عشق

[فريبا مهريار]

مگذار که حتی آب دادن گل های باغچه، به عادت آب دادن گل های باغچه بدل شود!

عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست،

پیوسته نو کردن خواستنی ست که خود

پیوسته، خواهان نو شدن است و دگرگون شدن.

تازگی، ذات عشق است و طراوت، بافت عشق

چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟

عشق، تن به فراموشی نمی سپارد، مگر یک بار برای همیشه.

جام بلور، تنها یک بار می شکند.

می توان شکسته اش را، تکه هایش را، نگه داشت.

اما شکسته های جام ،آن تکه های تیز برنده، دیگر جام نیست.

احتیاط باید کرد.

همه چیز کهنه می شود و اگر کمی کوتاهی کنیم، عشق نیز.

بهانه ها، جای حس عاشقانه را خوب می گیرند..