تهرون تهرون که میگن جای قشنگیه

[RIGHT][COLOR=#111111]80 سال پیش در چنین روزی، سینمای ایران لب‌به‌سخن‌گشود و عبدالحسین سپنتا نخستین فیلم ناطق وطنی را روانه پرده نقره‌ای کرد. فیلم «دختر لر» در سی‌ام آبان سال 1312 در دو سینمای معروف آن زمان تهران یعنی مایاک و سپه به نمایش درآمد و مورد استقبال بی‌نظیر تماشاگران قرار گرفت.

[/COLOR][CENTER][COLOR=#111111][IMG]http://www.jamejamonline.ir/Media/Image/1392/08/30/635206223779611713.jpg[/IMG]
[/COLOR][/CENTER]
[/RIGHT]
[COLOR=#111111][FONT=WMitra]
[SIZE=3]می توان تصور کرد که مخاطبان آن سال ها هنگام شنیدن صدای بازیگران روی پرده سینما چه حس وحالی داشتند، احتمالا آنها هم همان وضعی را داشتند که تماشاگران خارجی هنگام تماشای فیلم «خواننده جاز» اولین فیلم ناطق جهان تجربه کرده بودند.[/SIZE][/FONT][SIZE=3]
[FONT=WMitra]دهان باز کردن سینمای ما البته خیلی طول نکشید و چهار سال پس از ساخت اولین فیلم صامت و درواقع نخستین فیلم بلند ایران در 1308 به نام «آبی و رابی» ساخته آوانس اوگانیانس با سینمای جهان همصدا شدیم.

[/FONT]
[FONT=WMitra]عبدالحسین شیرازی معروف به سپنتا به موضوعات تاریخی و فرهنگی علاقه داشت و به همین دلیل در بیست سالگی تصمیم گرفت برای مطالعه و تحصیل درباره تاریخ و فرهنگ و ادبیات کهن به هند سفر کند. او در آنجا مجذوب سینما شد و آن را وسیله مناسبی برای پرداختن به علاقه اش دانست.

[/FONT]
[FONT=WMitra]آشنایی سپنتا با خان بهادر اردشیر ایرانی (کارگردان و تهیه کننده هندی) امکانی را برای او فراهم کرد تا او اولین فیلم ناطق سینمای ایران به نام «دختر لر» را در بمبئی بسازد.[/FONT]
[FONT=WMitra]«دختر لر» تحت تاثیر سینمای هند بود و داستانی ماجراجویانه و جذاب داشت. راهزنان، گلنار، دختر یک تاجر ثروتمند را ربوده و به کار در یک قهوه خانه در خوزستان مجبور می کنند. جعفر که مامور دولت است، در این قهوه خانه گلنار را می بیند و به او علاقه مند می شود. ادامه فیلم هم به درگیری آنها با راهزنان اختصاص دارد.

[/FONT]
[FONT=WMitra]نقش های اصلی این فیلم را خود سپنتا (جعفر) و روح انگیز سامی نژاد (گلنار) بازی می کردند که دو سرنوشت متفاوت پیدا کردند.

[/FONT]
[FONT=WMitra]سپنتا در ادامه به دغدغه تاریخی و فرهنگی اش پرداخت و فیلم هایی چون «فردوسی»، «شیرین و فرهاد» و «لیلی و مجنون» را ساخت و سامی نژاد که عنوان نخستین زن سینمای ایران را یدک می کشید، فقط در یک فیلم دیگر «شیرین و فرهاد» سپنتا بازی کرد و بعد از آن مورد انتقاد شدید خانواده اش قرار گرفت؛ به طوری که منزوی شد و 30سال آخر عمرش را در تنهایی گذراند.

[/FONT]
[FONT=WMitra]سامی نژاد در همان نخستین حضور سینمایی اش و درواقع یکی از دو بازی عمرش یکی از معروف ترین دیالوگ های تاریخ سینمای ایران را گفت.

[/FONT]
[FONT=WMitra]وقتی جعفر از او می پرسد که: میای بریم تهرون؟ او با آن لهجه شیرینش و آن صدای حالا دیگر مبتدیانه فیلم می گوید: «تهرون؟!، تهرون تهرون که میگن جای قشنگیه، اما مردمش بدن!»

منبع: جام جم[/FONT][/SIZE]


[/COLOR]

ممنون از این مطلب زیباا..........خیلی دوست دارم ببینم این فیلمووو

جناب کیانی
هم آغاز گرامی تشکر از شما