سبک زندگی اسلامی از کتاب مفاتیح الحیاه تالیف حضرت ایت العظمی جوادی املی ( دام ظله العالی )
رسول خدا (ص) می فرماید : برمسلمان است که هرگاه قصد سفر کرد دوستانش را خب رکند و بر دوستان اوست که هرگاه از سفر بازگشت به دیدارش روند . (1)
امام حسن عسکری (ع) به نقل از پدران بزرگوارش می فرماید : هنگامی که جعفر بن ابی طالب از حبشه آمد رسول خدا (ص) به احترامش برخاست و دوازده گام از او استقبال و با وی معانقه کرد و میان چشمانش را بوسید و از خوشحالی دیدارش اشک شوق ریخت .(2)
رسول خدا (ص) می فرماید : سفر پاره ای از عذاب است ، پس هرگاه سفرتان پایان یافت زود نزد خانواده خود بازگردید .(3)
هرگاه رسول خدا از سفری باز می گشت به دیدار امام حسن و امام حسین (ع ) می رفت و آنان رادر آغوش می کشید.(4)
توصیه های لقمان درباره سفر
امام صادق (ع) لقمان به پسرش گفت : هرگاه با گروهی مسافرت کردی درباره کار خود و آنان بیشتر با آنان مشورت کن . بسیار به رویشان لبخند بزن .از توشه ات به ایشان ببخش . دعوتشان را بپذیر . به یاری آنان بشتاب . سکوت طولانی ، نماز بسیار و سخاوتمندی را پیشه خود ساز . به حق گواهیشان باش . با بیان رای و نظر هنگام مشورت با تو برایشان بکوش . پیش از تحقیق و اندیشه ، نظر قطعی نده، مشورت را پس از نشستو برخاست و خواب و خوراک و نماز و در حالی که فکر و حکمت خود را به کار گرفتی پاسخ ده ، زیرا کسی که به طور کامل خیرخواهی نکند خدا رای را از او سلب می کند و امانت را باز می ستاند . هرگاه دیدی همسفران می روند با ایشان برو . هرگاه دیدی کار می کنند با آنان کار کن. هرگاه صدقه و قرض دادند تو هم شریک آنان شو . از کسی که از تو بزرگ تر است حرف شنوی داشته باش. هرگاه به تو فرمان دادند و از تو چیزی خواستند اجابت کن و مخالفت نکن ، چرا که « نه» گفتن درماندگی و پستی است .
هرگاه در راه سرگردان شدید فرود آیید. هرگاه در مقصد تردید کردید توقف کنید و همفکری و مشورت کنید. هرگاه یک شخص را دیدید درباره را از او نپرسید و راهنمایی نخواهید ، چرا که یک شخص دربیابان گمراه کننده است و شاید جاسوس دزدان باشد یا همان شیطانی باشد که شما را متحیر ساخته است . از دو شخص نیز بپرهیزید ، مگر اینکه چیزی به دست آرید که من نمی دانم ، زیرا خردمند وقتی چیزی را خود ببیند حق را می شناسد و حاضر چیزی را می بیند که غایب نمی بیند.
پسرم ! هرگاه وقت نماز فرا رسید آن را به هیچ روی به تاخیر نینداز و آن را به جا آور و آسوده شو ، زیرا نماز دَینی است بر عهده آدمی و آن را به جماعت بخوان ، هر چند بر نوک نیزه باشد . بر روی چارپایت مخواب ، چون خم پشتش را سریع می گرداند و این کار حکیمان نیست ، مگر اینکه در کجاوه باشی و امکان استراحت داشته باشی. هرگاه نزدیک منزلگاه شدی از مرکب پیاده شو و پیش از خود غذای او را بده ، چرا که جان او جان توست . هرگاه در جایی منزل می کنی لازم است که سرزمین سر سبز و خرم و خوش رنگ و دارای خاک نرم و علف بسیار باشد . هرگاه پیاده شدی پیش از نشستن دو رکعت نماز بگزار و هنگامی که برای قضای حاجت می روی دور شو و پیش از حرکت نیز دو رکعت نماز بگزار . سپس از آن سرزمین وداع کن و بر آن و اهلش درود فرست ، زیرا هر جایی ساکنانی از فرشتگان دارد . اگر توانستی پیش از غذا خوردن صدقه ای از آن بده . مادامی که سوره ای از قرآن بخوانو هنگام کار کردن تسبیح بگو و هنگام بیکاری دعا بخوان . از حرکت پیوسته از اول شب تا پایان آن بپرهیز و صدایت را در راه بلند نکن.(5)
پاورقی ها
1- الکافی .ج2 .ص 274
2- کتاب الخصال . ص 484
3- الفقیه . ج2.ص 300
4- اعلام الوری باعلام الهدی . ص124
5- مکارم الاخلاق . ص 252-253