خبری از تصویب قانون جامع حمایت از معلولان نیست

[COLOR=#ff0000][B]صدای معلولان[/B]
[/COLOR]
[B][COLOR=#b22222]هدفِ اصلی و غایی انجمن‌های مردم‌نهاد، آشنایی شهروندان با موضوعی‌ عموما اجتماعی است که نیاز به توجه و مشارکتِ مسئولان و مردم دارد. در این راستا سازمان‌های مردم‌نهادِ بسیاری می‌توان یافت که اعضایی با ویژگی‌ها و مطالباتِ مشابه را دورِ هم جمع می‌کنند تا به این طریق بتوانند در چارچوبی منظم‌تر درخواست‌های خود را به دولت و مسئولان ارائه کنند. معلولان، بخشِ اعظمی از شهروندان را تشکیل می‌دهند که متأسفانه بیاعتنایی‌هایی که طیِ سالیانِ متمادی، در طراحی و ساختِ شهر و ارائه‌ی خدمات و امکانات به آنان، صورت گرفته، سبب شده اندک اقداماتی که اکنون برایشان در دستِ بررسی و انجام است، چندان به چشم نیاید. به 12 آذر ماه روزِ جهانی معلولان نزدیک می‌شویم و طبیعی است که توجهِ رسانه‌ها و مسئولان به معلولان سِیری تصاعدی بپیماید اما باید در نظر داشت تنها یک روزِ خاص، مختصِ معلولان نیست و آنان را باید حتا هنگامِ اخذِ کوچک‌ترین تصمیم در حوزه‌های مختلف، در نظر داشت تا حق و حقوقی از آنان ضایع نشود.
[/COLOR]
[/B]
با معلولانِ البرز ساعاتی گذراندیم و گلایه‌ها و مطالباتِ آنان را از مسئولان شنیدیم و امیدواریم این مشکلات به گوشِ سازمان‌های مردم‌نهادِ مرتبط با معلولان و مسئولان و دولت برسد تا بتوان در آینده‌ای نزدیک شهری دوست‌دارِ معلولان در همه‌ی زمینه‌های اجتماعی، معیشتی، فرهنگی و شهری داشت.
علی می‌گوید: سازمان‌های مردم‌نهادِ معلولان، باید جلساتِ معتدد و منظمی برگزار کنند و معلولان را از حق و حقوقِ واقعی خود در شهر مطلع کنند. به نظرِ من تنها اطلاع‌رسانی می‌تواند ما را نسبت به حق و حقوقِ‌مان آگاه کند چرا که این موضوع مدت‌هاست که بسیار مغفول است.
دخترِ جوانی که روی صندلیِ چرخ‌دار است می‌گوید: من معلولی هستم که بیرون آمدن از خانه برایم به شدت سخت است. به این دلیل نمی‌توانم به راحتی در جامعه حضور داشته باشم و از همنوعانم می‌خواهم تا مشکلاتی که ما با آن‌ها دست به گریبان هستیم، به مسئولان بیش‌تر بشناسانند.
محمد می‌گوید: متاسفانه معلولان را با افرادِ نیازمند اشتباه می‌گیرند. این طرزِ فکر که بر عموم سایه انداخته، سبب می‌شود عزت و کرامتِ معلول در جامعه نادیده گرفته شود و این موضوع معلولان را بسیار آزار می‌دهد.


یکی از اعضای جامعه معلولان البرز با اشاره به این‌که متاسفانه رسانه‌‌ها چندان به معلولان اهمیت نمی‌دهند، گفت: صدا و سیما موظف است در هفته، چند برنامه‌ به معلولان اختصاص دهد، چرا از چنین ظرفیتی که به راحتی می‌توان افرادِ بسیار را تحتِ تأثیر قرار داد، بهره‌مند نمی‌شویم؟ رسانه‌ها نقشِ مهم و تأثیرگُذاری در خصوصِ اطلاع‌رسانی و آگاهی بخشی به مردم و مسئولان دارند و تقضا داریم توجهی دو چندان به معلولان داشته باشند.
نفرِ بعدی با عصا راه می‌رود و می‌گوید: معلولان از ترحم بیزار هستند و ما از مردم می‌خواهیم معلولان را عضوی از جامعه بدانند تا مشکلی که دارند، دلیلی بر انزوایشان نباشد.
حسین نیازِ اول معلولان را اشتغال می‌داند و معتقد است اگر از توانایی معلولان در ادارات استفاده شود، هم از نظرِ معیشتی هم از نظرِ کرامتِ انسانی روحیه‌ی آنان ارتقا خواهد یافت. درست است که ما با مشکلاتِ جسمی دست به گریبان هستیم اما از پسِ کارهای مختلف، اگر بیش از دیگران نه، حداقل همپا با آنان برمی‌آییم. من از معلولانی که تحصیلاتِ بالا دارند می‌خواهم برای مطالبه از مسئولان پیش قدم شوند چرا که هم درد کشیده هستند و هم می‌دانند چه طور و با چه ادبیاتی درخواستِ خود را مطرح کنند که به نتیجه‌ی موردِ نظر دست پیدا کنند.


سارا می‌گوید: مسئولان به مناسبت‌های مختلف با معلولان دیدار داشته‌اند و مشکلاتِ آنان را شنیده‌اند اما هنوز خبری از تصویبِ قانونی جامع به نفعِ معلولان نیست. به عنوانِ مثال سال‌ها پیش ورودِ بانوان به برخی ادارات چندان مسئله‌ی جا افتاده‌ای نبود. اما اکنون جایگاهِ خود را در نظامِ اداری نیز یافته اند و خوب عمل می‌کنند. مسائلِ فرهنگی زیربنای هر اقدامی است و از سازمان‌های مردم‌نهاد می‌خواهیم که در مبحثِ فرهنگ‌سازی معلولان را یاری رسانند تا کار کردنِ آنان در ادارات جا بیافتد.
نفرِ آخری که با او صحبت می‌کنم، از قشرِ هنرمند است. می‌گوید: تعدادِ معلولانی که به هنرآفرینی مشغول هستند، بسیار زیاد است. سازمان‌های خیریه یا سازمان‌های مردم‌نهادی وجود دارد که با مهارت‌آموزی به معلولان سعی در کمک به اشتغالِ آنان در آینده دارند. اگر مسئولان فضایی دائمی بدونِ نگرانیِ از دست دادن در اختیارِ آنان قرار دهند، معلولان هم خودشان را دیگر در خانه‌ها حبس نخواهند کرد و فرصتی برای نشان دادنِ استعدادهای خود خواهند داشت.
تشکل‌های مختلفی که سال‌هاست در رابطه با مطالباتِ معلولان تشکیل شده، متاسفانه با هم هماهنگ عمل نمی‌کنند و گاه این موضوع به موازی‌کاری می‌انجامد. بسیاری از آنان از اینکه هنوز خبری از تصویبِ بازنگری قانون جامع حمایت از معلولان نیست، گله‌مند هستند، در حالی که ده درصدِ جامعه به آنان اختصاص دارد، گویا سرِ دولتمردان به قدر شلوغ است که وقتشان را برای مسائلِ مهم‌تری نسبت به معلولان صرف می‌کنند. به همین دلیل، بحثِ هماهنگیِ معلولان اهمیتِ بیش‌تری می‌یابد چرا که اگر تمامِ معلولان در سراسرِ کشور دست به دستِ هم دهند، مسلم است که می‌توانند مطالباتِ خود را به سرانجام برسانند.


[B][COLOR=#ff0000]نسترن کیوان پور[/COLOR]
[/B]