سال نو مبارک دوستان

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

سال 1394 هم آمد !
آمدنش خجسته و فرخنده باد .
از صمیم دل آرزو میکنیم ، سالی که پیش رو داریم ، سرشار باشد از سلامتی ، صلح ، خوشبختی ، پیروزی ، آزادی ، عدالت ، امید ، زندگی برای شما ، برای خانواده ی محترم شما ، برای همه ی ملت شریف ایران برای همه ی مردم خوب دنیا .


سال نو آمدنش زیباست ، همه ما آمدنش را جشن می گیریم ، اما روی دیگر ماجرا اینست که یکسال دیگر هم از عمر ما گذشته است ، با همه ی خوبی ها و بدی هایش ، با همه ی خاطراتش و با همه ی آنچه برای ما بجا گذاشته است ، یکسال از عمر ما یعنی ، یکسال از فرصت کوتاه زندگی تمام شد!


راستی در سالی که گذشت چه کردیم ؟
چقدر به آنچه می خواستیم باشیم نزدیک شدیم ؟
چقدر برای آنچه می خواستیم داشته باشیم تلاش کردیم و چقدر برای آنچه می خواستیم باشیم ؟!
چقدر به آنچه به دیگران "امر " میکنیم عمل کردیم ؟
چقدر از آنچه دیگران را "نهی " می کنیم در عمل دور بودیم ؟
چقدر حالمان تغییر کرد ؟

نکند یکسال گذشته باشد و ما کردارمان به زیبایی گفتارمان نشده باشد .
نکند یکسال گذشته باشد و ما اندیشه مان از حالمان غافل مانده باشد .
نکند میز ها و سمت ها به ما اجازه داده باشند ، رفتارهای اشتباهی کرده باشیم و آنها را توجیه کنیم .
نکند "قدرت" های بی دوام دنیایی ما را دچار توهم برتری کند .
نکند "حقی " را نا حق کرده باشیم .
نکند "نا حلالی" را به بهانه و توجیهی به داشته هایمان اضافه کرده باشیم .
...
خدا نکند که چنین باشد ، اما این تعطیلات فرصت خوبی است که به "حساب " خودمان برسیم ... قبل ازآنکه دیر شود ...

خوش به حال آنها که این "حسابرسی " را جدی میگیرند و یادشان می ماند که حتی اگر برای خودشان " حساب سازی" کرده باشند آنکه باید بفهمد ، می فهمد ....و
آنکه داور اصلی است ، توجیه و بهانه و حساب سازی را حتی از پیامبرانش نمی پذیرد !

خوش به حال آنها که "حقیقت " را فدای مصلحت نکرده اند .
خوش به حال آنها که برای پرداخت حق دیگران به خودشان تخفیف نداده اند .
خوش به حال آنها که تعادل را در همه امورشان رعایت کردند .
خوش به حال آنها که رفتارشان تایید گفتارشان است .
خوش به حال آنها که "صداقت" را فدای "سیاست" نمی کنند .
خوش به حال آنها که حق خانواده شان را ، حق همسایه شان ، حق همکارانشان را ، حق پرسنلشان را،حق شهروندانشان ، حق نسل های بعد را فدای بی توجهی خود نکردند .

چقدر ساده است بی توجهی به حقوق انسانی اعضای خانواده وقتی حتی نگذاشتن وقت کافی برای آنها ، نشنیدن حرف آنها ، نشناختن روح آنها می تواند ظلمی بزرگ محسوب شود .

چقدر ساده است پایمال کردن حقوق همسایه ها وقتی حتی بلند کردن صدای تلویزیون و ضبط ، رعایت نکردن حقوق هم ، نظافت ، بی توجهی به امکانات مشترک یا احوال هم می تواند ظلمی بزرگ محسوب شود .

چقدر ساده است با نداشتن وقت کمی برای تامل در خود ، به خود هم ظلم می کنیم !!

چقدر ساده است وقتی با ایجاد هر نوع آلودگی صوتی ،فیزیکی ، آب - هوا و خاک شهر مان را ناپاک میکنیم ، وقتی با نا مهربان بودن باهم ، سلامت روان همه ی هم شهری هامان را آسیب می زنیم و نه فقط به نسل خود که به نسل بعد از خود نیز ظلمی بزرگ می کنیم .

چقدر ساده با قضاوت های سطحی حق الناس بر گردن خود قرار میدهیم .
چقدر ساده حق الناسی که بر گردن داریم را فراموش می کنیم.

به قول دوستی که می گفت :
به تقویم ها ؛ اعتباری نیست ، هروقت خودت متحول شدی نوروزت فرخنده باد ... !!!
به امید آنکه حال همه ما و همه ی ملت ایران و همه مردم دنیا به بهترین حال تغییر یابد