چگونگی آموزه های دینی در کودکان و نوجوانان

[صدای رسا]

اهمیت شناخت و رعایت مسائل دینی و باید و نبایدهای آن، هم‌چون ضرورت واکسینه کردن جامعه در برابر بیماری هاست.

اگر به پزشکی مراجعه کنیم و برای ما دارویی تجویز کند، نوبت بعد که به او مراجعه کنیم، خواهد پرسید : آیا داروی قبلی را مصرف کرده اید؟ اگر متوجه شود که داروی او را مصرف نکرده ایم ناراحت می شود...

چون می‌داند علّت ماندگاری بیماری ما، نخوردن آن داروهاست. توصیه‌هایی که در مسائل اخلاقی و تربیتی وجود دارد، همان نسخه‌های زندگی است. از همین رو یکی از دلایل لذّت نبردن از زندگی، عدم پای‌بندی به مسائل دینی و معنوی و در یک کلام، اخلاقی است. هر کدام از دستورالعمل‌های دینی پیام خاص دارد و برای پیش‌گیری و درمان بیماری‌های روحی بیان شده است. در واقع آیات و احادیث، فرمول‌های زندگی هستند.

باید توجه داشت که اعمال و رفتار والدین در شکل‌گیری شخصیت دینی فرزندان بسیار مؤثر است. و این که دین تنها آگاهی و شناخت نیست، بلکه مجموعه باورهایی است که باید به آداب، اخلاق و عبادات داشته باشیم که علاوه بر شناخت، می‌بایست جنبه اطاعت و عمل نیز پیدا کند.

بنابراین برخلاف تصور برخی- دین تنها به مسائل عبادی صرف مانند نماز و روزه خلاصه نمی‌شود. نوع نگاه والدین به دین بسیار مهم است. نتیجه عدم باورهای دینی، بروز رفتارهای خلاف دین از سوی بزرگ‌ترها و به دنبال آن فرزندان خواهد بود.

پای‌بندی والدین به اخلاقیات- البته در عمل و نه فقط در گفتار مهم‌ترین کانال انتقال این‌گونه مفاهیم ارزشمند به نسل آینده است. ناگفته پیداست که بهره‌مندی از چاشنی‌هایی هم‌چون هدیه، مسافرت، تفریح و . . . . مقاومت روانی کودکان و نوجوانان را در پذیرفتن این آداب اخلاقی و رفتاری به حداقل می‌رساند.

یکی از دلایل لذّت نبردن از زندگی، عدم پای‌بندی به مسائل دینی و معنوی و در یک کلام، اخلاقی است. هر کدام از دستورالعمل‌های دینی پیام خاص دارد و برای پیش‌گیری و درمان بیماری‌های روحی بیان شده است.

چنان‌چه بیان کردیم مهم‌ترین عامل تداوم و ماندگاری روحیه دین‌داری نوجوانان و جوانان خود والدین هستند. اگر کودک، انجام امور دینی را به طور مرتب و مستمر در خانه شاهد باشد، در سنین بالاتر برای اجرای آن‌ها مسائل کم‌تری خواهد داشت. از رسول خدا نقل است که فرمود : «خداوند رحمت کند کسی را که در نیکی و نیکوکاری به فرزند خویش کمک کند. راوی پرسید چگونه؟ حضرت فرمود : آن چه را که کودک در قوه و قدرت داشته و انجام داده است از او قبول کند، او را به گناه و طغیان وادار نکند، به او دروغ نگوید و در برابر او مرتکب اعمال احمقانه نشود.»

پس باید پذیرفت که اگر مشکلی در ضعف باورها و اعتقادات والدین باشد انتقال مفاهیم دینی به فرزندان و نزدیکان موفقیت آمیز نخواهد بود .


منبع:تبیان