اصیل ترین روش های تربیتی

اگر می خواهید فرزندتان در برابر مسوولیت های خود بی توجه نباشد، در قبال مسوولیت های او بیش از حد حساسیت نشان ندهید.


[I][B]
اگر می خواهید زودتر به هدف های تربیتی تان برسید، آهسته و تدریجی حرکت کنید.
[/B][/I]


معمولا پدران و مادران براثر حمایت و محبت، نمی توانند کودک را بقدر کافی به خود واگذارند. در محبت کردن، میانه رو باشید، زیرا بنای تربیت متعالی براساس محبت متعادل پایه ریزی می شود.



ما نباید کودک را «دانش اندوز» بار آوریم، بلکه باید او را در برابر صحنه ها و تجربه هایی قرار دهیم که خود بیندیشد و دریابد وگاه با احتیاط و به اندازه، او را راهنمایی کنیم تا به جای «اندیشه آموزی»، «اندیشه ورزی» را پیشه کند.ژرف ترین و پایدارترین آثار تربیتی، در غیرمستقیم ترین روش های تربیتی است.در تربیت اصیل، الگوهای عملی، مؤثرتر از آموزش های گفتاری هستند.اصیل ترین روش های تربیتی، طبیعی ترین، ساده ترین و صمیمی ترین آنهاست.



تربیت واقعی کودک، باید خود انگیخته به جای دگرانگیخته، طبیعی به جای تصنعی، اکتشافی به جای اکتسابی، تدریجی به جای دفعی، درونی به جای برونی و تجربی به جای ذهنی باشد.



کودک باید به گونه ای تربیت شود که کار خوب به آسانی از او سر بزند، نه این که با اکراه به آن تن دهد.



هر فردی به همان اندازه موفق است که می خواهد. خواستن و نیاز به موفقیت را در کودک زیادکنید، زیرا احساس نیاز به پیشرفت، مهم تر از دستیابی به پیشرفت است.



کیفیت ارائه مفاهیم تربیتی، مهم تر از کمیت آن است. پیام های تربیتی اثرگذار حتی اندک، بهتر از پیام های طولانی و پی درپی است.



هدف تربیت، پرورش و تقویت حس کنجکاوی کودک است. این حس در فطرت کودک به ودیعه نهاده شده است. مربی با تحریک آن، زمینه پیدایش و تقویت آن را فراهم می آورد.



یکی از هنرهای اصلی در تربیت کودک، انتقال مهارت خویشتنداری به اوست تا بتواند در میانه بحران ها، بی ثباتی ها و سختی های زندگی، یک پارچگی، پایداری و تعادل خویش را حفظ کند.کودک باید در دوران کودکی بقدر کافی کودکی کند. هرگونه شتاب زدگی برای خروج زودرس از این مرحله، به تاخیر در رشدیافتگی و بزرگمنشی او می انجامد.



تربیت کودک یکی از کهن ترین هنرها و جدیدترین دانش هاست. ترکیب این هنر سنتی با دانش مدرن، مهارتی ظریف را می طلبد.تربیت کودک باید براساس دو محور متفاوت و در عین حال وحدت یافته شکل گیرد.



یکی، سهل گیری و واگذاری و دیگری، سختگیری و کنترل با رعایت حد اعتدال. رمز بزرگ و هنر ظریف در برقراری ارتباط میان این دو شیوه متضاد، پرورش متعادل کودک در دست یابی به شخصیت رو به کمال است.



زندگی در گذر است. کودکان این گل های باغ زندگی زاده می شوند و لحظه لحظه رشد می کنند و تو ای مادر! ای پدر! ای باغبانان عشق! اگر نسیم مهرتان برآنان نوزد؛ اگر دست محبتتان این گل ها را ننوازد؛ اگر پر و بالتان برایشان گشوده نشود و اگر از سرچشمه زلال عشقتان سیراب نشوند، خواهند پژمرد و آن روز اشک جانسوز باغبان خواهد بود که با دست های خود، گل های زندگی اش را پرپر می کند. شما را به خدا به این گل ها برسید. فردا دیراست.


منبع:روزنامه جام جم