|
|
|
|
گٌلِ رخسار بُدَم، نازکش خار شدم
حُسنِ گلزار بُدَم، زیبِ سَرِ دار شدم
خواستم بارِ غم از دوشِ حقیران فکنم
کوهِ غم گشتم و بر شانه خود بار شدم
خانه عشقِ مرا رَشکِ حسود آتش زد
بر لبِ غصّه، تبِ بوسه بیمار شدم
وارثِ بارِ کجِ مرکبِ جهلِ دگران
ز گناهِ همه بگذشته، گنه کار شدم
سرفرازی من از عشقِ وطن باطل شد
سَرِ خود از قدمِ سفله خریدار شدم
که مرا گفت که از وحشتِ شب ناله کنم؟
همه خوابند... من از آهِ که بیدار شدم؟
لیست موضوع های تصادفی این انجمن :
- شعر حضرت آقا در وصف امام زمان أرواحنا فداه
- زندگی با چشم گریان رفت، حیف
- پسِ دیوارِ تو جایِ قدمیگریان است
- مگر، ای بهتر از جان! امشب از من بهتری دیدی
- من مست می عشقم، هشیار نخواهم شد
- حُسنِ گلزار بُدَم، زیبِ سَرِ دار شدم
- ضریح عشق تو
- درد بی دردی علاجش آتش است
- مرثيه هجران
- حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
- بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)