رابطه ی میان جنسیت و فضای شهری از موارد حائز اهمیت در طراحی یک شهر است. صفحهی آزاد این هفته را به موضوع امنیت زنان در فضاهای شهری از منظرِ روانشناسی جامعه و طراحی فضاهای شهری، اختصاص دادم. توجه به مسئلهی امنیت در تمامی ابعاد از موارد مهمی است که باید مورد توجه طراحان شهری قرار بگیرد.
شهر باید طوری باشد که برای همگان قابل استفاده گردد. در این میان، زنان، کودکان و سالمندان قشر آسیبپذیر تری نسبت به مردان هستند. افرادی که اگر شهر برایشان مناسب طراحی شده باشد، از بودن در آن لذت میبرند، تجربهی حضور در فضا را لمس میکنند و شهر را از آنِ خود میپندارند. تنها در این صورت است که افراد از سلامتِ روانی برخوردار خواهند بود. از طرفی از بُعدِ اجتماعی فضاهای شهری نیز نباید غافل شویم. شهر با حضورِ مردم شکل میگیرد. مردم با فرهنگهای گوناگون، سیستمهای تربیتی و تاثیرپذیریهای متفاوت از محیط، در فضاهای عمومی یک شهر گِرد هم میآیند و همه حق استفاده از آن را دارند.
در این میان برخی با رفتارهای هنجارشکن، به ایجاد احساس ناامنی در زنان که قشرِ حساستر جامعه را بر اساس ویژگیهای فیزیولوژیکِ خود تشکیل میدهند، دامن میزنند. چنین رفتارهایی زنان را به ترکِ محیط و عدم استفاده از آن ترغیب کند. زن ترجیح میدهد محل را ترک کرده و هرگز به آنجا بازنگردد. و از آنجا که بخش اعظمی از جمعیت شهر را زنان تشکیل میدهند، فضا از رسالتِ خود که همانا ایجاد محیطی برای استفادهی اقشار مختلف جامعه است، دور میشود.
به زعمِ بنده، این مسائل زمانی به وقوع میپیوندد که طراحی فضاهای شهر هوشمندانه و با دیدی شهرسازانه- روانشناسانه انجام نگرفتهباشد. نظرِ شما در این خصوص چیست؟
نگارنده : ن کیوانپور