اقامتگاه روستایی قزوین

[SIZE=4]اگر تا به حال به قزوین سفر کرده باشید، احتمالا شما هم مثل بیشتر گردشگران با مشکل بزرگی به نام اقامتگاه رو به رو بوده اید...


مشکلی که مهم ترین دلیل کوتاهی سفر اکثر گردشگرانی است که برای تماشای طبیعت و تاریخ قزوین راهی ارتفاعات آن می شوند. با این حال، معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین وعده داده است تا با اجرای طرح کاشانه‌های روستایی، اقامت و نظارت گردشگران استان قزوین به خصوص منطقه الموت را تامین کند.
این وعده اگرچه از ابتدای سال 89 از زبان مسئولان سازمان میراث فرهنگی استان قزوین شنیده شد، اما این روزها با نزدیک شدن به سال جدید و افزایش حجم سفرهای نوروزی، اجرای این طرح هم سرعت بیشتری گرفته است. این در حالی است که طرح کاشانه های روستایی در نوروز 89 نیز اجرا و با موفقیت رو به رو شد.

نادر محمدی معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی قزوین در این باره می گوید: «الموت، از مناطق دارای پتانسیل تاریخی و طبیعی است که با توجه به کوهستانی بودن منطقه و مشکل حمل و نقل مصالح و امکانات، در سال گذشته تا حدودی طرح احیا و ساماندهی خانه‌های روستایی را با رعایت قوانین و مقررات میراث فرهنگی و گردشگری اجرا کردیم و در همین راستا، نخستین خانه استیجاری (خانه رسولی) در روستای گازرخان با نظارت پایگاه میراث فرهنگی الموت مرمت و در اختیارگردشگران قرار گرفت.»

او ادامه می دهد: «با راه‌اندازی نخستین خانه روستایی تعداد زیادی از روستائیان منطقه اعلام آمادگی کردند که قسمتی از منزل روستایی خود را به مرکز اقامتی برای گردشگران اختصاص دهند.»

قلعه الموت در دوره صفوی به عنوان زندان مورد استفاده قرار داشت اما کاوش های باستان شناسان نشان می دهد که دژ الموت از ابتدا نه تنها زندان نبوده بلکه افرادی که در آن زندگی می کردند از مرتبه اجتماعی خاصی هم بر خوردار بوده اند.
[B]
در تار و پود قزوین[/B]

الموت به خاطر تمام ویژگی‌های طبیعی منحصر به‌فردش و تنوع آب و هوایی خاصی که دارد معروف ترین منطقه گردشگری طبیعی قزوین به شمار می رود. آب و هوای کوهستانی که گاهی رنگ رطوبت دریای خزر را به خود می گیرد و بارش‌های فراوان فصلی سیلاب گونه این منطقه همگی زمینه ساز ایجاد رودهای متعدد در این دره شده اند.

در این میان، قلعه الموت معروف ترین بنای قزوین است که در شمال غربی این استان در روستای گازرخان و بر بلندای کوهی 2هزار متری قرار گرفته است. دور تا دور قلعه از هر چهار طرف پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی کوه قرار دارد. جایی که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتا زیادی بر آن مشرف است.

این قلعه از دو بخش غربی و شرقی تشکیل شده است؛ قلعه پایین و قلعه بالا که در اصطلاح محلی به آنها «جورقلا» و «پیارقلا» می گویند.

قلعه الموت در دوره صفوی به عنوان زندان مورد استفاده قرار داشت اما کاوش های باستان شناسان نشان می دهد که دژ الموت از ابتدا نه تنها زندان نبوده بلکه افرادی که در آن زندگی می کردند از مرتبه اجتماعی خاصی هم بر خوردار بوده اند. اما بعد از تسلیم رکن الدین خورشاه در 654 ه. ق. این قلعه به دستور هلاکو به آتش کشیده شد و از آن به بعد به عنوان تبعیدگاه و زندان مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از شگفتی های قلعه الموت، سیستم پیچیده آب رسانی آن است که با تنبوشه هایی به قطر 10سانتی متر آب را از چشمه کلدر به دژ می رساندند و در حوض های سنگی ذخیره می کردند. درجنوب غربی این قسمت از قلعه، حوضی به طول هشت متر و عرض پنج متر در سنگ کنده‌اند که هنوز هم بر اثر بارندگی‌های زمستان و بهار پر از آب می‌شود. اهالی منطقه برایتان توضیح خواهند داد که نام این خرابه‌های به جا مانده دیلمان‌ده، اغوزبن، خرازرو و زهیرکلفی است که هر سال صدها گردشگر برای دیدن آنها به قزوین سفر می کنند.

منبع: تبیان[/SIZE]