نام این دریاچه، برگرفته از نام روستای مهارلو از توابع شهرستان سروستان است که در مجاورت آن قرار گرفته است و بخش قدیمی روستای مهارلو در بخش ساحلی دریاچه واقع است.
جغرافیا
این دریاچه با ابعاد ۱۰×۶ در ۲۳ کیلومتری و وسعت ۲۵ هزار هکتاری جنوب شرقی شهر شیراز و در باختر دریاچه بختگان قرار گرفتهاست. دریاچه مهارلو خاوریترین بخش جلگه شیراز است. مهارلو دارای آبی بسیار شور است و در فصلهای خشکی یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران بهشمار میآید. فرآوری نمک از این دریاچه توسط مجتمع استحصال نمک وابسته به پتروشیمی شیراز انجام میشود.
دو رودخانه فصلی «سلطانآباد» و رودخانه خشک دریاچه مهارلو را تغذیه میکنند. آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمتهای غربی و شمالی وارد این دریاچه میشوند. مهمترین گونه پرنده این دریاچه فلامینگو است. تنجه، اردک سرسبز، مرغابی، آبچلیک، چوکا و آنقوت به عنوان دیگر پرندگان دریاچه مهارلو هستند. از این دریاچه برای تهیه نمک صنایع استان فارس هم استفاده میشود.
در سال ۱۳۸۵ خ. با تصویب هیأت وزیران، دریاچه مهارلو به عنوان یکی از ۷ منطقه نمونه گردشگری ایران برگزیدهشدهاست. مهارلو، بکت، کمال آباد، برمشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد از روستاهای گردشگری پیرامون این دریاچه هستند. از کوههای مشرف به دریاچه میتوان به کوه قلعه گریخته، کوه شرقی و کوه شمالی اشاره کرد.
طی دورهای در سال ۱۳۸۵ خ. پرواز بالگردها بر فراز این دریاچه ممنوع شد.