شهر در سه اپیزود
اپیزود اول- چندی پیش جلسهای تحت عنوانِ هماندیشی مسئولان و خبرنگاران توسطِ استانداری برگزار شد که خبرنگاران به بیانِ مشکلات و معضلات استان در حوزههای مختلف پرداختند. اما این جلسه که در اردیبهشتماه برگزار شد هیچ خروجی قابلِ اعتنایی در پی نداشت که انگار این خاصیتِ ذاتی جلسات و نشستهای هماندیشی در استان است. چرا که بارها اتفاق افتاده جلساتی با محوریتِ موضوعهای مهم استان برگزار شود و آنقدر در طول سال ادامه یابد که دیگر حرفهای مطرح شده، تنها تکرارِ مکررات باشد اما همچنان از خروجی خبری نیست. اکثرِ قریب به اتفاق جلسات البرز به سلام و علیک و مطالبی تکراری میگذرد که هیچ گرهای از مشکلاتِ مردم استان باز نمیکند.
اپیزود دوم- پنجشنبهی گذشته جلسهای به مناسبتِ روزِ خبرنگار در استانداری البرز برگزار شد. روزِ خبرنگار مجالیست برای اصحابِ رسانه تا دغدغهها و مطالباتِ خود را بیان کنند، اما سوالاتِ مطروحه در جلسه کاملن در جهتی عکس قرار داشت. بیانِ مشکلاتِ البرز در حوزههای مختلفی اعم از قطار شهری، اقتصاد و کسب و کار، انتقاد از برخورد نامناسب برخی از مسئولان و مسائلی از این دست، بسیار حیاتی و از مهمترین وظایفِ خبرنگاران است و نشان از تیزبینی بالای این افراد در توجه و بررسی موشکافانه به مشکلاتِ شهر دارد، اما در روزی که همهی نهادها به نوعی به خبرنگارانِ توجهِ ویژه، مبذول میدارند، چرا نباید مشکلات و معضلاتِ این حرفه شناسایی، بیان و رفعِ آنها مطالبه شود؟ آیا روزِ خبرنگار؛ تنها روزی که به صنفِ رسانهای تعلق دارد، نباید کاملن در اختیارِ دغدغههایی از جنسِ رسانه باشد؟
37 نشریهی محلی و 9 پایگاه اینترنتی دارای مجوز در سطح استان در حال فعالیت هستند که با مشکلاتی فراوان دست و پنجه نرم میکنند. برنامهریزی منسجم در راستای تقویت رسانههای محلی، بیمهی خبرنگاران، کارت حرفهای خبرنگاری برای تمایز میان خبرنگاران حرفهای و غیر حرفهای و ارتقای سطحِ کیفی برگزاری جشنوارههای مطبوعاتی از جمله مسائلی است که میتواند در چنین جلساتی به ویژه در روز خبرنگار بیان شود اما متأسفانه چنین اتفاقی رخ نمیدهد.
اپیزود سوم- علیرغمِ وجودِ تعدادِ بالایی از خبرنگاران و روزنامهنگاران در سطحِ البرز، حوزهی رسانهای استان با مشکلات و معضلاتِ فراوان روبهروست. برخی نشریاتِ مکتوب یا مجازیِ پیشرو در حوزهی رسانه در طول سال مطالب تولیدی فراوانی دارند و از لحاظِ کیفی نیز حرفی برای گفتن دارند، در حالی که سایران تنها به بازنشرِ اخبار از اینسو و آنسو مشغول هستند. متأسفانه گاه از دیدِ مسئولانِ حوزهی فرهنگیِ البرز، این دو دسته با هم تمایزی ندارند و این موضوع سببِ دلسردی گروهیست که با علاقهی قلبی و تلاشِ بیدریغ، در مسیرِ حرفهای بودن گام برمیدارند. با این حال، تر و خشک با هم میسوزد؛ چنانکه سالِ گذشته در نخستین جشنوارهی مطبوعات، داوران سطحِ حرفهای آثارِ شرکتکنندگان را بسیار ضعیف ارزیابی کردند، در حالی که بودند و هستند خبرنگاران و روزنامهنگارانی چه با سطحِ تحصیلات آکادمیکِ بالا چه با تجربهی مُکفی در حوزهی سوادِ رسانهای که نه تنها در استان بلکه در سطحِ کشور نیز حرفی برای گفتن دارند، اما میانِ خیلِ عظیمِ خبرنگارنماها، به چشم نمیآیند. با اینکه امسال اسامی دیگری در جشنوارهی مطبوعات اعلام شد که در طول سالیان، تلاشهای بسیاری در حوزهی خبر و رسانه کرده بودند، باز هم جای برخی از دوستانِ خبرنگار در برخی از محورها به شدت خالی بود. با این حال همین موضوع را به فالِ نیک میگیریم تا در جشنوارهی مطبوعاتِ بعدی تمامِ کاستیها برطرف شود. به هر روی، دغدغهها و گلههای اهالی رسانه بسیار است و مجال اندک.
نگارنده: نسترن کیوانپور