتاب صورتشان را لکه های ریزی انداخته بود. روی کاپوچینو هم مقداری نسکافه می ریزند تا لکه لکه شده و بتوانند به آن بگویند کاپوچینو. سوال بعدی: این حرکت از شدت عشق به کاپوها می آید یا به خاطر تحقیرشان است؟

کافه لاته

به لاتیش نگاه نکنید. طبل توخالیست. بیشترش شیر است تا قهوه ولی با این حال ادعایش می شود. این قهوه یک جور اسپرسوی غلیظ است که روش را مقدار زیادی شیرداغ می ریزند و رویش هم یک لایه کف شیر. مثل کاپوچینو است ولی نسبت مقدار کف شیر و شیر داغ و اسپرسویش فرق می کند. در کاپوچینو این نسبت ها مساوی است ولی در لاته شیر دو برابر اسپرسو است و کفش هم کمتر.

کافه گلاسه

اصولا قهوه را می شود با خیلی چیزها قاطی کرد و چیزهای تازه به دست آورد. مثلا شاید بشود آن را با خریزه یا طالبی هم قاطی کرد و قاط زد. کافه ها ترکیب های این چنینی اند که مواد ترکیبی شان از مواد ترکیبی پیشنهادی ما هوشمندانه تر انتخاب شده و ترکیب وصفی خوبی ساخته. کافه گلاسه یکی از همین هاست که یک جور دسر سرد است با قهوه. برای تهیه آن دو لیوان بستنی وانیلی را با یک فنجان خامه رقیق مخلوط می کنند. یک فنجان و نیم قهوه را هم شکر می زنند. بعد این دو را با هم مخلوط می کنند و می گذارند در فریزر که قوام بیاید. کافه گلاسه را باید در لیوان بخورید نه در فنجان.

شیر قهوه

و اینک روشی دیگر برای خوردن قهوه. یک فنجان قهوه (اسپرسو یا فرانسه) را با کمی پودر شکلات یا دارچین به شیر جوشیده اضافه کنید یا برعکس. شیرتان داغ داغ نباشد حول و حوش ۷۵ درجه خوب است! یک لا یه کف شیر هم اگر روی آن بریزید که نور علی نور است. می توانید قهوه را آخر سر بریزید. در این صورت آرام و از وسط فنجان که کف را خراب کنید، این کار را بکنید. همین طور شره نکنید قهوه را در آن. حالا کمی پودر قهوه با دارچین هم برای تزئین. شیر قهوه ما آماده است.

میلک شیک قهوه

این هم یک دسر سرد دیگر. دو فنجان شیر با یک قاشق شکر و چهار قاشق بستنی وانیلی و قهوه سرد و غلیظ را مخلوط کنید و بریزید توی مخلوط کن و چند دقیقه بزنید. حالا آن را بریزید در یک لیوان که از قبل سرد شده. به همین سادگی، به همین خوشمزگی.

فرانسه

این قهوه هم ربطی به فرانسه ندارد و در برزیل عمل می آید اما چون آقای ژان پاتیست دو بلوا آن را برای اولین بار در فرانسه تهیه کردند، به قهوه فرانسه معروف شده. پودر قهوه فرانسه درشت تر از ترک و اسپرسو است و ویژگی قهوه فرانسه این است که کمی چرب تر است و چند ساعت می شود آن را گرم نگه داشته. بیشتر ایرانی ها قهوه سازی که در خانه دارند برای قهوه فرانسه است که البته می شود استفاده بهینه ازش کرد و اسپرسو را هم با همان تهیه کرد.

نسکافه

یک جور قهوه فوری است خوراک تنبل ها و آدم هایی که اغلب نسبت های بدی متوجهشان است. از ما می شنوید اصلا طعم یک قهوه واقعی را ندارد. بیشتر توهم قهوه است تا خودش اما به هر حال کاچی به از هیچی است و ضمنا می شود با ترفندهایی خوشمزه ترش هم کرد؛ مثلا می توانید نسکافه کلاسیک را با گلد به نسبت پنج به دو یا چهار به یک مخلوط کنید. آب جوش یا شیر یا اگر عشقتان کشید هر دو را به آن اضافه کنید. از آنجایی که چیزهای عشقی خوشمزه تر از چیزهای حساب کتابی است، کافی میت را کاملا عشقی جایگزین شیر کنید تا نتیجه خوشمزه تر شود. کافی میت چرب تر است و بر همگان روشن است که راز خوشمزگی در چربی بیشتر است. حالا که کار به اینجا کشیده و دست ها رو شده، کمی خامه هم اضافه کنید. درست است که دست ها رو شده اما دل و روده قوطی خامه را بگذاریم پنهان بماند و همه قوطی خامه را خالی نکنید. یک قاشق کوچک فقط حالا روی فنجان قهوه فوری تان کمی کف شیر بریزید بعد رویش را پودر قهوه یا کاکائو یا دارچین بریزید و بعد با خلال دندان رویش دو قلب بکشید که تیری از میانش رد شده. این است یک قهوه فوری عشقی.

آفوگاتو و غیره

یکی از ژانگولرهایی است که یکی یک جایی زده و اعتماد به نفس ارائه اش را داشته. شما هم می توانید کسی باشید که آفوگاتویی دیگر به دنیای قهوه ها ارائه می کنید اگر بدانید که آفوگاتو چیست. یک فنجان اسپرسوست که یک قاشق بستنی را در آن انداخته اند. همین! همین شده یک دسر که بعد از ناهار و شام خورده می شود. آیا شما از این آفوگاتوساز هم کمترید؟ دست به کار شوید و تا همه بستنی ها تمام نشده چند قاشق دیگر به آن اضافه کنید و اسم خودتان را بزنید بغلش. ابتکارهای دیگر فعلا زده شده. مثلا اسپرسو کن پنا یک اسپرسوی معمولی است که روی سطحش خامه زده شده دارد با شکلات تلخ، دوپیوو، اسپرسوی دوبل است یعنی دوبرابر یک اسپرسوی معمولی قهوه دارد. موچا اسپرسوی معمولی است همراه با شکلات داغ و شیر گرم که در یک لیوان شیشه ای سرو می شود. کافه فردو اسپرسوی معمولی است فقط سرد شده! این نوشتار خرد است. شما هم با افزودن به آن به گسترش جامعه کافی دوست ها کمک کنید.

قهوه سازی

کف زن: یک چیزی است در مایه های همان هم زن. ارزان است و اگر قهوه خور حرفه ای هستید خوب است یکی از اینها را هم داشته باشید. نگران نباشید جیب شما امن خواهد ماند و ضمنا با آن می توانید برای پذیرایی از خودتان و دیگران سلیقه به خرج بدهید و دل مهمان را کف بروید. وقتی از کف زن استفاده می کنید اگر حالش را داشتید و نگران چربی تان نبودید کمی خامه هم به آن اضافه کنید تا نتیجه کارتان سنگین تر و حجیم تر و خوشمزه تر شود. یادتان باشد هرچه کمتر کف بزنید بیشتر از کفتان می روند.

آسیاب: جهت پودر کردن دانه های قهوه است. صدای خرت خرت خوبی وقت سابیدن قهوه درست می کند که به تنهایی می تواند مسکن اعصاب باشد. البته برای شما، نه برای شنونده.

قهوه خوری

آب سرد را بگذارید کنار فنجان قهوه تان. هم یک لیوان آب سرد که حاشیه بیرونیش بخار گرفته هم خوشگل و شیک است هم ملت فکر می کنند قهوه خور حرفه ای هستید. حالا قبل خوردن قهوه اول آب سرد بخورید. این طوری کامتان آماده می شود تا طعم قهوه را بهتر جذب کند. بعضی ها قبل خوردن قهوه ترک بعد ناهار یک لیوان عرق نعنا می خورند. بعضی ها هم آن را با طعم های مختلف قاطی می کنند. مثلا کمی هل یا دارچین یا شکلات می ریزند تویش که البته به نظر ما بسیار کار لوسی است. آخر کار اگر می خواهید کافئین کمتر وارد خون مبارکتان شود لیوان آبتان را تمام کنید. آب زحمت دفع بخش زیادی از کافئین را می کشد. نکته کاربردی دیگر اینکه: ظاهرا بوییدن دانه های قهوه بعد از آشپزی کمک می کند اشتها برگردد. چون جنبش مولکول های قهوه کمک می کند مولکول های غذا از گیرنده های بویایی بینی جدا شوند.

دانستنی های سیاسی – جغرافیایی قهوه

گفته می شود قهوه بعد از ورود اسلام و حرام شدن مشروبات الکلی بین مسلمانان رواج پیدا کرد تا جایگزین نوشیدنی های سابق باشد.

*قهوه زمان صفوی ها جای خودش را بین ایرانی ها باز کرد و تا قرن نوزدهم که چای نوشیدنی غالب مردم شد همچنان محبوب بود. ظاهرا ابن سینا در کتاب خود شرح جامعی در مورد قهوه آورده. البته ایرانی ها در آن عصر به آن بونو (Buno) می گفتند که هنوز در اتیوپی همین واژه برای آن استفاده می شود. علی الظاهر ابن سینا قهوه را به منظور تحریک بیماران افسرده استفاده کرده است.

*خوردن قهوه در دوره ای کوتاه در اوایل قرن شانزدهم میلادی برای مسلمان ها حرام شد تا قبل آن این نوشیدنی را تحت عنوان «نوشیدنی مسلمانان» هم می شناختند.

قهوه در واقع «قهوه البن» بوده یعنی شراب گیاه بن.

*اولین قهوه خانه یا کافی شاپ جهان سال ۱۴۷۵ در استانبول تاسیس شد.

*یمن در قرن پانزده مرکز صادرات قهوه به شهرهای بزرگ خاورمیانه و قاهره و استانبول بود.

*اولین کافی شاپ اروپایی ها در دهه ۵۰ میلادی در آکسفورد و لندن و ونیز افتتاح شدند.

*اولین دستگاه اسپرسوساز خانگی سال ۱۸۲۲ در فرانسه ساخته شد. ایتالیایی ها ۱۹۰۵ اولین دستگاه اسپرسوساز تجاری شان را ساختند.

*دولت سوئد دوبار مصرف قهوه را به خاطر حمایت از اقتصاد ملی ممنوع کرد. ۱۷۵۶ و طی ۱۸۱۷-۱۸۲۲ که موفق هم نبود.

منبع: همشهری جوان