اشنایی با جنگل ابر شاهرود سمنان
[RIGHT][COLOR=#000000][FONT=tahoma][SIZE=4][FONT=arial]جنگل ابر يکى از دست نخورده ترين جنگل هاى ايران واقع در ۳۵ کيلومترى شمال شرق سمنان است. زيبايى آن چيزى فراتر از يک جنگل است،چون يک اقيانوس ابر اضافه تر از جنگل هاى شمال و شمال غرب دارد. اين جنگل در استان سمنان و در نزديکى روستاى ابر واقع شده و تقريباً مرز سمنان و گلستان است؛ جايى که از ضخامت کوه هاى البرز کاسته مى شود و ابرهاى گرفتار در پشت اين ديواره از لابه لاى دره ها به سمت جنوب سرازير مى شوند. به همين خاطر تقريباً از بعدازظهر تا نيمه هاى شب با سرد شدن هوا چنان مى نمايد که جنگل به روى ابرها سوار شده است. ديد کاملاً محدود و شب بسيار سرد مى شود. اين اتفاق منطقه ابر را دگرگون کرده و آب و هوايى متفاوت از سراسر سمنان به آن داده است. جنگل ابر رسم کويرى خارتوران و گرماى بسطام و خرقان را زير پا گذاشته است. با بيست دقيقه رانندگى در اين منطقه مى شود از پوشش انبوه جنگلى و سرماى استخوان سوز به پوشش استپى و سپس کوير رسيد. اين تناقض و آغشته بودن به ابر دليل شهرت رويايى بودن جنگل ابر بين طبيعت گردان است.
[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][/RIGHT][CENTER][COLOR=#000000][FONT=tahoma][SIZE=4][FONT=arial][IMG]http://images.hamshahrionline.ir//images/2013/3/semnan3.jpg[/IMG][/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][/CENTER][RIGHT][COLOR=#000000][FONT=tahoma][SIZE=4][FONT=arial]
[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=tahoma][SIZE=4][FONT=arial]در قسمت هاى جنوبى جنگل، يعنى قسمتى که به تمدن نزديک تر است پوشش گياهى تنک ديده مى شود. هرچه پيش بروى اين پوشش انبوه تر مى شود. در عمق جنگل تپه هاى پرشيب وجود دارد که سراسر پوشيده از درختان بلند است. رودخانه اى نيز در اين عمق جارى است. مشهورترين درخت منطقه اورس است. درختى با ريشه هاى بلند که روى زمين مى خزد. به خاطر هجوم ابرها و محدود شدن ديد بايد زمان مناسب را براى راهپيمايى در جنگل انتخاب کرد. آفتاب که بزند مى شود گشت و گذار را شروع کرد. جنگل ابر پر از تپه است. تپه هايى که شيب ملايم و پوشش تنک دارند بهترين انتخاب براى گلگشت اند. از روى همين تپه ها تصوير کوچک قلعه ماران، يادگار ايلامى ها را هم مى شود روى کوه مشاهده کرد. با توجه به اينکه راه پاکوب در اين تپه ها کمتر به چشم مى خورد و گاه سراسر تپه پوشيده از گياه است بايد کفش مناسب و گتر به پا داشت. در اين گلگشت ها احتمال بر خوردن به گله هاى کوچک گوسفند و بز هم هست که در آغلى کوچک که کنار چشمه هاى پر آب ساخته شده اند نگه دارى مى شوند.
[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=Tahoma][SIZE=4][FONT=arial]مناطق ابتدايى جنگل ابر ييلاق چوپانان گلستانى است، اما در عمق جنگل اثرى از انسان ديده نمى شود. سه چهار ساعت مانده به غروب، با کاهش دما ابرها به جنگل سرازير مى شوند و گستره ديد کاملاً محدود مى شود. به همين دليل از اين زمان تا دميدن دوباره آفتاب بايد از گردش دست برداشت. همچنين در کوتاه ترين گردش هم بايد خوراکى و آب و چراغ قوه به همراه داشت، چون گاهى اين ابرها هستند که زمان گردش را تعيين مى کنند. نزديک صبح دوباره از شدت ابر کاسته مى شود و دره ها از ابر پر و خالى مى شوند. صبح زود بهترين زمان براى عکاسى است. وقتى که ابرها بيايند به خاطر رطوبت نمى توان از دوربين هاى ديجيتال استفاده کرد. تابستان بهترين فصل سفر به ابر است. فقط ممکن است اواخر شهريور، پاييز در رفتن به ابر تعجيل کند. پاييز با اينکه توفان رنگ ها را به جنگل ابر مى برد ممکن است با سرماى طاقت فرسا اجازه گشت و گذار و شب مانى را از گردشگران سلب کند. با توجه به اينکه اين منطقه کاملاً دست نخورده است هيچ امکانات رفاهى در آن يافت نمى شود. بنابراين براى گذران شب بايد به خانه هاى روستاى ابر و يا چادر زدن در دل جنگل فکر کرد.
[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][COLOR=#000000][FONT=Tahoma][SIZE=4][FONT=arial]اگر بنا بر شب مانى در جنگل باشد بهتر است سفر همراه با تورهاى طبيعت گردى انجام شود. با توجه به سرماى شديد هوا در شب بايد کيسه خواب، لباس گرم و بادگير به همراه داشت. (به دليل رطوبت ۹۵ درصدى هوا براى جلوگيرى از خيس شدن بايد بادگير پوشيد.) برنامه سفر به ابر بايد چهارروزه باشد تا بتوان سر راه سرى هم به مقبره بايزيد بسطامى در بسطام و آرامگاه شيخ ابوالحسن خرقانى در خرقان زد. برنامه سفر تورهاى طبيعت گردى معمولاً چهارروزه است که يک روز آن به ديدن اين مناطق و سه روز ديگر به گشت و گذار در جنگل ابر مى گذرد.
منبع: وبلاگ شناخت ایران[/FONT][/SIZE][/FONT][/COLOR][/RIGHT]
