سرپنجه های روح یک معمار باشی!

[فرهاد]

خوشحال بر کرانه ی دنیا نشسته ام

امواج روح را به تماشا نشسته ام

دارم به زلف پر خم او فکر می کنم

من روبروی عالم معنا نشسته ام

از این و آن نشان مرا جستجو مکن

هرجا نسیم هست همانجا نشسته ام

هر ظهر زیر سایه ی خوش گوار دوست

هر صبح روی شاخه ی طوبی نشسته ام

امشب شبیه کودک معصوم فکر تو

آرام روی دامن رویا نشسته ام

با عشق بشنوید که از عشق گفته ام

زیبا نظر کنید که زیبا نشسته ام