به انجمن سبک زندگی ایرانی اسلامی خوش آمدید

نمایش نتایج: از شماره 1 تا 1 , از مجموع 1
  1. #1
    هم کار کاربر طلایی
    تاریخ عضویت : جنسیت Jan 2013
    صلوات : 6592 دلنوشته : 9
    سلامتی امام زمان
    نوشته ها : 7,813 تشکر : 409
    مورد تشکر: 2,299 مرتبه تشکر شده در 1,632 پست
    دریافت : 0 آپلود : 0
    امتیاز : 105 وبلاگ : 14
    وبلاگ
    14
    صدای رسا آنلاین نیست.

    آرايش يا خودباختگي فرهنگي؟

    انسان ها به دليل گرايش به زيبايي و زيبايي پسندي، همواره در پي لوازمي بوده اند که از آن طريق بتوانند، به ميزان زيبايي خود بيفزايند.
    اين امر هم از جهت جامعه شناسي و هم از منظر روانشناسي، در تمام نقاط جهان مصداق داشته است و هر منطقه با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم و نوع نگاهش به فرد، به دنبال استفاده از اين لوازم مي رفته است. در ايران از زمان باستان اين امر شايع بوده است و در نقش هاي باقيمانده از تمدن هاي هخامنشي، ساساني و... کاربرد لوازم آرايشي به وضوح مشاهده مي شود. در مناطق مختلف کشور نيز نوع آرايش با توجه به فرهنگ آن منطقه بوده است.

    براي مثال در ايلات و عشاير ما خالکوبي از جمله موارد آرايشي بوده که بر روي پيشاني يا بين انگشت شست و اشاره انجام مي شده است، اما بايد اين امر را نيز مدنظر داشت که آرايش کردن از ديرباز يک پديده جهاني بوده که از منظر جامعه شناسي، مردم شناسي و روانشناسي در بين اقوام گوناگون و با فرهنگ هاي مختلف، متفاوت بوده است. در مصر باستان و در تمامي مجسمه هاي باقيمانده از آن زمان نه تنها زنان که مردان نيز آرايش شده بودند، در چين ابروها را قرينه درست مي کردند و از پودرهاي زياد استفاده مي شد و... اين مورد در تمامي تمدن هاي کهن ديگر نيز وجود داشته و کاربرد آنها نيز امري عادي تلقي مي شده است. اما فارغ از مباحث جامعه شناختي اين مبحث، آنچه افراد را به سمت آرايش سوق مي داده، تاثيرات رواني ناشي از اين کار بوده است. آرايش کردن همواره عامل انتقال آرامش روحي به افراد بوده است، زيرا به اين وسيله بيش از گذشته مورد پسند جامعه قرار مي گرفتند. فرد هيچ گاه آرامش روحي پيدا نمي کند، مگر آنکه جامعه اين آرامش را به او بدهد، چرا که آرامش رواني امري ذاتي و فطري نيست، بلکه فرد زيبايي را مي خواهد که جامعه اش آن را بپسندد.

    براي مثال وقتي افراد در قوم بوکا دندان نيش خود را مي کشند، اين به آن دليل است که جامعه از اين کار استقبال مي کند و آنها به دليل اين استقبال دست به چنين کاري مي زنند. به اين ترتيب چنانچه حرکت فرد مناسب با هنجارها و ارزش هاي جامعه باشد، جامعه نيز به راحتي از او استقبال کرده و او را تاييد مي کند و اين امر سبب مي شود که فرد به امنيت خاطر دست يابد.

    در عين حال چنانچه فرد خلاف هنجارهاي جامعه در زمينه آرايش کردن، رفتار کند، و اين امر را بخواهد با مواردي چون افزايش ميزان آرايش نشان دهد؛ خود مي تواند، عامل آسيب باشد. زماني مي توان از امري تحت عنوان آسيب نام برد که جامعه آن را نپذيرد، آن را زشت بداند و به شکل ديگري با آن برخورد کند. در اين حالت هم فرد از اين امر آسيب مي پذيرد و هم جامعه. اين مورد مي تواند حتي صدمات رواني جبران ناپذيري براي فرد ايجاد کند و از سوي ديگر وقتي فرد دچار صدمه رواني شود، ساير افراد جامعه نيز در نوع خود از اين صدمات متضرر خواهند شد.

    متاسفانه در حال حاضر در جامعه ما آرايش کردن در برخي از موارد به اين شکل دچار شده و آن شکل عادي خود را از دست داده است، افزايش يافتن ميزان استفاده از لوازم آرايش بيش از استانداردها و چارچوب هاي مورد پذيرش در جامعه يکي از اين موارد است. از سوي ديگر با افزايش ميزان آرايش در سنين پايين مواجه هستيم که اين امر از جمله آسيب هاي اساسي در اين راستا محسوب مي شود. در بيشتر کشورهاي دنيا، استفاده از لوازم آرايش در سنين بالا و توسط افراد مسن صورت مي پذيرد که در کشور ما استفاده نوجوانان از اين لوازم از جمله مواردي است که مي تواند هم بهداشت جسمي و هم بهداشت رواني آنها را تحت تاثير قرار دهد.
    از سويي زماني که اين امر توسط افراد در سنين پايين صورت مي گيرد در واقع نوعي دهن کجي آنها به جامعه و مورد تمسخر قرار دادن جامعه است. آنها مي خواهند، خود را به اين شکل نشان دهند و با پيروي نکردن از هنجارها و عرف جامعه در اين خصوص بار رواني فشارهاي مختلف را تخليه کنند.

    مي خواهند بگويند هنجارهاي مورد پذيرش قدما را قبول ندارند و از جمله لوازم ارائه اين عدم پذيرش نيز مي تواند، استفاده ابزاري از لوازم آرايش و در سنين پايين باشد. اين فرد در نهايت از نظر روحي نيز دچار اختلال مي شود و آرامش روانيش نيز در معرض آسيب قرار مي گيرد؛ چرا که در بيشتر موارد آنها خود نيز مي دانند که عملشان درست نيست.

    اما زمينه ساز اصلي اين مخاطره براي نوجوانان قبل از هر چيز بزرگسالان هستند که با در دسترس قرار دادن اين لوازم و به سهولت، امکان استفاده را فراهم مي کنند.

    جوانان نيز که با هجوم تصاوير ارايه شده از رسانه ها مواجه هستند و از نزديک شرايط ساير کشورهاي دنيا را نديده اند، با تبعيت از محتواهاي توليدي اين رسانه ها، گمان مي کنند، استفاده از اين لوازم در تمامي نقاط جهان امري عادي است. عادي تلقي کردن استفاده گسترده از لوازم آرايش و علي الخصوص در سنين پايين که با تبعيت از برخي الگوها مانند بازيگران و... ايجاد مي شود، در نهايت عامل خودباختگي فرهنگي اين افراد است. اين عدم شناخت و الگوبرداري نادرست، در کنار عدم کنترل کافي خانواده ها؛ خود مي تواند تبعات جبران ناپذيري ايجاد کند که نه تنها در دختران که در پسران نيز بسيار شايع شده است و مي تواند در نهايت به غريبه شدن آن فرد با جامعه بينجامد. از سوي ديگر ادامه اين روند به تدريج در نسل هاي بعد نيز تاثيرات خود را برجا مي گذارد و نسل بعدي نيز با اين دريافت منحرف مي شود.


    منبع: باشگاه تحلیل گران آریا
    ویرایش توسط بهمن پور : 2014-03-03 در ساعت 23:27

  2.  

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •