فضائل کسب حلال

1. کسب حلال، زمینه ساز طاعات و عبادات است

سیّد ابوالقاسم حکیم گوید: کسب پاکیزه، تخم طاعت است و عبادت.

[پیامبر صلی الله علیه و آله ] فرمود: عبادت ده جزء دارد، نُه جزء آن در طلب حلال است.

عیسی علیه السلام مردی را دید، گفت: تو چه کار می کنی؟ گفت: عبادت می کنم. گفت: قوت [حلال[ از کجا می آوری؟ گفت: مرا برادری است، وی قوت من راست می دارد. گفت: پس برادر تو از تو عابدتر است.

[حضرت رسول صلی الله علیه و آله ] فرمود که عبادت هفتاد جزء است و افضل همه اجزاء طلب حلال است.
2. طلب حلال، نوعی جهاد است

چیزی حلال حاصل کردن از اعظم امور و اصعب اعمال است و از این جا است که حضرت رسالت صلی الله علیه و آله او را جهاد خوانده است؛ قال النبیّ صلی الله علیه و آله : «طالِبُ الْحَلالِ جهادٌ.»

***

بدان که خویشتن را و عیال خود را از روی خلق بی نیاز داشتن و کفایتِ ایشان از حلالْ کسب کردن از جمله جهاد است در راه دین و از بسیاری عبادت، فاضل تر است که روزی رسول صلی الله علیه و آله با اصحاب نشسته بود. برنایی با قوت، بامداد پگاه، بر ایشان بگذشت و به بازار همی شد به دکّان. صحابه گفتند: دریغا اگر این پگاه خاستنِ وی در راه خدای تعالی بودی! رسول صلی الله علیه و آله گفت: چنین مگویید که اگر برای آن می شود تا خود را از روی خلق بی نیاز دارد یا پدر و مادر خویش را یا زن و فرزند خویش را بی نیاز دارد، وی در راه خدای تعالی است و اگر برای تفاخر دنیا و لاف و توانگری همی شود، در راه شیطان است.

***

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس از راه حلال برای معاش خانواده اش تلاش کند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد کند.
3. کسب حلال از شرایط ازدواج است

پس هر که را مالی یا میراثی نباشد یا کسبی حلال نباشد، وی را نکاح نشاید کردن الا بدان وقت که یقین داند که اگر نکند، در زنا خواهد افتاد.
4. کسب حلال از شرایط دادن و گرفتن زکات است

گیرنده [زکات] باید در چیزی که می ستاند، بنگرد که اگر از حلال نیست، از آن بپرهیزد. خداوند فرموده است: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا * وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ.» و هرگز درهای حلال به روی کسی که از حرام می پرهیزد، بسته نمی شود.

***

هر که را زکات واجب گشت، نیازمند چهار چیز است تا زکات گزاری اش درست باشد:

1. مال خویش را از حلال گرد آورده باشد.

2. گردآورده اش برای فخرفروشی، زیاده خواهی و برتری جویی بر کسی نباشد.

3. با اهل و عیال و یاران به حسن خلق و سخاوت برخورد کرده باشد.

4. هیچ گونه منّت و آزار و افزون طلبی بر کسی که زکاتش می دهد، نخواهد و نجوید.

***

یکی از چیز[هایی] که باید بر آن مواظبت کنی [در زکات و دادن صدقات]، این است که زکات و صدقات را از بهترین و پاکیزه ترین اموال خرج کنی؛ زیرا خداوند در مذمّت کسانی که این نکته را رعایت نمی کنند، فرموده است: «وَ یَجْعَلُونَ لِلّهِ ما یَکْرَهُونَ» و در جای دیگر فرموده است: «وَ لا تَیَمَّمُوا الْخَبیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَ لَسْتُمْ بِآخِذیهِ» و حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: «خدا پاکیزه است و به جز پاکیزه؛ یعنی حلال، چیزی را قبول نمی کند.» و دلیلش این است که مقصود از بخشیدن مال، نشان دادن درجه محبت به خدا است و انسان در مقام اظهار محبّت چیزی را انتخاب می کند که در نظر محبوب تر و نفیس تر باشد.
5. کسب حلال از شرایط بخشش و انفاق است

از آنچه برای عطاکننده سزاوار است... [یکی این است که] بهترین و محبوب ترین و بی شهبه ترین مال را بدهد که خداوند پاک است و جز پاک را نمی پذیرد و چیز پست و نامرغوب را انفاق کردن نسبت به خدای تعالی بی ادبی است...

و در حدیث است که گاه یک درهم از صد هزار درهم پیش افتد و سبب آن این است که انسان یک درهم را از مالِ حلال و خوب خود بدهد و از روی خشنودی و شادی بذل کند و آن صد هزار درهم را از چیزی که دوست ندارد، بدهد و این دلیل است بر اینکه خدا را به آنچه خود دوست دارد، ترجیح نمی دهد.
6. طلب حلال از ارکان توبه است

و امّا ارکان پنج گانه که بنای توبت بر آن است و تحقّقش بدان، یکی طلب حلال است... و امّا طلب حلال، [تصفیه مطعم و مشرب و ملبس است از شوایب حرمت و شبهت؛ چه تصفیه آن[ در تصفیه باطن، اثری عظیم دارد و شریعت بر التزام آن الزام فرموده است که: «طَلَبُ الحَلال فَریضَةٌ بَعْدَ الفَریضَةِ.»
7. طلب حلال، شیوه بزرگان دین است

از ابراهیم ابن ادهم حکایت شده که می گفت: مثل بزرگان کار کن: از حلال درآور و نفقه عیال کن.
8. کسب حلال، برای مؤمن از امور واجب است

برای هر مؤمنی، نیک و پسندیده بلکه لازم است که کسب و کار پاک و حلالی داشته باشد تا آنچه را که مورد احتیاج او از روزی و وسایل زندگی است، به دست آورد و این معنی در اخبار بسیار دیگری تصریح شده است.

امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: خدایِ عزّوجل به داود علیه السلام وحی فرستاد که تو نیکو بنده ای هستی اگر از بیت المال نمی خوردی و به دست خود کار می کردی و چیزی می ساختی. پس داود چهل روز گریست و خداوند آهن را فرمود که برای داود نرم شود. داود هر روز یک زره می ساخت و هزار درم می فروخت؛ پس سیصد و شصت زره بساخت و سیصد و شصت هزار درم فروخت و از بیت المال بی نیاز شد.

ابن مسعود از پیغامبر صلی الله علیه و آله روایت کرده که فرمود: «طلب الحلال فریضة علی کل مسلم» و چون گفت: «طلب العلم فریضة علی کل مسلم» بعضی علما گفته اند که بدین، علم حلال و حرام خواسته است و مراد از هر دو حدیث، یکی است؛ که تا علم حلال و حرام نداند، طلب حلال نتواند.
9. طلب حلال، فقر را دفع می کند

امام صادق علیه السلام فرمود: «من أَحَبنَّا اَهْلَ الْبَیْتِ فَلْیأْخُذْ مِنَ الفَقْرِ جِلْبابا اَوْ تِجْفافا؛ هر که ما اهل بیت را دوست دارد، باید در مقابل فقر جلباب یا تجفافی بگیرد.» جلباب کنایه از ستر و پوشش نسبت به فقر است و تجفاف (وسیله حفظ در جنگ، مانند زره) کنایه از کسب پاکی است که فقر را دفع کند.
10. کسب حلال، نشانه حریّت و آزادگی است

ملکه تحصیل مال حلال از راه کسب های پاک و مصرف آن در هزینه های پسندیده یکی از دو معنی حریّت و آزادگی است؛ زیرا آزادی دو معنی دارد: یکی همین معنی مذکور است که آزادی به معنی اخصّ است و دوم، رهایی از اسارت هوی و هوس و بندگی قوّه شهویه و این آزادی به معنی اعم است و ضدّ آن رقیّت و بردگی به معنی اعمّ است که پیروی از قوّه شهوت و متابعت هوی است.
پیام های متن

1. طلب رزق حلال، از عبادات است.

2. هر کس از راه حلال برای معاش خانواده اش تلاش می کند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد می کند.

3. کسب حلال از شرایط درستی ازدواج است.

4. کسب حلال از شرایط اصلی دادن و گرفتن زکات است.

5. کسب حلال از شرایط بخشش و انفاق است.

6. یکی از مهم ترین ارکان توبه، طلب و کسب حلال است.

7. انسان مؤمن در جستجوی کسب و کار پاکیزه و حلال است.

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

امروزه خیلی ها میگن که فلانی روزی حرام درمیاره خیلی هم خوب زندگی میکنه ===========ولی به نظرمن اونایی که درآمدحلال کسب شب راحت سرشونو میذارن روبالش



حالا تصمیم با خودتون

بی خوابی شب ============================= راحت خوابیدن

زندگی ما خلاصه در این دنیا و خواب شبمون نیست اگر وسعت دید داشته باشیم .
مرسی
موفق باشید

درپاسخ شما دوست عزیز راحتی درزندگی بسیار مهم تراز پول هست خیلی ها پول دارن ولی زندگی نمی کنن