|
|
|
|
ای که بوی باران شکفته در هوایت
یاد از آن بهاران که شد خزان به پایت
شد خزان به پایت بهار باور من
سایه بان مهرت نمانده بر سر من
جز غمت ندارم به حال دل گواهی
ای که نور چشمم در این شب سیاهی
چشم من به راهت همیشه تا بیایی
باغ من بهارم بهشت من کجایی؟
جان من کجایی
کجایی
که بی تو دل شکسته ام
سر به زانوی غم نهاده ام ، به گوشه ای نشسته امl
آتشم به جان و خموشم چو نای مانده از نوا
مانده با نگاهی به راهی که می رود به ناکجا
ای گل آشنا بیا
بیقرارم بیا
وای از این غم جدایی
وای از این غم جدایی
وای از این غم جدایی
وای از این غم جدایی
ویرایش توسط بهمن پور : 2013-09-09 در ساعت 22:47
لیست موضوع های تصادفی این انجمن :
- شاخ شمشاد
- نوشتن برایت میخواهم اما-
- درد بی دردی علاجش آتش است
- غزل شمارهٔ ۴۵
- شعر حضرت آقا در وصف امام زمان أرواحنا فداه
- پسِ دیوارِ تو جایِ قدمیگریان است
- مگر، ای بهتر از جان! امشب از من بهتری دیدی
- بگذار سر به سینه من تا که بشنوی
- شب آفتابی
- حُسنِ گلزار بُدَم، زیبِ سَرِ دار شدم
- بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)