سبک زندگی اسلامی از کتاب مفاتیح الحیاه تالیف حضرت ایت العظمی جوادی املی ( دام ظله العالی )
رسول اکرم (ص) فرمود : خدا در زندگیتان ، نسیم های حیاتی بخش را جای داده ، با آمادگی فراوان ، آن فرصت را دربابید و از آن استفاده کنید .(1) و نیز فرمود: مومن باید از نیرویش به نفع خود، و از دنیایش برای آخرتش ، و ازجوانی پیش از پیری اش ، و از زندگی پیش از مرگش بهره بگیرد . (2)
امیرمومنان(ع) فرمود : فرصت مانند ابر از افق زندگی می گذرد ، هرگاه فرصت های خیری پیش می آید غنیمت بشمارید و از آنها بهره بگیرید .(3) و نیز فرموده است : فرصت [ مناسب] زود می گذرد و دیر بر می گردد .(4)
به فرموده امام باقر (ع) خواسته هایت را با پیش آمدن فرصت ، به دست آر و هیچ فرصتی همچون دوران فراغت و تندرستی نیست .(5 ). همچنین فرمود : از کوتاهی کردن به هنگام فراهم بودن فرصت بپرهیز ؛ زیرا این عرصه نوسانی را در بر دارد که برای صاحبانش زیانبار است .(6)
امیرمومنان (ع) می فرماید : شب و روز ، در کار تو کار می کنند ، پس تو در آنها کار کن ، و از تو می گیرند ؛ پس از آنها بگیر ؛(7) و نیز فرمود : کسانی که وقتشان پایان یافته مهلت می طلبند ، و مهلت دارندگان کوتاهی می کنند .(8)
نکته : یاقوت به وقت به دست می آید ولی وقت با یاقوت به دست نخواهد آمد ، و به فرموده ی امیرمومنان (ع) وقت اگر بیهوده بگذرد مقت (9) است .(10)
فرصت جوانی
امیرمومنان (ع) فرمود : جوانی که اهل تن پروری بوده و در دوران سلامتی ، سرمایه ای مهیّا نکرده و در اولین فرصت های زندگی و نیرومندی درس عبرتی نگرفته و درخشنده ترین دوران عمر را به رایگان از کف داده ، آیا می تواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظاری داشته باشد ؟ (11) و نیز فرمود : کسی که خویشتن را به کارهای غیر ضروری سرگرم کند با این عمل ، کارهای ضروری خود را تباه کرده است .(12)
همچنین در روایاتی می فرماید: فرصت را در وقت خود غافلگیر کن ، که چون فوت شود دیگر به آن دسترسی نخواهد داشت .(13) و هرکه فرصت را از زمان (بهره گیری ) اش به تاخیر اندازد، مطمئن باش که از دستش خواهد رفت .(14) از دست دادن فرصت ، مایه اندوه است (15) .[ پس] فرصت را به وقتش دریاب ، تا مایه غصه نگردد.(16)
تا رسد دستت به خود ، شَو کارگر چون فتی از کار ، خواهی زد به سر
رهایی از فکر گناه
هرگاه فکر گناه بر کسی هجوم برد، نباید آن را انجام دهد ، بلکه با پناه بردن به خدا و توکل بر او از دام شیطان رهایی یابد . امام صادق (ع) فرمود : کسی که به فکر گناه افتاد ، انجام ندهد ؛ زیرا چه بسا بنده ای در حضور خدا مرتکب گناهی می شود و خدای بزرگ می فرماید : به عزت و جلالم قسم ، از این پس تو را نمی آمرزم.(17)
ذکر خدا راه رهایی از گناه
کسی که از خود غافل شود ، شیطان از او غافل نیست. پس انسان باید حسابگر باشد و از سرمایه خود به خوبی بهره گیرد .
امام صادق(ع) می فرماید : شیطان توان وسوسه کردن بنده ای را ندارد ، جز آنکه او از یاد خدا اعراض کند و فرمانش را سبک شمرد و نافرمانیش روی آورد و آگاهی خدا از اسرارش را فراموش کند ، (18) و نیز فرمود : هرگاه شیطان وسوسه ات می کند تا از راه حق گمراهت کند و خدا را از یادت ببرد، پس از او به خدا پناه ببر [ و بر خدا توکل کن ]، که او به کمک حق بر باطل آید ومظلوم را یاری رساند؛ چرا که خود فرمود : شیطان بر مومنان و بر کسانی که بر خدا توکل کنند سلطه ای ندارد (19 )
به فرموده امیرمومنان (ع) مطمئن ترین فرصت برای تهاجم شیطان ، زمانی است که کسی گرفتار وسوسه گناهانی مانند عُجب و خودپسندی [و..] شده و مدح و ثناگویی و تملق دیگران را درباره خود دوست بدارد [ و از این حالت ها به خدا پناه نبرد ]
نکته: یاد خدا و پناهندگی به او بهترین راهکارِ رهایی از دام شیطان است ؛ چون هیج زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست ، هیچ زبانی هم نباید ساکت و خاموش از یاد خدا باشد ؛ زیرا نیاز بشر دائمی است و بهترین عامل رفع نیاز ، یاد خدای بی نیازی است که همواره در صدد رفع حاجت نیازمندان است ، از این رو اگر در زمان یا مکان با زبانی از این فرصت استفاده نشد جز حسرت محصولی نخواهد داشت .(20)
مصدق ذکر : امام صادق (ع) می فرماید : ذکر خدا ، تنها گفتن «سُبحَانَ اللهِ وَالحَمدُ لِلهِ وش لَا اِلَهَ اِلَّا اللهُ وَ اللهُ اَکبَرُ » نیست ، بلکه ذکر خدا ، به این است ، هرگاه به چیزی فرمان دهد پیروی کنی و از چیزی نهی کند ترکش کنی (21)
همان طور که اصل ذکر در اسلام توصیه شده است . کیفیت آن نیز بیان شده است که ذکر باید از ذکر ماثورِ از شارع مقدس بهره گیرد و هرگز به دنبال ذکر اختراعی نرود ، چنان که سفارش بزرگان اهل معرفت نیز همین است . ذکر ماثور هر چند با زبان یا قلم باشد ، عملی صالح است ؛ ولی هرگز سیّد اعمال صالح نخواهد بود ، بلکه ذکر قلبی - که بر همه اعضاء اشراف دارد و ذاکر بدون رضای الهی ، قبض و بسط ، اخذ و اعطا و بطش و نشط ندارد – سیادت همه کارهای صالح حتی ذکر زبان یا قلم را عهده دار خواهد بود ؛ یعنی در سیرت و روش خود انصاف و مواسات دارد و حیثیتی غیر از حیثیت دینی ندارد . پس ذکر آنها ذکر خداست (22)
امام صادق(ع) می فرماید : کسی که زیاد به یاد خدا باشد ، خدا او را در سایه بهشت جای دهد .(23)
نکته : کثرت ذکر خدا ، دشمن او را دفع و منع می کند ؛ زیرا ابلیس با همه سپاه و ستاد داخلی و خارجی خود در صدد وسوسه و نفوذ در حریم دل است که با ذکرِ مدام می توان او را رجم کرد و مانع نفوذ او شد ، چنانکه از آسیب های او نیز رافع است ؛ زیرا اگر در اثر سستی شخص ، شیطان در او نفوذ کرد می توان اثر تلخ پدید آمده را با کثرت ذکر رفع کرد، همچنین وسیله جذب است ، زیرا جذب یادد خدا نسبت به بنده ، مرهون یاد خدا بودن است ، ، بنابراین باید دائما به یاد پروردگار بود ، تا از این برکات فراوان بهره مند شد .(24) اگر چنین شد ، خوف الهی سراسر وجودش را فراگیرد و دلش نرم و درونش آرام گردد و اشک شوقش از دیده فرو ریزد .
هر که دریاهای شکش حاصل است
گو بیا کو در خور این منزل است
وانکه او را دیده خونبار نیست
گو برو کو را بَرِ ما کار نیست (25)
Jan 2013
مجوز های ارسال و ویرایش
لینک های سریع
Jan 2013
پاسخ با نقل قول
