اشعار دریایی من...

دریــــــــا...؟! سلام مریم
به موجـــــــای قشنــگت
باز اومــــــــدم بشینـــــم
کنـــــــــار دل تنـــــــــگت


دریا دلـــــــم گرفتــــــــــه
مثل شبـــای پاییـــــــــــز
مثل پرنده ای کــــــــــــه
میفهمه لونه اش نیست



دریا...؟! غرور مریــــــم
شکسته تو شبی سرد
مثل گلی که طوفـــــان
یک شبــــه پرپرش کرد



دریا گلایه مونـــــــــده
کنار بغض تنــــــــــهام
حرفایی که نگفتــــــم...

نمیگم و...نمــــــیخوام


دریا...؟! صدای موجات
همیــــــــــشه دلنوازه
برای آدمــــــــــی که
زندگیشو میـــــــبازه


دریا...؟!مسافرم من
مسافری نی نـــواز
زدم به سیم آخـــر
دیوونه شد دلم باز


دریا صبرم سر اومـــد
دلم چه سوت و کوره
آخه یه عمـــره دلــم
خیلی خیلـی صبوره


دریا خسته ی خسته م..!؟
از این جماعت ســــــــــرد
جماعتی که زخمــــــــــو
هدیه به قلب من کـــــرد


دریا خدا نگـــــــــــــهدار
عمر سفر سر اومـــــــد
میرم من از کنـــــــــارت
جدایی از در اومـــــــد


مسافرت خسته شد
از این جماعت ســرد
جماعتی که اونو...!؟
یکشبه پرپرش کــرد.

ارام که باشی دریا نیستی

تشکر بزرگوار

شاید باید ارام باشی ، صبور و مهربان..!

البته آرامش کلید موفقیت است .