به انجمن سبک زندگی ایرانی اسلامی خوش آمدید

نمایش نتایج: از شماره 1 تا 1 , از مجموع 1
  1. #1
    هم کار کاربر طلایی
    تاریخ عضویت : جنسیت Jan 2013
    صلوات : 6592 دلنوشته : 9
    سلامتی امام زمان
    نوشته ها : 7,813 تشکر : 409
    مورد تشکر: 2,299 مرتبه تشکر شده در 1,632 پست
    دریافت : 0 آپلود : 0
    امتیاز : 105 وبلاگ : 14
    وبلاگ
    14
    صدای رسا آنلاین نیست.

    هفت دستگاه موسیقی




    موسیقی ایرانی مشتمل بر۷ دستگاه و ۵ آواز می باشد . دستگاه (که در قدیم مقام نیز نامیده شده است)به نغمه ها وآهنگ هایی مخصوص اطلاق می شود که همگی دارای ساختار کلی یکسان هستند.


    آوازها قطعات کو چکی هستند که درگام دستگاه است ولی تونیک متفاوتی دارند.


    ناگفته پیداست جملات بالا ، تعاریفی موهوم و گنگ هستند که معنای خاصی رادرذهن متبادر نمی کنند. علت را باید دراین جستجو کرد که اولاً واژه های «دستگاه » و «آواز»در موسیقی ایرانی در معانی مختلف – و حتی متضاد – بکار رفته اند و هیچگاه تعریف جامعی از آنها صورت نگرفته است. تنها در اواخر قرن گذشته و اوایل قرن حاضر بود که به پایمردی علینقی وزیری و شاگردانش موسیقی ایرانی شکلی علمی به خود گرفت .


    از آنجا که «هرجا زبان از بیان قاصرآید،موسیقی متولد می شود»، نمی توان روح و حال و هوای موسیقی را نوشت،با این حال این مقاله برآن است تا موسیقی ایرانی را بسیار ساده شرح دهد .


    مایه یا تونالیته بستری است که یک آهنگ روی آن اجرا می شود . در هرتنالیته یک نت نسبت به دیگر نت ها حالت برتری دارد و شنونده به طورطبیعی توالی رسیدن به این نت راحتی می تواند پیش بینی کند .به این نت تونیک (TONIC) می گویند. تفاوت فرکانس وفاصله دیگر نت ها نسبت به این نت مقایسه می شود وبا عنوان درجه بیان می شود به عنوان مثال نت دوم بعد ازتونیک ،درجه دوم نامیده می شود .


    بطور کلی درموسیقی غربی دو تونالیته ی بسیار کلی داریم : ماژورو مینور .اما تنوع تونالیتها درموسیقی ایرانی بیشتر بوده و در واقع همان دستگاه ها و آوازها را تشکیل می دهند. حال به تشریح این تونالیته های ایرانی می پردازیم . موسیقی ایرانی دارای ۷ دستگاه و۵ آواز است… دستگاه ها: ۱)شور؛ ۲)سه گاه؛ ۳) چها رگاه ۴)همایون ؛ ۵) ماهور؛ ۶) نوا؛ ۷) راست پنجگاه آوازها : ۱)دشتی ،۲) ابوعطا ،۳) بیات ترک ، ۴) افشاری ، ۵)بیات اصفهان شور

    دستگاهی بسیار قدیمی است و مبنای بیشتر موسیقی های محلی در ایلها بشمار می رود و متعلقات بسیاری دارد. ابوعطا،دشتی،بیات ترک و افشاری ریشه درشوردارند. شور بزرگترین وجامع ترین دستگاه موسیقی ایرانی است. اگر مینور تئوریک رادر موسیقی غربی در نظر بگیرید و فاصله ی دوم آن را ربع پرده پایین بیاوریم،تونالیته شورایجاد می شود. دراثر همین تفاوت اندک،تغییری بسیار شگرف در تونالیته ایجاد
    می شود. روح کلی حاکم بر شور حزن و اندوه و غم بسیار است. تا آنجا که مرحوم روح الله خالقی معتقد است: «کدام ایرانی است که شور را بشنود و نوای غم انگیز آن را درک نکند؟» تصنیف کاروان اثر علی تجویدی درهمین تونالیته است. اگر فاصله ی دوم در مینور تئوریک را نیم پرده پایین بیاوریم ،شور کلاسیک خلق می شود . شور امیر(ؤ)اف نمونه ای ازاین سبک خاص است . سه گاه دستگاهی است حزن انگیز درعین اینکه می توان آن راشاد تصور نمود وبیشتر برای بیان اندوهی که به شادی می گراید استفاده می شود. اگر درتونالیته ی ماژور فاصله ی سوم و هفتم را ربع پرده پایین بیاوریم ،تونالیته ی سه گاه به وجود می آید.


