مداد و پاک کن

[مهرگان]

مداد : متاسفم
پاك کن : چرا ؟ تو هیچ کار اشتباهی نکردی

مداد :
متاسفم چون به خاطر من اذیت می شوی
هر وقت که من اشتباه می کنم ،
تو همیشه آماده ای آن را پاک کنی.
ولی وقتی اشتباهاتم را پاک می کنی
بخشی از وجودت را از دست می دهی
و هر بار کوچک و کوچکتر می شوی .

پاك کن :
اما برای من مهم نیست !
من ساخته شده ام تا هر وقت تو اشتباه کردی
به تو کمک کنم
با این که می دانم روزی تمام خواهم شد و دیگری جای من را خواهد گرفت .
من رضایت دارم !
پس لطفا ناراحتی را کنار بگذار..

گفتگو بین مداد و پاك کن
برایم الهام بخش بود .
والدین ، همچو پاك کن
و فرزندان مانند مداد هستند .
آنها همیشه درکنار فرزندان هستند
و اشتباهات آنها را پاک می کنند .
اگر چه فرزندان
جایگزین (همسر ) می یابند
ولی والدین از انچه برای فرزندانشان
کرده اند شادمانند.

در تمام طول زندگیم
مداد بوده ام و والدین من مانند پاك کن ،
هر روز کوچک و کوچکتر می شوند .
این مرا پر از درد می کند چون
می دانم که یک روز انها من را ترک
خواهند کرد و خرده های پاك کن ،
تنها چیزی خواهد بود که
به خاطرم بیاورد روزی چه کسانی را داشتم.

[مهرگان]

ممنون میشم دوستان نظرشون رو در مورد این متن زیبا بنویسند

[صدای رسا]

معتقدم

خوش بختی …

یعنی قلب پدر و مادرت بتپد …

پایان !!!

[بهمن پور]

من از کنایه چندان در این موضوع خوشم نمی آید . ارایه های ادبی در جای اثر دارند تا رازی و رمزی را باز کنند . وجود امری چنین بارز و روشن چندان نیاز به استعاره ندارد
ادمی رمز و راز زندگیش در امدن و رفتن است و این راز بزرگ نباید فراموش شود.

[مهرگان]

جناب بهمن پور فکر نمی کنم کنایه ای در متن باشه و واقعیتی غیر قابل انکار هست اینکه فرزندان تا وقتی کوچک هستند وابستگیشان به پدر و مادر زیاد اما تا کمی بزرگ می شوند خود را بالاتر و برتر از والدین می دانند و در رفتار و گفتار بی احترامی های زیادی دیده می شود خصوصا با ورود شخص جدیدی به نام همسر

[صدای رسا]

من از کنایه چندان در این موضوع خوشم نمی آید . ارایه های ادبی در جای اثر دارند تا رازی و رمزی را باز کنند . وجود امری چنین بارز و روشن چندان نیاز به استعاره ندارد
ادمی رمز و راز زندگیش در امدن و رفتن است و این راز بزرگ نباید فراموش شود.

جناب بهمن پور
سلام
خسته نباشید
این پست یکی از زیباترین مطالبی بود که من خوندم
اتفاقا وجود این تشبیه برای هضم بهتر مطلب به نظر من عالی بود

[بهمن پور]

درود بر شما مهربانو های که تعریف و زیبای این متن را در اصل قرار دادید.
نکته ای که من به آن اشاره کردم برخواسته از فهم کلام الهی بود . در قرآن کریم در مورد بیان تکریم به پدر و مادر از اشاره و تشبیه استفاده نشده و شاید دلیل آن این است که انسان به ذات درونی خود به این موضوع والد و مولد باور دارد تنها مشکل ما در ایمان و تقوای ماست هر چقدر از باور ایمانی و ذات درونی خود فاصله بگیریم هر چه تشبیه حتی از انی که اشاره شده هم بیشتر باشد باز هم اثری نخواهد داشت همین و بس



ht0exac59gi9m8uj47sv.jpg


مشکل امروز بشر دوری از خداست . رمانتیسیم یا ادبیات داستانی هیچگاه نمی تواند با ایجاد نوستالژی جای ایمان و باور ایمانی را بگیرد کما اینکه می بیند در دنیای امروز برای از دست رفتن حیوانی دنیا می خراشد و فریاد بلند می کند و حال اینکه از مردمان تعداد زیادی انسان با زور و خشونت و .. بی تفاوت است . و نمونه های بسیار دیگر و حتی در رفتار متقابل اجتماعی مردم نیز مشاهده می شود . کمی فکر کنیم خواهیم دید . انطور که اشاره کردم ادبیات داستانی اگر بدور از باور ایمانی باشد یا ساده بگم فقط جذابیت های کنایه ای را دستمایه توجه خود کرده باشد حاصلی جز لحظه ای افسوس و تعجب و تحسین جیزی دیگر نخواهد بود و بعد از آن روز از نو روزی از نو ...