خدای من، ما را همیشه عاشق کن.

[صدای رسا]

خدا من:
چگونه است که عشق، قرن پس از قرن
مردانی را از پای درآورده، باروهایی را فتح کرده
قدرتمندانی را به زانو افکنده
ورام شان کرده است؟
چگونه گیسوانِ محبوب، بستری از طلا می شود
و لبانش شراب و انگور؟
چگونه از میان آتش می گذریم
و شعله اش را می ستاییم؟
چگونه زمانی که شاهانی پیروزمندیم
عاشقی درمانده می شویم؟
چه می نامیم عشقی را که چون خنجری بر ما فرود می آید؟
سردرد
دیوانگی؟
چگونه به یکباره
دنیا مرغزاری می شود... کنج دنجی می شود
وقتی عاشق هستیم؟

خدای من!
زمانی که عاشق هستیم چه بر ما چیره می شود؟
در ژرفای وجودمان چه می گذرد؟
چه چیز در ما می شکند؟
چرا بدل به کودکی می شویم وقتی که عاشقیم؟
چگونه است که قطره ای آب اقیانوسی می شود
درختان نخل بلندتر می شوند
آب دریا شیرین می شود
و خورشید الماسی درخشان بر گردن بندی جلوه می کند
زمانی که عاشق هستیم؟

خدای من:
وقتی عشق ناگهان بر ما فرود می آید
چیست این که از وجودمان رخت بر می بندد؟
چیست این که در ما به دنیا می آید؟
چرا مانند کودک دبستانی
ساده و بی گناه می شویم؟
چرا زمانی که دلداده می خندد
آسمان باران یاس بر سر و رویمان می ریزد
و زمانی که او می گرید بروی زانوانمان
جهان بدل به پرنده ای ماتم زده می گردد؟


خدای من:
چه بر سر عقل می آید؟
چه بر ما می رود؟
چگونه یک لحظه آرزو به سالیان بدل می شود
و ناگهان عشق یقین می شود؟
چگونه هفته های سال از هم می گسلند؟
عشق چگونه فصل ها را نابود می کند
تا تابستان در زمستان سر برسد
و گل سرخ در باغ آسمان شکوفه زند
وقتی که عاشق هستیم؟

خدای من:
چگونه تسلیم عشق می شویم و کلید رازخانه را تقدیمش می کنیم؟
بر آن شمع می بریم و عطر زعفران؟
چگونه است این که بر پایش می افتیم و بخشش می طلبیم
بر سرزمینش وارد می شویم دست بسته
و تسلیم بر هر آنچه او روا می دارد؟

خدای من:
ما را همیشه عاشق کن... .

[بهمن پور]

باور اینکه عشق کیمیاست را هیچ کس قبول ندارد
شاید عشق اصلا وجود ندارد
و بازی بودن در دنیا کمی گولمان زده است
و او همچنان منتظر است
چون مهربانی را فقط با او می شود نوشت
خدای مهربانم سلام