    چهارگاه ویژگی بارز دستگاه چهارگاه روحیات مختلف و حتی متناقض آن می باشد؛ درعین اندوه ،می تواند بسیارشاد هم باشد؛ ضمن اینکه روحیات وحالات میهنی و سلحشوری و جنگ آوری درآن به خوبی نمایان است،‌تا آنجا که نقالان قدیم، اشعار شاهنامه را دراین مایه می خوانده اند. درتعزیه ی سنتی ایران نیز هر نقشی دستگاه و آواز مخصوص به خود داشته است. ((حضرت عباس باید چهارگاه بخواند )) تصنیف «مبارک باد »هم که زینت بخش مجالس ازدواج ایرانیان است – که قطعاً هیچگاه جایگزینی نخواهد یافت – درهمین مایه است .اگر درمینور هارمونیک، فاصله ی پنجم را تونیک قراردهیم و فاصله ی چهارم را – که حالا نسبت به تونیک جدید فاصله ی هفتم می شود – نیم پرده بالا بیاوریم ، مایه ی اصلی چهار گاه بوجود آمده است .


    همایون دستگاهی بسیار دلنشین که نه حزن واندوه شور را دارد ونه فرح بخشی ماهور را. همایون بعد ازشور، یکی ازوسیع ترین دستگاههای ایرانی است که بیات اصفهان متعلق به همین تونالیته است .
    برای کسانی که موسیقی ایرانی را به طور کاملاً حرفه ای دنبال نکرده باشد،تفکیک همایون ازبیات اصفهان بسیار دشوار است،زیرا هردو از لحاظ فواصل منطبق بر مینور هارمونیک در موسیقی مغرب زمین می باشند . ازاین رو بسیار زیبا می توان آن را طبق اصول علمی هارمونیزه کرد . آهنگ فولکلور «دختر بویراحمدی » نمونه ی خوبی ازگوشه ی شوشتری دستگاه همایون است .


    ماهور احساس شجاعت، شادی و امیدواری و پیشرفت در زندگی در آن نمایان است. با وجود شباهت بسیار زیاد وانطباق بر مایه ی ماژور در موسیقی غربی، ازلحاظ حس و حال بسیار متفاوت است و باید اعتراف کرد ازلحاظ شاد بودن، به پای ماژور نمی رسد .علت هم مشخص است؛ روح غم واندوه حاکم برکل موسیقی ایران،این دستگاه راهم شامل می شود . تصنیف زیبای مرغ سحر ،اثر مرتضی نی داوود با شعر زیبای ملک الشعرای بهار نمونه ی بسیار خوبی برای ماهوراست .


    نوا

    فواصل و درجات دستگاه نوا با شور مشابه است و فقط نت اصلی آن با دستگاه وتونالیته ی شورفرق دارد . شباهت بسیار زیاد آن به شور ، تشخیص و تمیز آن دو را ازهم مشکل می سازد . راست پنجگاه یکی از قدیمی ترین دستگاه های ایرانی است. بنظر می رسد اصل ومنشأ آن به زمان ساسانیان برسد .
    می توان گفت دستگاهی کاملاً ایرانی است. خصوصیات این دستگاه به ماهور شباهت بسیاردارد. درواقع ترکیبی است ازچنددستگاه مختلف وبه همین دلیل «پنجگاه » نام دارد. حتی نوازندگان سازهای ایرانی نیز بایستی احتیاط کامل را به خرج دهند تا وارد ماهور نشوند و این خود دلیلی است برشباهت بسیار این دو.


    آوازدشتی یکی ازنغمه های دستگاه شور است که خود استقلال نیمه کاملی دارد. بسیاری ازآهنگ های نوین ایرانی ونیز بسیاری ازملودی های پاپ دراین تونالیته اجرا شده اند . روحیات متفاوت دشتی ازخصوصیات آن است . شدت حزن آن به پای شور نمی رسد و به نوعی شادتر است . ازلحاظ ساختاری شبیه به شور است. ساخته شدن برخی تصنیف ها و آهنگ ها دراین نغمه ، باعث شده روحیات میهنی نیزبه ذهن متبادر شود . ازمعروف ترین این آهنگ ها «ای ایران» اثر مرحوم روح الله خاتمی با شعری ازحسین گل گلاب وسرود «ای وطن » ساخته ی علینقی وزیری می باشند . ابوعطا به آن «سارنگ یا سارنج » و یا «دستان عرب » نیز می گویند. آوازی است بازاری که میان توده ی مردم رواج کامل دارد. ازلحاظ ساختاری شبیه به شور است وتنها تفاوت آن در توقف مکرر روی درجه ی چهارم ودوم است .


