همه ما گودی کمر داریم و امری طبیعی است، ولی اگر این گودی از حد مشخصی بیشتر شود، مشکل زا می شود که در علم پزشکی به آن “هیپرلوردوز” (hyperlordosis) یا گودی بیش از حد کمر می گویند.
تشخیص قوس کمر:
فرد باید در وضعیت ایستاده و پشت به دیوار باشد و پاشنه پا، ناحیه باسن، ناحیه پشت سر و شانهها با دیوار تماس داشته باشد و در این حالت کف دست خود را پشت ناحیه کمر قرار دهد که در وضعیت ایدهآل فقط انگشتان از پشت کمر عبور میکنند و کف دست عبور نمیکند و در صورتی که قوس کمر زیاد باشد تا مچ دست به راحتی از پشت کمر عبور می کند.
برای تشخیص پزشکی قوس کمر، عکس رادیولوژی از فرد گرفته میشود و با اندازهگیری خاص آن زاویه قوس افزایش یا کاهش مشخص میشود.
گودی بیش از حد کمر در خانم ها شایع تر است
به علت این که قوز پشتی و ناهنجاریهای ستون فقرات در خانمها بیشتر دیده میشود، گودی بیش از حد کمر هم در آنها نسبتا بیشتر است. خانمها در سنین پایینتری دوره رشد ناگهانی بلوغ خود را طی میکنند و همین امر شاید علت بالاتر بودن ناهنجاریهای عضلانی اسکلتی در آنها باشد.
استفاده از کفشهای پاشنه بلند مهم ترین عامل ابتلا به گودی بیش از حد کمر در خانم ها است. نمیتوان گفت که خانم ها کفش پاشنه بلند نپوشند، اما حداقل کفش پاشنه بلندی را بپوشند که بیشتر از ۵ سانتیمتر پاشنه نداشته باشد. علاوه بر این، حتما باید پاشنه کفش، پهن و لژدار باشد.
بارداری در زنان، یکی از عوامل ابتلا به گودی کمر در آنها است. در دوران بارداری شکم به سمت جلو آمده و عضله آن شل میشود. از آن پس مادر باید تا دو سال به کودک خود شیر بدهد که عدم شیردهی صحیح به کودک هم یکی دیگر از عوامل ابتلا به گودی کمر در زنان به شمار میرود.
پیشگیری قوس کمر:
مهمترین راه پیشگیری از بروز گودی کمر خصوصا در زنان کاهش وزن و تناسب اندام است که بایستی پس از بارداری و زایمان حتما ورزش های نگهدارنده عضلات شکم، پشت و کمر را آموزش ببینند و با انجام این ورزش ها حالت کمر به صورت نرمال باقی می ماند.
در صورتی که قوس کمر ناشی از قوس در ناحیه مهره های پشتی باشد استفاده از کمربندهای ویژه و یا وسایل کمکی نگهدارنده و فیزیوتراپی های مخصوص اقدام به درمان این افراد می شود و در صورتی عدم پاسخ به این درمان ممکن است نیاز به جراحی باشد.