باز باران، بی ترانه
بی هوای عاشقانه
بی نوای عارفانه
در سکوتی ظالمانه
خسته از مکر زمانه
غافل از حتی رفاقت
حاله ای از عشق و نفرت
اشکهایی طبق عادت
قطره های بی طراوت
دیدن مرگ صداقت
روی دوش آدمیت…
میخورد بر بام خانه…
نمایش نسخه قابل چاپ
باز باران، بی ترانه
بی هوای عاشقانه
بی نوای عارفانه
در سکوتی ظالمانه
خسته از مکر زمانه
غافل از حتی رفاقت
حاله ای از عشق و نفرت
اشکهایی طبق عادت
قطره های بی طراوت
دیدن مرگ صداقت
روی دوش آدمیت…
میخورد بر بام خانه…