    بیات ترک بسیار یکنواخت وعامه پسند است و در میان مردم رواج دارد. عارف قزوینی آن را «بیات زندی » نیزخوانده است . اگر درگام ماژور فاصله ی سوم را ربع پرده بم کنیم، مایه ی بیات ترک بدست می آید که تفاوت آن با سه گاه در توقف زیاد در بیات ترک برروی درجات چهارم و سوم است که همین توقف ها حال و هوای متفاوت بیات ترک از سه گاه را باعث می شود. ازلحاظ محتوای غم و شادی ، بیشتر به سمت شادی وگشادگی خاطر سوق دارد تا به غم. به نوعی بعد ازماهور از شادترین دستگاههای ایران است . اذان بیات ترک باصدای مرحوم آقای مؤ ذن زاده اردبیلی معروفترین اذان در ایران است که لطف و حال وهوای خاصی دارد.


    افشاری
    آوازی است از دستگاه شورکه نغمه های دردناک دارد. گام آن به سه گاه نزدیکتر از شور است .بدین ترتیب که اگر درجه ی هفتم مایه ی ماژور را ربع پرده بم کنیم توانسته ایم به حال وهوای کلی حاکم برافشاری پی ببریم.

    بیات اصفهان نام گوشه ای است دردستگاه همایون که به علت گستردگی زیاد به صورت یک دستگاه در آمده است . فاصلة چهارم دستگاه همایون ،نت تونیک برای بیات اصفهان است. به عبارت بهتر اگر مینور هارمونیک را به مثابه ی بیات اصفهان بگیریم ،فاصله ی پنجم آن تونیک برای دستگاه همایون است و این نکته شباهت فوق العاده ی دو دستگاه را می رساند. پیش در آمد اصفهان ساخته ی مرتضی نی داوود یکی اززیباترین نغمه هایی است که دراین مایه ساخته شده است و مرحوم مرتضی حنانه تنظیمی بسیار زیبا از آن برای تیتراژ سریال هزاردستان ساخته وپرداخته کرده است. همچنین تصنیف «تابهار دلنشین» و «بوی جوی مولیان» اثرروح الله خالقی نمونه های زیبایی ازاین مایه ی دلنشین موسیقی ایرانی هستند .

    همانطورکه اشاره شد ازلحاظ علمی ، دستگاه ماهور و راست پنجگانه باهم ونیز دستگاه شور ونوا یکی است . همایون و اصفهان نیزبایک اختلاف کوچک یکسان اند .همایون و اصفهان منطبق برمایه ی مینور هارمونیک هستند و ماهور و راست پنجگانه برتنالیته ی ماژور .پس موسیقی ایرانی دارای سه تونالیته اضافی

    «شور، سه گاه ، چهار گاه » است که در موسیقی غرب، وجود ندارد. تغییرمایه یا تونالیته (MODULATION) درموسیقی ایرانی بسیار زیاد به چشم می خورد .بعضی از این تغییر مایه ها با عنوان گوشه، دربسیاری ازدستگاه های ایرانی جایگاه ثابتی دارند، مانند گوشه ی دلکش یاشکسته ی ماهور دردستگاه ماهور . نکته ی دیگری که باید بدان اشاره کرد علائم ونت های عرضی خارج ازمحدوده ی معمول گام است که به کرات درملودی های ایرانی دیده می شود و به دلیل همین تغییر مایه های زیاد و نیز وجود نت های عرضی فراوان موسیقی ایرانی راچندان نمی توان تئوریزه وفرمول بندی کرد . درنتیجه تاکید بیشترموسیقیدانهای ایرانی بر کنتر پوان است نه هارمونی.


    نکته ی آخر اینکه ، همانطور که اشاره شد، غم و اندوه و حزن، بستر بسیاری- یا تمام – ازدستگاه های موسیقی ایرانی است . علت هم آشکاراست . ملتی که در طول تاریخ خود، هیچگاه روی خوشبختی ، آسایش وامنیت راندیده، ملتی که مدام تحت فشار وحمله های وحشیانه مغول وترک وعرب و… بوده ،ذاتاً نمی تواند موسیقی غیر ازاین داشته باشد .

    منبع:notkade.com
    ویرایش توسط فلاحتداری : 2013-09-10 در ساعت 16:10

  2.  

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •