|
|
|
|
افطاری دادن سنت است همان گونه که ولیمه دادن و دیگر مراسم مذهبی و سنتی دیگری که با دورهم بودن و غذا خوردن ارتباط دارد، سنت است. ایرانی ها دور هم بودن را دوست دارند و اینگونه سنتها را جدی می گیرند و از هر فرصتی برای در کنار هم بودن استفاده می کنند و سفره ای پهن می کنند تا مهمان که حبیب خداست لقمه ای هم از سر سفره او بردارد و این برایش لذتبخش است.
به همین دلیل است که با شروع ماه رمضان، خانواده ها در پهن کردن سفره افطاری از هم سبقت می گیرند و بازار مهمانی های خانوادگی و دوستانه گرم می شود و بیشتر از هرچیز سنت افطاری دادن رواج می یابد، این در حالیست که روزه به عنوان یک عبادت واجب بر دیگر جنبه های انسانی تاکید دارد.
در این میان اولین سفره را بزرگ فامیل پهن می کند که با احتساب نوه و عروس و داماد برای خودش جمعیتی می شود و در کنار آنها فامیل های درجه یک و دو هم دعوت هستند بنابراین مهمانی بزرگی می شود که باید سفره ای در شان بزرگ فامیل پهن شود و همه روزه خود را با خاطره خوبی افطار کنند بعد از بزرگ فامیل نوبت می رسد به فرزندان خانواده که انها هم به پیروی از خانواده خود و برای اینکه چیزی از دیگران کمتر نداشته باشند به ترتیب یک شب را به افطاری دادن اختصاص می دهد بماند که در این میان خانواده ای هست که تازه شکل گرفته و از بنیه مالی مناسبی برخوردار نیست اما هرچه باشد نباید از دیگران کمتر باشد و باید به مراتب بهتر از دیگران سفره مناسبی پهن کند. سفره هایی که پر است از چندین و چند قلم غذا و نوشیدنی و دسر و سرتاسر آن را مهمانانی پر کرده اند که تنها قسمتی از مواد غذایی تشکیل دهنده سفره را از آن خود می کنند و باقی می ماند و اسراف می شود.
ویرایش توسط صدای رسا : 2014-07-12 در ساعت 01:38
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)