رابطه ایران و آمریکا

[فرهاد]

بنيان گذار كبير جمهوري اسلامي ايران در طول دوران حيات خود بارها به رابطه ايران و آمريكا اشاره كرده است كه گزيده اي از انها را ر زير آمده است:

*اگر مقصود از روابط آن روابطی است که تا حالا بین ایران و امریکا بوده است، در زمان شاه سابق بین ایران و آمریکا بوده است، این روابط نبوده است، این یک آقایی بوده با نوکرش هر کاری می خواسته، هر امری که می کرده عمل می کرده - اگر می گویید - ما اگر چنانچه بخواهیم اسلام را پیش ببریم دیگر نباید نوکر باشیم. اگر نوکر نباشیم رابطه اش را با ما قطع می کند، ما از خدا می خواهیم که رابطه قطع بشود. بهتر این است با آنهائی که می خواهند ما را بچاپند رابطه نداشته باشیم تا یک وقتی که به خود بیایند و بفهمند شرق هم هست در عالم. آن روزی که بفهمند که شرق هم یک جایی هست که تمدن از او پیش آنها رفته است (صحیفه نور ج 11 صفحه 34).

*آري اگر ملت ايران از همه اصول و موازين اسلامي و انقلابي خود عدول كند و خانه عزت و اعتبار پيامبر و ائمه معصومين - عليهم السلام- را با دست هاي خود ويران نمايد آن وقت ممكن است جهانخواران او را به عنوان يك ملت ضعيف و فقير و بي فرهنگ به رسميت بشناسند ولي در همان حدي كه آنها آقا باشند ما نوكر، آنها ابرقدرت باشند ما ضعيف، آنها ولي و قيم باشند ما جيره خوار و حافظ منافع آنها، نه يك ايران با هويت ايراني- اسلامي، بلكه ايراني كه شناسنامه اش را آمريكا و شوروي صادر كند؛ ايراني كه ارابه سياست آمريكا و شوروي را بكشد و امروز همه مصيبت و عزاي آمريكا و شوروي شرق و غرب در اين است كه نه تنها ملت ايران از تحت الحمايگي آنان خارج شده است كه ديگران را هم به خروج از سلطه جباران دعوت مي كند(صحيفه امام ج 12 ص 09)

*«... با توسل به دامن آمريكا ضعف و ناتواني خود را بر ملا نسازيد و از گرگها و درنده ها براي شباني و حفظ منافع خود استمداد نطلبيد ابرقدرتها آن لحظه اي كه منافعشان اقتضا كند شما و قديميترين وفاداران و دوستان خود را قرباني مي كنند و پيش آنان دوستي و دشمني و نوكري و صداقت ارزش و مفهومي ندارد آنان منافع خود را ملاك قرار داده اند و به صراحت و در همه جا از آن سخن مي گويند...»"(صحيفه امام ج 02 ص 932)

*«ضرورتي نيست كه در چنين شرايطي ما بدنبال ايجاد روابط و مناسبات گسترده باشيم، چرا كه دشمنان ممكن است تصور كنند كه ما به وجود آنان چنان وابسته و علاقه مند شديم كه از كنار اهانت به معتقدات و مقدسات ديني خود ساكت و آرام مي گذريم (صحيفه امام ج 12 ص 129)

همچنين مطالب زیر گزیده ای از فرمایشات مقام معظم رهبري در 22 سال گذشته در خصوص مذاکره و رابطه با آمریکا و همچنین خصوصیات افرادی است که چنین پیشنهادهایی را مطرح می کنند:

*گاهى به روى ما لبخند زدند. اوائل گاهى بعضى از ما باور ميكرديم. يواش يواش فهميديم پشت صحنه چيست. فريب لبخند دشمن را، فريب وعده‌هاى دروغ دشمن را نخوريم. جبهه‌ى قدرت مادى‌اى كه امروز بر دنيا مسلط است، راحت عهد ميشكند(خطبه‌های نماز جمعه تهران 1390/11/14)

* خيلى‌ها بودند از همان اوائل انقلاب، ميگفتند آقا حالا كه انقلاب پيروز شد، ديگر بس است؛ برويم با آمريكائى‌ها مسائل را تمام كنيم! اين معنايش اين بود كه شعار ظلم‌ستيزى انقلاب تخطئه شود. اين را تشويق ميكردند. در طول زمان، بودند كسانى كه دنبال اين بودند؛ يعنى برويم با آمريكا همراه شويم؛ آن كسى كه دشمن اصلى ماست، برويم زير بال او؛ به دامن او پناه ببريم. معناى اين حرف، فروختن قضيه‌ى فلسطين است. معناى اين حرف، اغماض كردن از جنايات آمريكا در عراق و افغانستان و امثال اينهاست. معناى اين حرف، چشم بستن بر روى اين همه ظلمى است كه آمريكا در جهان بر ملتها دارد انجام ميدهد. معناى اين حرف، يعنى به اين مسائل اعتراض نكنيم. خب، عادى كردن روابط معنايش اين است كه ديگر ملت ايران و مسئولين ايران نتوانند صريح اعتراض كنند و حرفشان را بزنند؛ و يك مرحله آن طرف‌تر، تدريجاً مجبور بشوند حرف آنها را قبول كنند. خب، اين ثبات و استقامت، پر زحمت بود؛ اما بابركت بود، رحمت الهى را هم جلب كرد، توجه ملتها را هم جلب كرد(خطبه‌های نماز جمعه تهران 1389/11/15)

* از دهان گرگ طعمه را با مذاكره نميشود گرفت؛ با قدرت بايد گرفت. هزار و صد سال است كه در ادبيات كشور ما: "مهترى گر به كام شير در است / رو خطر كن ز كام شير بجوى" را گفته‌اند. گاهى هم عمل شده در تاريخ ما، بسيارى از اوقات هم عمل نشده. امروز ملت ايران دارد با ايستادگى خود به اين توصيه عمل ميكند؛ «رو خطركن». اين است مسئله‌ى ما. مسئله‌ى ما با آمريكا و مسئله‌ى ما با مستكبرين عالَم اين است. آنها ميگويند شما وجودتان، استعدادتان، قدرتتان را به صحنه نياوريد كه در مقابل قدرت ما، سلاح ما، توانائيهاى تبليغاتى ما رقيبى وجود نداشته باشد، ما بتوانيم يكه‌تازى كنيم در ميدان. جواب ملت ما اين است كه: نخير، ما ميتوانيم از حق خودمان دفاع كنيم؛ ميتوانيم جلو تجاوز شما را بگيريم؛ اگر نكنيم، خدا از ما مؤاخذه خواهد كرد(بیانات در ديدار مردم تبریز 1386/11/28)

*بعضى در دلِ خود احساس ضعف مى‌كنند، يا چشم‌غرّه‌هاى امريكا آنها را مى‌ترساند، يا وعده‌هاى امريكا و امثال امريكا دل ضعيف و ناتوانشان را به خود جذب مى‌كند؛ لذا به سمت امريكا مى‌كشند. آن‌گاه ملت و جوانان مؤمن و مديران باايمان و باصفاى كشور را متّهم مى‌كنند كه اينها نمى‌توانند؛ بنابراين ناچاريم برويم تسليم امريكا شويم! كسانى كه دم از مذاكره‌ى با امريكا مى‌زنند، يا از الفباى سياست چيزى نمى‌دانند، يا الفباى غيرت را بلد نيستند؛ يكى از اين دو تاست. در حالى كه دشمن اين‌طور اخم مى‌كند، اين‌طور متكبّرانه حرف مى‌زند، اين‌طور به ملت ايران اهانت مى‌كند، تصريح هم مى‌نمايد كه مى‌خواهد عليه اين نظام و اين كشور و منافع آن اقدام كند، عدّه‌اى در اين‌جا ذليلانه و زبونانه مى‌گويند: چه كار كنيم؛ برويم، نرويم، نزديك شويم، با آنها صحبت كنيم، در خواست كنيم، خواهش كنيم؟! اين اهانت به غيرت و عزّت مردم ايران است؛ اين نشانه‌ى بى‌غيرتى است؛ اين سياستمدارى نيست. سعى مى‌كنند رنگ و لعابى از فهم سياسى به كار خود بدهند؛ نه، اين درست ضدِّ فهم سياسى است. مسأله‌ى امريكا اين است كه هويّت اسلامى و ملى ما را قبول ندارد و اين را به زبان مى‌آورد. چرا عدّه‌اى از مدّعيان سياست و فهم، نمى‌فهمند؟! واقعاً جاى تأسّف است. حكومتى كه اين‌طور صريحاً مى‌گويد مى‌خواهم عليه نظام اسلامى و خواستِ ملت ايران عمل كنم و براى براندازى اين نظام بودجه مى‌گذارد، ارتباط و مذاكره با آن، هم خيانت و هم حماقت است(بيانات در ديدار جمعی‌ از فرماندهان‌ و رزمندگان‌ عملیات‌ آزادسازی‌ خرمشهر1381/03/01)

* نه فقط رابطه با امريكا، بلكه مذاكره با دولت امريكا امروز برخلاف مصالح ملى و منافع ملت است. (بيانات در اجتماع بزرگ مردم اصفهان‌1380/08/08)

شفاف